Γιόκε Γιουπάνκι

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|24|11|2024}}


Γιόκε Γιουπάνκι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1260
Κούζκο
Θάνατος1290
Κούζκο
Τόπος ταφήςΚούζκο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΓονείςΣίντσι Ρόκα
ΑδέλφιαManco Sapaca
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαSapa Inca (1260–1290)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Ο Γιόκε Γιουπάνκι, αναπαράσταση αγνώστου καλλιτέχνη

Ο Γιόκε Γιουπάνκι (Κέτσουα: Lloq'e Yupanki Inka "ο αριστερόχειρας λογιστής Ίνκα", ισπ. Lloque Yupanqui) ήταν ο τρίτος αυτοκράτορας των Ίνκας. Ήταν γιος του Σίντσι Ρόκα και της Μάμα Κόρα. Ανήκε στη δυναστεία Ούριν (ισπ. Hurin) που ίδρυσε ο παππούς του, Μάνκο Κάπακ. Βασίλεψε περίπου το 1260 ενώ παντρεύτηκε τη Μάμα Κάουα (Mama Cahua) και έκανε έναν γιο, τον Μάιτα Κάπακ, ο οποίος τον διαδέχθηκε στο θρόνο της αυτοκρατορίας.

Τα χρονικά των παρουσιάζουν ως φιλειρηνικό ηγεμόνα με έφεση στη τέχνη και το εμπόριο. Επι ημερών βασιλείας του κτίστηκε η δημόσια αγορά του Κούσκο και το Ακλιαουάσι ή Ακγιαουάσι (Κέτσουα: Acllahuasi, ισπ. Acllahuasi). Το συγκεκριμένο κτίσμα ήταν η Σχολή των Επιλεγμένων Γυναικών. Εκεί εκπαιδευόντουσαν, από τις Δασκάλες (Κέτσουα: Mamaconas) όλα τα κορίτσια που επέλεγε απ'όλη την Αυτοκρατορία ο Ανώτατος Ιερέας (Κέτσουα: Apo Panaca).

Η εκπαίδευση περιλάμβανε από τα 4 μέχρι τα 10 τους χρόνια την εκμάθηση της υφαντουργικής και της οικοκυρικής. Στη συνέχεια εκπαιδευόντουσαν στην εξερεύνηση της γυναικείας φύσης και στις αρετές ενώ δεν παρέλειπαν την εκμάθηση καλλωπισμού του σώματος τους. Όταν ήταν έτοιμες και είχανε ολοκληρώσει την εκπαίδευση τους περνούσανε την Τελετή του Κικουτσίκο (Κέτσουα: Quicuchico), που ήταν η υπέρτατη Γυναικεία Μύηση. Έτσι μετά τη τελετή είχανε γίνει ολοκληρωμένες γυναίκες οι οποίες δίνονταν ως γυναίκες στους αυτοκράτορες των Ίνκας είτε σε σημαντικές προσωπικότητες, ξένες ή μη, ενώ άλλες επέλεγαν να αφιερωθούν στη Λατρεία του Ηλίου ως ιερείς Νιούστας (Κέτσουα: Ñustas).

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΙΝΚΑΣ, Δεληγίαννης Π., τεύχος 147, εκδόσεις ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ, Νοέμβριος 2008
  • Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΥΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΝΙΚΑ, Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα, 1996
  • History of the Incas, Sarmiento de Gamboa P., S. Bauer B., Smith V., Decoster J., University of Texas Press, March 2007


Προηγούμενος
Σίντσι Ρόκα 		Σάπα Ίνκα
περίπου το 1260 		Επόμενος
Μάιτα Κάπακ