Το Βραβείο Λουξ για τον Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο καθιερώθηκε το 2007. Απονέμεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και φέρει το όνομα της μονάδας "lux" για το φως. Σκοπός του βραβείου είναι να φωτίσει την κοινή γνώμη στο θέμα της ένταξης στην Ευρώπη και να καταστήσει πιο εύκολη τη διάδοση των ευρωπαϊκών ταινιών εντός της ΕΕ.[1]
Για να βραβευτεί μια ταινία πρέπει να πληροί τα ακόλουθα κριτήρια:
Την ταινία που λαμβάνει το βραβείο ψηφίζουν 785 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που έχουν παρακολουθήσει όλες τις ταινίες που είναι υποψήφιες για το βραβείο, τρεις τον αριθμό. Η ψηφοφορία γίνεται ηλεκτρονικά μέσω του διαδικτυακού τόπου του Κοινοβουλίου. Η ταινία που λαμβάνει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων είναι η νικήτρια.
Το βραβείο δημιουργήθηκε από τη Βελγίδα καλλιτέχνιδα Ζοκλίν Κόστερ που εμπνεύστηκε από έναν συμβολισμό για τον Πύργο της Βαβέλ, σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να δείξει την πολυγλωσσία και την πολιτισμική διαφορετικότητα που ενώνονται σε έναν τόπο με έναν στόχο.[2] Η απονομή γίνεται στο Στρασβούργο από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενώπιον των ευρωβουλευτών και εκπροσώπων άλλων ταινιών που λαμβάνουν μέρος στο διαγωνισμό.
Χρονιά | Ταινία | Σκηνοθέτης | Εθνικότητα σκηνοθέτη (το χρόνο ολοκλήρωσης της ταινίας) |
---|---|---|---|
2007 | Η άκρη του ουρανού | Φατίχ Ακίν | Γερμανία |
2008 | Η σιωπή της Λόρνα | Ζαν-Πιερ Νταρντέν, Λικ Νταρντέν | Βέλγιο |
2009 | Welcome | Φιλίπ Λουαρέ | Γαλλία |
2010 | Ο Ξένος (Die Fremde) | Φέο Αλαντάγκ | Γερμανία |
2011 | Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο | Ρομπέρ Γκεντιγκιάν | Γαλλία |
2012 | Io sono Li | Αντρέα Σεγκρέ | Ιταλία |
2013 | Ραγισμένα όνειρα | Φέλιξ Βαν Γκρόνινγκεν | Βέλγιο |
2014 | Ida | Πάβελ Παβλικόφσκι | Πολωνία |
2015 | Ατίθασες | Ντενίζ Γκάμζε Εργκιουβέν | Τουρκία |
2016 | Toni Erdmann | Μάρεν Άντε | Γερμανία |
2017 | Η καταγωγή των Σάμι | Αμάντα Κέρνελ | Σουηδία |
2018 | Γυναίκα σε πόλεμο | Μπένεντικτ Έρλινγκσον | Ισλανδία |
2019 | Υπάρχει Θεός, το όνομά της είναι Πετρούνια | Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέβσκα | Βόρεια Μακεδονία |
2020/21 | Κολεκτίβ[3] | Αλεξάντερ Νανάου | Ρουμανία |
2022 | Κβο Βάντις, Άιντα;[4] | Γιασμίλα Ζμπάνιτς | Βοσνία και Ερζεγοβίνη |
2023 | Κοντά[5] | Λούκας Ντοντ | Βέλγιο |
2024 | Στο γραφείο καθηγητών | Ίλκερ Τσατάκ | Γερμανία |