Γερμανός Αυτοκράτορας

Γερμανός Αυτοκράτορας
Deutscher Kaiser
Αυτοκρατορική
Αυτοκρατορικό Εθνόσημο
Στοιχεία
Πρώτος μονάρχης	Γουλιέλμος Α΄
Τελευταίος μονάρχης	Γουλιέλμος Β΄
Δημιουργία	1 Ιανουαρίου 1871
Κατάργηση	28 Νοεμβρίου 1918
Κατοικία	Ανάκτορα του Βερολίνου
Διορίζων	Κληρονομική διαδοχή
Διεκδικητής	Γεώργιος Φρειδερίκος της Πρωσίας

Ως Γερμανός Αυτοκράτορας (γερμανικά: Deutscher Kaiser) οριζόταν ο επίσημος τίτλος του αρχηγού του κράτους και κληρονομικού ηγεμόνα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν ένας ειδικά επιλεγμένος όρος, που εισήχθη με το Σύνταγμα της 1^ης Ιανουαρίου 1871 και διήρκεσε μέχρι την επίσημη παραίτηση του Γουλιέλμου Β΄ στις 9 Νοεμβρίου 1918. Μετά την γερμανική εξέγερση του 1918, αρχηγός του γερμανικού κράτους έγινε ο Πρόεδρος του Ράιχ (Reichspräsident), με πρώτο Πρόεδρο τον Φρίντριχ Έμπερτ.^[1][2]

Τον τίτλο του Γερμανού Αυτοκράτορα χρησιμοποιούσε σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά τον 16^ο αιώνα, ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.^[3][4]

Δημιουργία

Ανακήρυξη του Γουλιέλμου Α΄ ως Γερμανού Αυτοκράτορα στην Αίθουσα των Κατόπτρων των Βερσαλλιών σε πίνακα του Άντον φον Βέρνερ.

Ο τίτλος επιλέχθηκε προσεκτικά από τον Ότο φον Μπίσμαρκ, Πρωθυπουργό της Πρωσίας και Καγκελάριο της Βόρειας Γερμανικής Συνομοσπονδίας, κατά τις διαβουλεύσεις που έλαβαν χώρα κατά την Πολιορκία του Παρισιού και οδήγησαν στην ανακήρυξη του Βασιλιά Γουλιέλμου Α΄ της Πρωσίας σε Αυτοκράτορα στο Παλάτι των Βερσαλλιών. Ο Γουλιέλμος αποδέχτηκε αυτόν τον τίτλο απρόθυμα στις 18 Ιανουαρίου, καθώς προτιμούσε εκείνον του «Αυτοκράτορα της Γερμανίας» (Kaiser von Deutschland). Ωστόσο, αυτός θα σηματοδοτούσε μια εδαφική κυριαρχία που δεν γινόταν αποδεκτή για τους μονάρχες της νότιας Γερμανίας, καθώς και μια διεκδίκηση εδαφών που περιλάμβανε την Αυστρία, την Ελβετία, το Λουξεμβούργο κ.λ.π.^[5][6]

Ο τίτλος «Αυτοκράτορας των Γερμανών», όπως είχε προταθεί στο Κοινοβούλιο της Φρανκφούρτης το 1849, αποκλείστηκε από τον Γουλιέλμο, καθώς θεωρούσε τον εαυτό του έναν Βασιλιά που κυβερνούσε με «θεϊκό δικαίωμα», «Ελέω Θεού» και όχι επειδή είχε την λαϊκή έγκριση στο πλαίσιο μιας λαϊκής μοναρχίας.^[7] Αλλά γενικότερα, ο Γουλιέλμος δεν επιθυμούσε ένα στέμμα που φαινόταν τεχνητό (όπως του Ναπολέοντα), έχοντας δημιουργηθεί στη βάση ενός Συντάγματος. Φοβόταν ότι με αυτόν τον τρόπο θα επισκίαζε το πρωσικό στέμμα.^[8]

Από το 1867 το αξίωμα του Προέδρου της Βόρειας Γερμανικής Συνομοσπονδίας έγινε κληρονομικό αξίωμα των μοναρχών της Πρωσίας. Το νέο Σύνταγμα της 1^ης Ιανουαρίου του 1871, μετά τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου στις 9/10 Δεκεμβρίου του 1870, μεταμόρφωσε τη Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία στην Γερμανική Αυτοκρατορία (Deutsches Reich), μια ομοσπονδιακή μοναρχία. Ο Αυτοκράτορας ήταν ο αρχηγός του κράτους και ο πρόεδρος των διαφόρων μοναρχιών (βασιλείων, πριγκιπάτων, μεγάλων δουκάτων και δουκάτων) και ελεύθερων πόλεων που συνιστούσαν την ομοσπονδία.^[9][10][11]

Σύμφωνα με το αυτοκρατορικό Σύνταγμα, η Αυτοκρατορία ήταν μια ομοσπονδία κρατών υπό τη μόνιμη προεδρία του Βασιλιά της Πρωσίας.^[12] Έτσι, το αυτοκρατορικό στέμμα συνδέθηκε άμεσα με το πρωσικό στέμμα - κάτι που ανακάλυψε ο Γουλιέλμος Β΄ μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πίστευε λανθασμένα ότι βασίλευε σε μία Αυτοκρατορία που βρισκόταν σε προσωπική ένωση με την Πρωσία. Με το τέλος του πολέμου, παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να παραμείνει Αυτοκράτορας, αλλά αρχικά θεωρούσε ότι θα μπορούσε τουλάχιστον να διατηρήσει το πρωσικό στέμμα.^[13] Ωστόσο, ο τελευταίος Καγκελάριός του, Πρίγκιπας Μαξιμιλιανός της Βάδης, γνώριζε ότι αυτό ήταν νομικά αδύνατο και ανακοίνωσε την παραίτηση του Γουλιέλμου από τους δύο θρόνους στις 9 Νοεμβρίου του 1918, δύο ημέρες πριν από την υπογραφή της Ανακωχής. Συνειδητοποιώντας ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο, ο Γουλιέλμος, αυτοεξορίστηκε στην Ολλανδία. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 28 Νοεμβρίου, παραιτήθηκε επίσημα από όλα τα δικαιώματά του επί του στέμματος της Πρωσίας και από τα δικαιώματά του επί του γερμανικού αυτοκρατορικού στέμματος που συνδέονται με το πρώτο.^[14][15]

Πλήρεις τίτλοι

Οι Γερμανοί Αυτοκράτορες είχαν έναν εκτεταμένο κατάλογο τίτλων, που αντανακλούσαν τη γεωγραφική έκταση και την ποικιλομορφία των εδαφών που εξουσίαζε ο Οίκος των Χοεντσόλερν. Οι πλήρεις τίτλοι του Αυτοκράτορα Γουλιέλμου Α΄, ο οποίος με μικρές διαφοροποιήσεις, ίσχυε μέχρι τον Αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β΄, ήταν οι εξής: «Η Αυτού Αυτοκρατορική και Βασιλική Μεγαλειότητα Γουλιέλμος Α΄, Ελέω Θεού, Γερμανός Αυτοκράτορας και Βασιλιάς της Πρωσίας, Μαργράβος του Βραδεμβούργου, Βουργράβος της Νυρεμβέργης, Κόμης του Χοεντσόλερν, ηγεμόνας και ανώτατος Δούκας της Σιλεσίας και της Κομητείας του Γκλατζ, Μεγάλος Δούκας του Κάτω Ρήνου και του Πόζεν, Δούκας της Σαξονίας, της Βεστφαλίας, της Ανγκρίας, της Πομερανίας, του Λύνεμπουργκ, του Χόλσταϊν και του Σλέσβιχ, του Μαγδεβούργου, της Βρέμης, του Χέλντερς, του Κλέβε, του Γιούλιχ και του Μπεργκ, Δούκας των Βενδών και των Κασουβίων, του Κρόσεν, του Λάουενμπουργκ και του Μεκλεμβούργου, Λανδγράβος της Έσσης και της Θουριγγίας, Μαργράβος της Άνω και Κάτω Λουσατίας, Πρίγκιπας της Οράγγης, Πρίγκιπας του Ρύγκεν, της Ανατολικής Φρισίας, του Πάντερμπορν και του Πιρμόντ, του Χάλμπερστατ, του Μύνστερ, του Μίντεν, του Οσναμπρύκ, του Χίλντεσχαϊμ, του Βέρντεν, του Κάμιν, της Φούλντας, του Νάσσαου και του Μόερς, Πριγκιπικός Κόμης του Χένεμπεργκ, Κόμης του Μαρκ, του Ράβενσμπεργκ, του Χόχενσταϊν, του Τεκλεμβούργου και του Λίνγκεν, του Μάνσφελντ, του Ζίγκμαρινγκεν και του Βέρινγκεν, Άρχοντας της Φρανκφούρτης».^[16][17]

Γερμανοί Αυτοκράτορες (1871–1918)

Όνομα	Διάρκεια ζωής	Έναρξη βασιλείας	Λήξη βασιλείας	Σημειώσεις	Οίκος	Εικόνα
Γουλιέλμος Α΄ ο Μέγας [18]	22 Μαρτίου 1797 (1797-03-22) – 9 Μαρτίου 1888 (90 ετών)	1 Ιανουαρίου 1871	9 Μαρτίου 1888 (700854235440000000017 έτη, 68 ημέρες)	Ήταν ο Πρόεδρος της Βόρειας Γερμανικής Συνομοσπονδίας από το 1867 έως το 1871, όταν και συστάθηκε η Γερμανική Αυτοκρατορία.	Χοεντσόλερν
Φρειδερίκος Γ΄	18 Οκτωβρίου 1831 (1831-10-18) – 15 Ιουνίου 1888 (56 ετών)	9 Μαρτίου 1888	15 Ιουνίου 1888 (700684672000000000098 ημέρες)	Γιος του Γουλιέλμου Α΄	Χοεντσόλερν
Γουλιέλμος Β΄	27 Ιανουαρίου 1859 (1859-01-27) – 4 Ιουνίου 1941 (82 ετών)	15 Ιουνίου 1888	28 Νοεμβρίου 1918 (παραιτήθηκε) (700896107040000000030 έτη, 166 ημέρες)	Εγγονός του Γουλιέλμου Α΄ Γιος του Φρειδερίκου Γ΄	Χοεντσόλερν

Παραπομπές

1. https://www.welt.de/geschichte/article188461415/Reichspraesident-Von-Anfang-an-hatte-Ebert-unter-Haeme-zu-leiden.html
2. https://www.fes.de/stiftung/friedrich-ebert/friedrich-ebert-biographie
3. http://www.holyromanempireassociation.com/history-of-the-holy-roman-empire.html
4. https://germanhistory-intersections.org/en/germanness/ghis:chapter-11
5. William Dawson (14 Ιουλίου 2017). History of the German Empire. Merkaba Press. σελ. 355. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
6. Ernst Rudolf Huber: Deutsche Verfassungsgeschichte seit 1789. Band III: Bismarck und das Reich. 3rd edition, W. Kohlhammer, Stuttgart 1988, p. 750-753.
7. Heinrich August Winkler (2006). Germany: 1789–1933. Oxford University Press. σελ. 189. ISBN 978-0-19-926597-8. 
8. https://www.bundestag.de/en/parliament/history/parliamentarism/1848/1848-200350
9. Karl Kroeschell: Deutsche Rechtsgeschichte, Bd. 3: Seit 1650, 5. Aufl., Böhlau/UTB, Köln/Weimar/Wien 2008, S. 235.
10. Michael Kotulla: Deutsche Verfassungsgeschichte: Vom Alten Reich bis Weimar (1495–1934), 2008, Rn. 2042.
11. Klaus Stern: Das Staatsrecht der Bundesrepublik Deutschland. Band V: Die geschichtlichen Grundlagen des deutschen Staatsrechts. Die Verfassungsentwicklung vom Alten Deutschen Reich zur wiedervereinigten Bundesrepublik Deutschland. C.H. Beck, München 2000, (ISBN 978-3-406-07021-1), Rn. 128.
12. Burgess, John W. (1888). «Tenure and Powers of the German Emperor». Political Science Quarterly 3 (2): 334–357. doi:10.2307/2139036. ISSN 0032-3195. https://www.jstor.org/stable/2139036. 
13. Wilhelm II (1922). The Kaiser's Memoirs. Μτφρ. Thomas R. Ybarra. Harper & Brothers Publishers. σελίδες 285-91. 
14. https://www.firstworldwar.com/source/abdication.htm
15. http://www.gwpda.org/1918/willyabd.html
16. «Wilhelm II, Emperor of Germany (1859-1941)». regiments.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
17. Rudolf Graf v. Stillfried: Die Titel und Wappen des preußischen Königshauses. Berlin 1875.
18. Hull 2004, σελ. 31.

Βιβλιογραφία

• Hull, Isabel V. (2004), The Entourage of Kaiser Wilhelm II, 1888–1918 .
• Horne, Charles F. (2009), Source Records of the Great War, Kessinger Publishing, ISBN 978-1104855536, https://books.google.com/books?id=WZTCQAAACAAJ .