Τα Γιαλόξυλα είναι είδος ξύλου που έχει ξεβραστεί σε μια ακτή ή παραλία μιας θάλασσας, λίμνης ή ποταμού από τη δράση των ανέμων, της παλίρροιας ή των κυμάτων.
Σε ορισμένες παραθαλάσσιες περιοχές, τα γιαλόξυλα θεωρούνται μια μεγάλη ενόχληση. Ωστόσο, τα ξύλα αυτά παρέχουν καταφύγιο και τροφή για πουλιά, ψάρια και άλλα υδρόβια είδη καθώς επιπλεόυν στην θάλασσα, αλλά και όταν ξεβράζονται από το κύμα. Σκουλήκια πλοίων και βακτήρια αποσυνθέτουν το ξύλο και σταδιακά το μετατρέπουν σε θρεπτικά συστατικά που επανεισάγονται στον τροφικό ιστό. Μερικές φορές, το μερικώς αποσυντεθειμένο ξύλο ξεβράζεται στην στεριά, όπου και προστατεύει πουλιά, φυτά και άλλα είδη. Το γιαλόξυλο μπορεί να γίνει και θεμέλιο για τους αμμόλοφους.
Η EPA περιλαμβάνει το γιαλόξύλο σε λίστα με "Προϊόντα που δεν πρέπει ποτέ να κάψετε", καθώς "εκπέμπουν τοξικές χημικές ουσίες όταν καίγονται".[1]
Η κυβέρνηση της Βρετανικής Κολομβίας συμβουλεύει επίσης να μην καίγεται το γιαλόξυλο, καθώς Διοξίνες μπορεί να απελευθερωθούν από την αντίδραση των ιόντων χλωριού με άλλα υλικά στο καπνό κατά την καύση.[2]
Τα γλυπτά από γιαλόξυλο είναι γλυπτά που κατασκευάζονται από τα ξεβρασμένα ξύλα που βρίσκονται στις παραλίες ή κατά μήκος των ακτών.