Γιόζεφ φον Ζόνενφελς | |
---|---|
![]() Ο Γιόζεφ φον Ζόνενφελς. | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Joseph von Sonnenfels (Γερμανικά) |
Γέννηση | 1732[1][2] Mikulov[3] |
Θάνατος | 25 Απριλίου 1817[4][5][6] Βιέννη[2] |
Υπηκοότητα | Αυστριακή Αυτοκρατορία |
Σύζυγος | Theresia von Sonnenfels |
Γονείς | Aloys Wienner von Sonnenfels |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ιδιότητα | συγγραφέας, καθηγητής πανεπιστημίου, δημοσιογράφος, οικονομολόγος, στρατιωτικός, πολιτικός, καθηγητής, φιλόσοφος, νομικός και επιμελητής εκδόσεων |
δεδομένα ( ) |
Ο Γιόζεφ φον Ζόνενφελς (γερμανικά: Joseph von Sonnenfels) ήταν ένας Αυστριακός-Γερμανός νομικός και συγγραφέας.[7] Υπήρξε ένας από τους ηγέτες του κινήματος των Ιλλουμινάτοι στην Αυστρία και στενός φίλος και προστάτης του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.[8][9] Είναι, επίσης, εκείνος στον οποίο αφιέρωσε ο Μπετόβεν την Σονάτα για Πιάνο με αριθμό 15, η οποία δημοσιεύθηκε το 1801.[10]
Γεννήθηκε το 1732 στο Νίκολσμπουργκ της Μοραβίας και ήταν γιος του Πέρλιν Λίπμαν (1705 - 1768), ραβίνου του Βραδεμβούργου.[11][12] Ο Πέρλιν Λίπμαν και τα παιδιά του μεταστράφηκαν στον Καθολικισμό την περίοδο μεταξύ των ετών 1735 ως 1741.[13] Ο Γιόσεφ, ο οποίος είχε βαπτιστεί σε πρώιμη ηλικία, έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευσή του στο γυμνάσιο της γενέτειράς του, στο Νίκολσμπουργκ.[12] Στη συνέχεια σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.[12] Το 1749, εντάχθηκε στο σύνταγμα «Ντοϊτσμάιστερ» ως στρατιώτης, φθάνοντας ως το βαθμό του δεκανέα.[12] Με την στρατιωτική απόλυσή του, το 1754, παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης, ενώ έπειτα εξελίχθηκε σε νομικός σύμβουλος.[12] Οι προσπάθειές του να γίνει καθηγητής της γερμανικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης προέβησαν άκαρπες. Ωστόσο, το 1763, διορίστηκε καθηγητής πολιτικών επιστημών, ενώ δύο φορές ανέλαβε καθήκοντα πρύτανη.[12] Το 1779, έλαβε τον τίτλο του «Πραγματικού Συμβούλου» και το 1810 εξελέγη πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών, μια θέση την οποία κατείχε μέχρι το θάνατό του.[12]
Από το 1765 έως το 1767, και ξανά από το 1769 έως το 1775, ο Ζόνενφελς εξέδιδε το έντυπο «Ο Άνθρωπος χωρίς Προκατάληψη», μέσω του οποίου υπερασπίστηκε τις φιλελεύθερες τάσεις στη λογοτεχνία.[12] Μέσω του κριτικού έργου του «Επιστολές σχετικά με τη βιεννέζικη σκηνή» επιτέθηκε στον αρλεκίνο του θεάτρου της Βιέννης, με αποτέλεσμα αυτή η μορφή να εξαλειφθεί από το προσωπικό της σκηνής.[12][14][15]
Διετέλεσε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επίτευξη της κατάργησης των βασανιστηρίων στην Αυστρία (1776).[12] Η στάση του Ζόνενφελς έναντι του Γκότχολντ Εφραίμ Λέσσινγκ, τον έβαλε σε πολύ δυσμενή θέση, καθώς, εξαιτίας της ίντριγκας και της ζήλιας του, ο Λέσσινγκ δεν κλήθηκε στη Βιέννη.[12] Ο Ζόνενφελς επικρίθηκε έντονα για τη δράση του σε αυτή την υπόθεση.[12]
Μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του Ζόνενφελς είναι τα εξής:[16][12]
Η έκδοση με τίτλο «Συλλογικά έργα» (Gesammelte Werke) εμφανίστηκε σε 10 τόμους (Βιέννη, 1783-1787) και περιείχε τα περισσότερα από τα λογοτεχνικά έργα του, ποιήματα και δράματα.