Οι Βούλγαροι στο Βανάτο (βουλγαρικά: Банатски българи) είναι μια βουλγαρική μειονοτική ομάδα που εγκαταστάθηκε τον 18ο αιώνα στην περιοχή του Βανάτου, που βρισκόταν τότε στην κυριαρχία των Αψβούργων. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή αυτή διαιρέθηκε μεταξύ Ρουμανίας, Σερβίας και Ουγγαρίας. Σε αντίθεση με τους περισσότερους Βούλγαρους, που είναι Ορθόδοξοι, αυτοί που βρίσκονται στο Βανάτο είναι Ρωμαιοκαθολικοί με ομολογία και προέρχονται από ομάδες και προέρχονται από ομάδες Παυλικιανών και Ρωμαιοκαθολικών της σημερινής βόρειας και βορειοδυτικής Βουλγαρίας.[1]
Οι Βούλγαροι του Βανάτου μιλούν μια ξεχωριστή κωδικοποιημένη μορφή της Ανατολικής Βουλγαρικής γλώσσας με επιρροές και από άλλες γλώσσες της ευρύτερης περιοχής. Παρόλο που ταυτίζονται με την Πεδιάδα της Παννονίας (απομακρυσμένη από την ηπειρωτική χώρα της Βουλγαρίας), έχουν διατηρήσει τη βουλγαρική τους εθνική ταυτότητα.[2] Μετά την απελευθέρωση της Βουλγαρίας, το 1878, πολλοί επέστρεψαν σε αυτήν και ίδρυσαν νέα χωριά.
Η επίσημη ρουμανική απογραφή του 2002 αναφέρει ότι 6.468 άνθρωποι βουλγαρικής καταγωγής κατοικούν στο ρουμανικό τμήμα του Βανάτου.[3] Η σερβική απογραφή του 2002 κατέγραψε 1.658 Βούλγαρους στη Βοϊβοντίνα, την αυτόνομη επαρχία που καλύπτει το σερβικό τμήμα του Βανάτου.[4] Βούλγαροι ερευνητές εκτιμούν ότι 12.000 Βούλγαροι του Βανάτου ζουν στη Ρουμανία και 3.000 στη Σερβία.[5]
Στη Βουλγαρία παλιννοστούντες Βούλγαροι του Βανάτου βρίσκονται στα χωριά Ασένοβο, Μπαρντάρσκι Γκεράν, Ντραγκομίροβο, Γκοστίλια και Μπρεγκάρε, μεταξύ άλλων, ενώ σε μερικά από τα οποία συνυπάρχουν με Σουηβούς του Βανάτου, άλλους Βούλγαρους Ρωμαιοκαθολικούς ή Βούλγαρους Ορθόδοξους.[7][9]