Βλάντιμιρ Μπέτσιτς

Βλάντιμιρ Μπέτσιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1  Ιουνίου 1886[1][2][3]
Σλαβόνσκι Μπροντ
Θάνατος24  Μαΐου 1954[1][2][3]
Ζάγκρεμπ
Τόπος ταφήςνεκροταφείο Μιριγκόι (45°50′8″ s. š., 15°59′6″ v. d.)[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΣοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΚροατικά
ΣπουδέςΑκαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου
Ακαδημία της Γκραντ Σωμιέρ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ
Επηρεάστηκε απόΕντουάρ Μανέ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βλάντιμιρ Μπέτσιτς (κροατικά: Vladimir Becić‎‎· 1886–1954) ήταν Κροάτης ζωγράφος, περισσότερο γνωστός για το πρώιμο έργο του στο Μόναχο, το οποίο είχε ισχυρή επιρροή στην κατεύθυνση της μοντέρνας τέχνης στην Κροατία.

Ο Μπέτσιτς σπούδασε ζωγραφική στο Μόναχο στη διάσημη Ακαδημία Τεχνών μαζί με τους Όσκαρ Χέρμαν, Μίροσλαβ Κράλιεβιτς και Γιόσιπ Ράτσιτς. Αυτή η ομάδα Κροατών καλλιτεχνών είναι γνωστή ως Κύκλος του Μονάχου ή Τέσσερις του Μονάχου και είναι πολύ σημαντικές προσωπικότητες στην κροατική τέχνη του 20ου αιώνα. Μετά το Μόναχο, ο Μπέτσιτς πέρασε 2 χρόνια σπουδάζοντας και εργάστηκε στο Παρίσι πριν επιστρέψει στο Ζάγκρεμπ το 1910.

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μπέτσιτς εργάστηκε ως πολεμικός καλλιτέχνης στο μέτωπο της Θεσσαλονίκης δημιουργώντας μια σειρά από εικόνες στρατιωτών και τραυματιών. Μετά το τέλος του πολέμου, πέρασε χρόνο σε ένα χωριό κοντά στο Σαράγεβο, όπου ζωγράφισε τοπία και αγροτικά θέματα σε στυλ, που χρησιμοποιούσε χρωματικές και τονικές παραλλαγές για να απεικονίσει τη μορφή και τον χώρο.

Ο Μπέτσιτς ήταν καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ζάγκρεμπ (1924–1947) και μέλος της Κροατικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών από το 1934.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βλάντιμιρ Μπέτσιτς γεννήθηκε στο Σλαβόνσκι Μπροντ την 1η Ιουνίου 1886. Αρχικά σπούδασε νομικά στο Ζάγκρεμπ και παρακολούθησε την ιδιωτική σχολή τέχνης των Μέντσι Κλέμεντ Κρντσιτς και Μπέλα Τσίκος Σέσιγια. Το 1905, εγκατέλειψε τις σπουδές του στη νομική για την τέχνη, μετακομίζοντας στο Μόναχο όπου σπούδασε αρχικά με τον Χάινριχ Κνιρρ και στη συνέχεια στην Ακαδημία Τεχνών. Το 1909, πήγε στο Παρίσι, όπου γράφτηκε στην Ακαδημία Γκραντ Σωμιέ και εργάστηκε ως σχεδιαστής στο περιοδικό Le Rire. Επέστρεψε στο Ζάγκρεμπ το 1910, όπου πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση.[5]

Εξέθεσε τα έργα του ως μέρος του Περιπτέρου του Βασιλείου της Σερβίας στη Διεθνή Έκθεση Τέχνης του 1911. [6]

Στη συνέχεια ο Μπέτσιτς εργάστηκε στο Όσιγιεκ, στο Βελιγράδι και στη Μπίτολα. Εντάχθηκε στον σερβικό στρατό λίγο πριν το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. [7] Τότε ήταν πολεμικός ανταποκριτής και καλλιτέχνης του περιοδικού « L'Illustration » στο μέτωπο της Θεσσαλονίκης, δημιουργώντας μια σειρά από εικόνες στρατιωτών και τραυματιών. Το 1919 πραγματοποίησε τη δεύτερη ατομική του έκθεση, επίσης στο Ζάγκρεμπ.

Από το 1919 έως το 1923, ο Μπέτσιτς έζησε και εργάστηκε στο χωριό Μπλαζούι κοντά στο Σεράγεβο, δημιουργώντας μια σειρά από λάδια και ακουαρέλες τοπίων, αγροτών και βοσκών που δείχνουν ένα όλο και πιο ώριμο στυλ ζωγραφικής ως προς τους τόνους χρησιμοποιώντας χρωματικές φόρμες για στρογγυλεμένο όγκο και χώρο. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Ζάγκρεμπ, όπου δίδαξε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών (Κροατικά: Akademija likovnih umjetnosti) (1924–1947).[8]

Το 1930 ο Μπέτσιτς μαζί με τους Λιούμπο Μπάμιτς και Γιερολίμ Μίσε σχημάτισαν την «Ομάδα των Τριών» (Grupa trojice).[5] Έγινε μέλος της Κροατικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών το 1934, που τότε ονομαζόταν Γιουγκοσλαβική Ακαδημία Επιστημών και Τέχνης.

Ο Μπέτσιτς πέθανε στο Ζάγκρεμπ στις 24 Μαΐου 1954.

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι απαρχές της νεωτερικότητας στην κροατική τέχνη συνδέονται κυρίως με τον Κύκλο του Μονάχου των ζωγράφων, μερικά από τα βασικά έργα των οποίων φιλοξενούνται στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Αυτά περιλαμβάνουν ελαιογραφίες του Μπέτσιτς, που χρονολογούνται από την περίοδο 1910–1922, την πιο σημαντική φάση της καλλιτεχνικής του καριέρας, συμπεριλαμβανομένων έργων από τις αρχές της δεκαετίας του '40.[9]

Τα πρώτα έργα του Μπέτσιτς χρονολογούνται από την εποχή της σχολής του Μονάχου και μαζί με τα έργα των Γιόσιπ Ράτσιτς και Μίροσλαβ Κράλιεβιτς δείχνουν μια νέα κατεύθυνση στην κροατική μοντέρνα ζωγραφική. Απομακρυνόμενοι από τα παραδοσιακά ακαδημαϊκά στυλ, επηρεάζονται έντονα από τον ρεαλισμό του Λάιμπλ και τα έργα ιμπρεσιονιστών καλλιτεχνών όπως ο Μανέ, του οποίου τα έργα τα είδαν σε μια έκθεση του 1907. Άλλες επιρροές εκείνη την εποχή ήταν ο Βελάθκεθ και ο Γκόγια. Τα μεταγενέστερα έργα του Μπέτσιτς δείχνουν μια προσέγγιση που είναι πιο κοντά στον Σεζάν και δίνει έμφαση στη δομή και τα γεωμετρικά σχήματα. Η καλλιτεχνική του έκφραση επικεντρώθηκε στο μόντελινγκ και τη σαφήνεια. Τα σκίτσα του σε λάδι, και κυρίως ακουαρέλα, εκφράζουν τη φρεσκάδα της άμεσης εμπειρίας. Χρησιμοποιεί πλούσια χρωματική έκφραση και διαμόρφωση τόνου για δυνατό όγκο.[5]

Μερικές γνώσεις για τον Μπέτσιτς μπορούν να αντληθούν από τις αυτοπροσωπογραφίες του, τις οποίες ζωγράφιζε από τα νεότερα του χρόνια μέχρι λίγο πριν από το θάνατό του. Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες καθώς καλύπτουν το χρόνο του στο Μόναχο, μετά στο Παρίσι και τέλος στο Όσιγιεκ. Σε σύγκριση με τις σύγχρονες αυτοπροσωπογραφίες των Γιόσεπ Ράτσιτς και Μίροσλαβ Κράλιεβιτς, οι αυτοπροσωπογραφίες του Μπέτσιτς είναι απλούστερες, αλλά δείχνουν μια πλήρη και ολοκληρωμένη έκφραση. Οι πρώιμοι πίνακές του, πάνω απ' όλα, δείχνουν μια ακριβή παρατήρηση της μορφής, του θέματος και του σώματος και των χωρικών τους σχέσεων, που αποδίδονται από ένα εκπαιδευμένο και επιδέξιο χέρι. Το ύφος της μεταγενέστερης δουλειάς του οφείλεται στη διαδεδομένη τάση στην Ευρώπη να επιστρέψει στη φύση σε όλα τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά πράγματα μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και στην επιρροή του μετακυβισμού - τονίζοντας τη σημασία της κατασκευής. Για τον Μπέτσιτς η φύση δεν ήταν καταφύγιο, αλλά κίνητρο, μεγάλος δάσκαλος ζωής, τάξης, οργάνωσης.[5]

Σύμφωνα με τον Μίροσλαβ Κρλέζα, ο Μπέτσιτς κατέχει επάξια υψηλή θέση στην ιστορία της κροατικής μοντέρνας τέχνης. Με τον Ράτσιτς και τον Κράλιεβιτς, δεν είναι απλώς ένας από τους τρεις, αλλά είναι τελείως διαφορετικός.[10]

Το 2006 τα Κροατικά Ταχυδρομεία εξέδωσαν ένα σύνολο γραμματοσήμων, που απεικονίζουν την κροατική τέχνη, ένα από τα οποία ήταν η Νεκρή φύση του Μπέτσιτς του 1909.[11]

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γκουσλάρ (Guslac) 1906
  • Μελέτη γυμνού (Studija Akta) 1906
  • Γυναίκα γυμνή μπροστά στον καθρέφτη (Ženski Akt pred ogledalom) 1906
  • Δρυς (Χραστ) 1907
  • Γυμνό κορίτσι σε ένα τραπέζι (Akt djevojcica kod stola) 1907
  • Γυμνό με εφημερίδα (Ženski akt s novinama) 1907
  • Γυμνό μπροστά στον καθρέφτη (Akt pred ogledalom) 1908
  • Κορίτσι με κούκλα (Djevojčica s lutkom) 1908
  • Πορτρέτο του Μίροσλαβ Κράλιεβιτς (Portret Miroslava Kraljevića) 1908
  • Αυτοπροσωπογραφία με καπέλο (Autoportret sa polucilindrom) 1908
  • Νεκρή φύση (Mrtva Priroda) 1909
  • Καρπούζια (Lubenice) 1911
  • Λόφος με ένα ποταμάκι (Planinski pejzaž s potokom) 1923
  • Βέρα 1926
  • Αγρότισσα (Saljanka) 1926
  • Ψαράς (Ribar) 1932
  • Κορίτσι με λουλούδι (Djevojka s cvijecem) 1933
  • Μικρά Λιβάδια (Male sjenokoše) 1934
  • Αγόρι με καλαμπόκι (Dječak s kukuruzom) 1935
  • Καβούρια (Rakovi) 1936
  • Ραγκοτίν (Ragotin) 1937
  • Φόρτωση κάρβουνου (Tovarenje ugljena), 1938
  • Τοπίο Σάμομπορ (Samoborski pejsaž), 1941.

Εκθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ατομικές εκθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1910 στο Ζάγκρεμπ
  • 1919 στο Ζάγκρεμπ
  • 1984 Βλάντιμιρ Μπέτσιτς - Umjetnicki paviljon / Περίπτερο Τέχνης του Ζάγκρεμπ, Ζάγκρεμπ[12]
  • 2005 Γκαλερί Αντρίς, Ρόβινι Βλάντιμιρ Μπέτσιτς, Μάρτυς της Αλήθειας της Ύπαρξης[13]

Ομαδικές εκθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1973 Πίνακες ζωγραφικής από τον Κύκλο του Μονάχου - Περίπτερο Τέχνης του Ζάγκρεμπ, Ζάγκρεμπ[12]
  • 2007 Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ντουμπρόβνικ, Ντουμπρόβνικ[12]
  • 2008 Από τις συλλογές του μουσείου - Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ντουμπρόβνικ, Ντουμπρόβνικ[12]

Δημόσιες συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ντουμπρόβνικ, Ντουμπρόβνικ, Κροατία[14]
  • Πινακοθήκη Καλών Τεχνών Όσιγιεκ, Όσιγιεκ, Κροατία
  • MMSU - Μουσείο Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης Ριέκα, Ριέκα, Κροατία
  • Γκαλερί τέχνης Σπλιτ, Σπλιτ, Κροατία[15]
  • MSU Muzej Suvremene Umjetnosti / Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Ζάγκρεμπ, Κροατία

Ηλεκτρονική γκαλερί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ηλεκτρονική γκαλερί ζωγραφικής στην Γκαλερί Αντρίς[16]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 120847. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16625460m.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Hrvatski biografski leksikon» (Κροατικά) 1983. 1546.
  4. ↑ 4,0 4,1 www.gradskagroblja.hr/trazilica-pokojnika/15. Ανακτήθηκε στις 20  Αυγούστου 2023.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «HRT: Naslovnica». Hrvatska radiotelevizija. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  6. ↑ Elezović, Zvezdana (2009). «Kosovske teme paviljona Kraljevine Srbije na međunarodnoj izložbi u Rimu 1911. godine». Baština 27. 
  7. ↑ Nina Ožegović: Nepoznati crteži Vladimira Becića: Ratna tajna slikarskog klasika, Nacional, br. 655, 2008-06-02; pristupljeno 3. ožujka 2014.
  8. ↑ «Akademija likovnih umjetnosti». www.alu.unizg.hr. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  9. ↑ «https://mdc.hr/msu/en/zbirke/fs-2-2-1zbirka.html». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |title= (βοήθεια)
  10. ↑ Miroslav Krleža, O Vladimiru Beciću, Likovne studije, Sabrana djela Miroslava Krleže,NIŠRO "Oslobodjenje", Sarajevo - IKRO "Mladost", Zagreb; Sarajevo 1985, str. 176.
  11. ↑ «Hrvatska pošta - Naslovnica». www.posta.hr. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 ArtFacts. «Vladimir Becić | Artist». ArtFacts (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  13. ↑ «ADRIS grupa - ADRIS i zajednica». web.archive.org. 11 Αυγούστου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  14. ↑ «UMJETNIČKA GALERIJA DUBROVNIK». web.archive.org. 24 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  15. ↑ «Galerija umjetnina Split - Izložbe». Galerija umjetnina Split. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  16. ↑ «Adris». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022.