Γεωστρατηγική

Η γεωστρατηγική, ως υποσύνολο της γεωπολιτικής, μελετά τους συσχετισμούς δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο (παγκόσμιο ή περιφερειακό) και συνδέεται με την έννοια της πολιτικής ισχύος και της εξωτερικής πολιτικής. Συγκεκριμένα, η γεωστρατηγική αναφέρεται στην πολιτική που έχει ως αντικείμενο γεωγραφικές περιοχές που ενδιαφέρουν το συγκεκριμένο κράτος και επηρεάζουν την ασφάλειά του ή τα εθνικά του συμφέροντα. Υποστηρίζει τη στρατηγική, η οποία αποτελεί τον τρόπο της χρήσης/σύζευξης των υπαρχόντων μέσων για την επίτευξη των εθνικών/πολιτικών σκοπών (goals).^{[1][2][3][4][5]}

Μετά από το β΄ παγκόσμιο πόλεμο, η γεωστρατηγική διακρίνεται από ορισμένους στη μοναδική Γερμανική θεώρηση του οργανικού κράτους, και στην ευρύτερη Αγγλο-σαξονική θεώρηση.

Η κριτική που υφίσταται η γεωστρατηγική, είναι ότι αποτελεί ψευδοεπιστήμη, η οποία χρησιμοποιείται από τα κυρίαρχα έθνη προκειμένου να δικαιολογήσουν ιμπεριαλιστικές ή ηγεμονικές βλέψεις, ή ότι έχει ξεπεραστεί από την τεχνολογική πρόοδο, ή ότι η ουσιαστική της εστίαση στη γεωγραφία οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα για τη διεξαγωγή εξωτερικής πολιτικής.

Αναφορές

1. Dr. John Garafano (5–9 July 2004) (PDF). Alternate Security Strategies: The Strategic Feasibility of Various Notions of Security. International Peace Research Foundation. http://www.afes-press.de/pdf/Garafano_Alternate_Secutity.pdf. Ανακτήθηκε στις 2006-05-19. 
2. Report of the Secretary General (20 April 2001) (PDF). No exit without strategy: Security Council decision-making and the closure or transition of United Nations peacekeeping operations. S/2001/394. United Nations Security Council. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2004-01-13. https://web.archive.org/web/20040113095006/http://www.globalpolicy.org/security/peacekpg/reform/2001/0420sgreport.pdf. Ανακτήθηκε στις 2006-05-19. 
3. Col. David J. Andre (Autumn 1995According to). «The Art of War—Part, Present, Future» (PDF). Joint Force Quarterly: pp. 129. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2004-11-14. https://web.archive.org/web/20041114122740/http://www.dtic.mil/doctrine/jel/jfq_pubs/2909.pdf. Ανακτήθηκε στις 2005-05-19. 
4. Philip Babcock Gove, επιμ. (1961). Webster's Third New International Dictionary. Cambridge, MA: Riverside Press. strategy: the science and art of employing the political, economic, psychological, and military forces of a nation or group of nations to afford the maximum support to adopted policies in peace and war  Unknown parameter |month= ignored (βοήθεια)
5. Gaddis, John Lewis (1982). Strategies of Containment: A Critical Appraisal of Postwar American National Security policy. New York, NY: Oxford University Press. ISBN 0-19-503097-4. The process by which ends are related to means, intentions to capabilities, objectives to resources.