Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 40°57′32.4″N 28°49′20.6″E / 40.959000°N 28.822389°E
Γεσίλκιοϊ | |
---|---|
40°57′32″N 28°49′21″E | |
Χώρα | Τουρκία |
Διοικητική υπαγωγή | Μπακίρκιοϊ |
Γεωγραφική υπαγωγή | European Side |
Έκταση | 13,3 km²[1] |
Πληθυσμός | 24.941 (2023)[2] |
Ταχ. κωδ. | 34149[3] |
Τηλ. κωδ. | 212[4] |
Ζώνη ώρας | UTC+03:00 (επίσημη ώρα) Ώρα στην Τουρκία |
Σχετικά πολυμέσα | |
Το Γεσίλκιοϊ (τουρκικά: Yeşilköy), έως το 1926 γνωστό ως Άγιος Στέφανος (τουρκικά: Ayastefanos) είναι τοποθεσία στα ΝΔ της Κωνσταντινούπολης.
Παλαιότερα ήταν παραθαλάσσιος οικισμός και θέρετρο, ιδίως για τους Έλληνες της Πόλης. Σήμερα, με τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού έχει ενωθεί με το ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα της Πόλης και αποτελεί προάστιό της. Εκεί βρίσκεται και το πρώην Διεθνές Αεροδρόμιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης.
Κατά το θρύλο, το χωριό πήρε το όνομά του όταν πλοίο που μετέφερε τα οστά του πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου από την Κωνσταντινούπολη στη Ρώμη έπεσε σε καταιγίδα και σταμάτησε εκεί. Τα οστά μεταφέρθηκαν σε εκκλησία, που πήρε το όνομά του, και από αυτήν ολόκληρο το χωριό.
Στην παραλία του Αγίου Στεφάνου αποβιβάστηκαν το 1203 οι Σταυροφόροι της Δ΄ Σταυροφορίας, οι οποίοι την επόμενη χρονιά κατέλαβαν την Πόλη. Εκεί υπογράφτηκε και η Συνθήκη του 1878 μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γνωστή ως Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Άγιος Στέφανος είχε εξελιχθεί σε σπουδαίο θέρετρο και τόπος κυνηγιού για τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις της Πόλης. Τα περισσότερα σπίτια του χωριού ανήκαν σε Έλληνες και Αρμένιους. Ελληνικές και Αρμένικες εκκλησίες υπάρχουν μέχρι και σήμερα.
Το 1926 ψηφίστηκε Νόμος που υποχρέωνε την αλλαγή των μη τουρκικών τοπωνυμίων. Στα πλαίσια του νόμου αυτού, ο Άγιος Στέφανος μετονομάστηκε σε Yeşilköy («πράσινο χωριό» στα τουρκικά), μετά από πρόταση του συγγραφέα Halit Ziya Uşakligil, ο οποίος ζούσε εκεί.