Γιόχαν Γκότφρηντ Άιχορν

Γιόχαν Γκότφρηντ Άιχορν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Johann Gottfried Eichhorn (Γερμανικά)
Γέννηση	16  Οκτωβρίου 1752[1][2][3] Ίνγκελφινγκεν[4]
Θάνατος	25  Ιουνίου 1827[1][4][5] Γκέτινγκεν[4][6]
Τόπος ταφής	Albanifriedhof
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Βυρτεμβέργης
Θρησκεία	Λουθηρανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά[7]
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν[8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	θεολόγος[4] διδάσκων πανεπιστημίου[6] ιστορικός[9] ιστορικός της λογοτεχνίας[10] συγγραφέας[11]
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν Πανεπιστήμιο της Ιένας
Οικογένεια
Τέκνα	Καρλ Φρίντριχ Άιχορν
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	rector of the University of Jena (Απριλίου 1778 – Οκτώβριος 1778) rector of the University of Jena (1787–1788)
Βραβεύσεις	μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιόχαν Γκότφρηντ Άιχορν το 1779, πίνακας του Άντον Γκραφ

Ο Γιόχαν Γκότφρηντ Άιχορν (Johann Gottfried Eichhorn, 16 Οκτωβρίου 1752 – 27 Ιουνίου 1827) ήταν Γερμανός Προτεστάντης θεολόγος του Διαφωτισμού και ένας από τους πρώτους οριενταλιστές. Υπήρξε μέλος της «σχολής ιστορίας» του Γκέτινγκεν.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Άιχορν γεννήθηκε στο Ντέρεντσίμερν (Dörrenzimmern, σήμερα μέρος της πόλεως του Ίνγκελφίνγκεν) και πήγε στο δημόσιο σχολείο του Βάικερσαϊμ, όπου ο πατέρας του ήταν επιθεωρητής, στη συνέχεια στο γυμνάσιο της Χαϊλμπρόν και τέλος στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν (1770-1774), όπου είχε καθηγητή τον Γιόχαν Ντάβιντ Μικαέλις. Κατόπιν, το 1774, δέχθηκε τη θέση του διευθυντή του γυμνασίου στην κωμόπολη Όρντρουφ, στο δουκάτο Σάξε-Γκότα.

Σύντομα ωστόσο, το 1775, ο Άιχορν έγινε καθηγητής των σημιτικών γλωσσών στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ιένας. Η δημοσιευμένη διατριβή του «επί υφηγεσία» είχε ως θέμα τα «νομισματικά ζητήματα στους αρχαίους Άραβες» (De rei numariae apud Arabas initiis) με βάση το χρονικό του Μακίν ιμπν αλ-Αμίντ. Αργότερα επιμελήθηκε το «Briefe über das arabische Münzwesen» του Γιόχαν Γιάκομπ Ράισκε. Ως συμπλήρωμα αυτού, συνέταξε το 1786 την πρώτη υπομνηματισμένη βιβλιογραφία της ισλαμικής νομισματικής, με περισσότερες από εκατό σελίδες, που αποτελεί ακόμη έργο αναφοράς. Επιμελήθηκε επίσης κάποια ιστορικά έργα του Ράισκε, που είχε αποβιώσει το 1774. Ο Άιχορν τον γνώριζε από την εποχή των σπουδών του στο Γκέτινγκεν.

Κατά το διάστημα που ήταν καθηγητής στην Ιένα, ο Άιχορν συνέγραψε το σημαντικό έργο Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη (Einleitung in das Alte Testament), το οποίο άνοιξε μια νέα οδό προς την ιστορική κατανόηση της Πεντατεύχου. Το 1776 ίδρυσε το πρώτο σημαντικό επιστημονικό ερευνητικό περιοδικό για τις ανατολικές σπουδές, το Repertorium für biblische und morgenländische Litteratur, το οποίου ήταν αρχισυντάκτης μέχρι το 1788.

Το 1788 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, όπου παρέδιδε μαθήματα όχι μόνο ανατολικών γλωσσών και ερμηνείας της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, αλλά και πολιτικής ιστορίας. Το 1825 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.^[12] Η υγεία του χάλασε το 1825, αλλά συνέχισε τις παραδόσεις μαθημάτων, μέχρι που τον κατέβαλε εμπύρετο νόσημα, από το οποίο και απεβίωσε σε ηλικία 74 ετών στο Γκέτινγκεν. Ο γιος του, ο Καρλ Φρήντριχ Άιχορν, έγινε ονομαστός νομικός.

Συνεισφορά στη θεολογία

Ο Άιχορν έχει αποκληθει ο «θεμελιωτής της νεότερης επιστημονικής κριτικής της Παλαιάς Διαθήκης». Ανεγνώρισε τα προβλήματά της και άνοιξε πολλές από τις σημαντικότερες συζητήσεις σχετικώς. Οι έρευνές του τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι «τα περισσότερα από τα γραπτά των Εβραίων έχουν περάσει από πολλά χέρια». Λάμβανε ως δεδομένο ότι όλα τα υπερφυσικά γεγονότα που αναφέρονται στην Αγία Γραφή ήταν εξηγήσιμα από φυσικά αίτια. Επεδίωξε να τα κρίνει, ως γνήσιος οπαδός του Διαφωτισμού, από την άποψη του αρχαίου κόσμου, και να τα αποδώσει στις δεισιδαιμονικές πίστεις που ήταν τότε γενικευμένες. Δεν έβλεπε να υπάρχουν στα βιβλία της Αγίας Γραφής θρησκευτικές ιδέες με κάποια μεγάλη σημασία για τον σύγχρονο κόσμο. Αυτά τα κείμενα τον ενδιέφεραν μόνο από ιστορικής πλευράς και για το φως που έριχναν στη γνώση της αρχαιότητας.

Ο Άιχορν θεωρούσε πολλά από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης ως αμφίβολης γνησιότητας, ενώ από την Καινή Διαθήκη αμφισβητούσε τη γνησιότητα των Α΄ και Β΄ Επιστολών του Πέτρου, καθώς και της Επιστολής του Ιούδα, ενώ αρνιόταν την αποδιδόμενη στον Απόστολο Παύλο πατρότητα των Επιστολών προς τον Τιμόθεο και της Επιστολής προς Τίτο. Υπεστήριξε (1804) ότι τα κανονικά Ευαγγέλια βασίζονταν πάνω σε ποικίλες μεταφράσεις και εκδοχές ενός πρωταρχικού Ευαγγελίου γραμμένου στην αραμαϊκή γλώσσα («υπόθεση του πρωταρχικού Ευαγγελίου»), αλλά δεν εκτιμούσε όσο ο Ντάβιντ Στράους και οι κριτικοί της Τυβίγγης τις δυσκολίες που έπρεπε να υπερβεί μια φυσική θεωρία, ούτε στήριζε τα συμπεράσματά του σε τόσο λεπτομερείς αναλύσεις, όσο θεωρούσαν εκείνοι απαραίτητες. Αμφισβήτησε την αυγουστίνεια υπόθεση στο πρόβλημα των συνοπτικών Ευαγγελίων με την υπόθεση του πρωταρχικού Ευαγγελίου.^[13]

Επιλεγμένη εργογραφία

• Geschichte des Ostindischen Handels vor Mohammed (Gotha 1775)
• De rei numariae apud arabas initiis (Ιένα 1776)
• Allgemeine Bibliothek der biblischen Literatur (10 τόμοι, Λειψία 1787-1801)
• Einleitung in das Alte Testament (5 τόμοι, Λειψία 1780-1783)
• Einleitung in das Neue Testament (1804-1812)
• Einleitung in die apokryphischen Bücher des Alten Testaments (Γκέτινγκεν 1795)
• Commentarius in apocalypsin Joannis (2 τόμοι, Γκέτινγκεν 1791)
• Die Hebr. Propheten (3 τόμοι, Γκέτινγκεν 1816-1819)
• Allgemeine Geschichte der Cultur und Literatur des neuern Europa (2 τόμοι, Γκέτινγκεν 1796–1799)
• Literargeschichte (1ος τόμ. Γκέτινγκεν 1799 με 2η έκδ. 1813, 2ος τόμ. 1814)
• Geschichte der Literatur von ihrem Anfänge bis auf die neuesten Zeiten (5 τόμοι, Γκέτινγκεν 1805-1812)
• Übersicht der Französischer Revolution (2 τόμοι, Γκέτινγκεν 1797)
• Weltgeschichte (3η έκδ., 5 τόμοι, Γκέτινγκεν 1819–1820)
• Geschichte der drei letzten Jahrhunderte (3η έκδ., 6 τόμοι, Αννόβερο 1817–1818)
• Urgeschichte des erlauchten Hauses der Welfen (Αννόβερο 1817)

Πηγές

•  Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Eichhorn, Johann Gottfried» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press 
• Rudolf Smend: Deutsche Alttestamentler in 3 Jahrhunderten, Göttingen 1989, σσ. 25-37
• Bodo Seidel: «Aufklärung und Bibelwissenschaft in Jena. Erörterungen an Hand des Werkes zweier Jenenser Theologen. Oder: Warum und wie betreibt man in der Späten Aufklärung historische Bibelkritik», στο έργο Evolution des Geistes. Jena um 1800, επιμ. Friedrich Strack (σειρά Deutscher Idealismus 17), Στουτγάρδη 1994, σσ. 443-459
• Norbert Nebes: Orientalistik im Aufbruch. Die Wissenschaft vom Orient in Jena zur Goethezeit, στο Goethes Morgenlandfahrten, West-östliche Begegnungen. Φραγκφούρτη και Λειψία 1999, σσ. 66-96
• Henning Graf Reventlow: Epochen der Bibelauslegung, τόμ. 4, Μόναχο 2001, σσ. 209-226
• Stefan Heidemann: «Der Paradigmenwechsel in der Jenaer Orientalistik in der Zeit der literarischen Klassik», στο Der Deutschen Morgenland. Bilder des Orients in der deutschen Literatur und Kultur von 1770 bis 1850, Μόναχο 2008, σσ. 243–257

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Δημοσίευσή του για τις σημιτικές γλώσσες, Allgemeine Bibliothek der biblischen Literatur, τόμ. 6, σσ. 772–776 (αγγλική μετάφραση)

Παραπομπές

1. «Johann Gottfried Eichhorn» 62772693.
2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Johann-Gottfried-Eichhorn. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. (Αγγλικά) KNAW Past Members. PE00000104. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. (Αγγλικά) KNAW Past Members. PE00000104. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2021.
5. «Deutsche Biographie» (Γερμανικά, Αγγλικά) Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Historical Commission of the Bavarian Academy of Sciences. 118688294. Ανακτήθηκε στις 29  Αυγούστου 2023.
6. tnk.krakow.pl/czlonkowie/eichhorn-johann-gottfried/. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2022.
7. CONOR.SI. 172878691.
8. (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
9. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
10. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
11. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
12. «Book of Members, 1780–2010: Chapter E» (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2014. 
13. Udo Schnelle: The history and theology of the New Testament writings, 1998, σελ. 163