Η Γη των Φυλιστιείμ (εβραϊκά: פְּלֶשֶׁת) ήταν συνομοσπονδία πενταπόλεως στον νοτιοδυτικό Λεβάντε, αποτελούμενη κυρίως από τη Γάζα, την Ασκαλώνα, την Άζωτο, την Ακκαρώνα και τη Γεθ και για ένα διάστημα και την Ιόππη.[1][2]
Οι μελετητές πιστεύουν ότι οι Φιλισταίοι αποτελούνταν από ανθρώπους με αιγαιοπελαγίτικο υπόβαθρο όπου από το 1200 π.Χ. περίπου και μετά εγκαταστάθηκαν στην περιοχή και αναμείχθηκαν με τον τοπικό πληθυσμό των Χαναναίων,[3][4] και έγιναν γνωστοί ως Πελεσέτ, ή Φιλισταίοι. Στη μέγιστη εδαφική επέκτασή της, το έδαφός της μπορεί να εκτεινόταν κατά μήκος της ακτής των Χαναναίων από την Αρίζα στο Σινά (σημερινή Αίγυπτος) μέχρι τον ποταμό Γιαρκόν (σημερινό Τελ Αβίβ) και μέχρι την ενδοχώρα ως την Ακκαρώνα και την Γεθ. Ο Ναβουχοδονόσωρ Β΄ εισέβαλε στην Γη των Φυλιστιείμ το 604 π.Χ., έκαψε την Ασκαλώνα και ενσωμάτωσε την περιοχή στη Νεοβαβυλωνιακή Αυτοκρατορία· η Γη των Φυλιστιείμ και ο γηγενής πληθυσμός της, οι Φιλισταίοι, εξαφανίζονται από το ιστορικό προσκήνιο μετά από εκείνο το έτος.