Γιώργος Απέργης

Γιώργος Απέργης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Γιώργος Απέργης ching cheng hanji (Ελληνικά)
Γέννηση	23  Δεκεμβρίου 1945[1][2][3] Αθήνα[4]
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[5][6] νέα ελληνική γλώσσα[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μουσικός[7] δημιουργός γραπτών έργων συνθέτης[7][8]
Οικογένεια
Σύζυγος	Édith Scob (1976–2019)
Γονείς	Αχιλλέας Απέργης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	BBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award (2015) Mauricio Kagel Music Prize (2011)[9]
Ιστότοπος
www.aperghis.com
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιώργος Απέργης, στα γαλλικά Georges Aperghis (Αθήνα, 23 Δεκεμβρίου 1945), είναι Έλληνας συνθέτης που εργάζεται κυρίως στον τομέα του πειραματικού μουσικού θεάτρου, αλλά έχει επίσης συνθέσει όπερες, συμφωνική μουσική και μεγάλο αριθμό συνθέσεων μουσικής δωματίου.

Βιογραφία

Ο Γιώργος Απέργης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Δεκεμβρίου 1945. Προέρχεται από καλλιτεχνική οικογένεια, ο πατέρας του, Αχιλλέας Απέργης, ήταν γλύπτης και η μητέρα του, Ειρήνη, ήταν ζωγράφος.^[10]. Από το 1963 ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Αρχικά πειραματίστηκε με την σειραϊκή μουσική, τη Συγκεκριμένη μουσική (Musique concrète), ενώ τα πρώτα του έργα εμπνέονται από τις μουσικές αναζητήσεις του Ιάννη Ξενάκη. Το 1971 συνθέτει το πρώτο του μουσικοθεατρικό έργο, La tragique histoire du nécromancien Hiéronimo et de son miroir (Η τραγική ιστορία του νεκρομάντη Ιερωνύμου και του καθρέφτη του). Αυτό το έργο είναι η βάση του μεγαλύτερου μέρους των μεταγενέστερων αναζητήσεών του στη σχέση μεταξύ μουσικής και κειμένου, αλλά και μεταξύ μουσικής και σκηνικής ερμηνείας.^[11]

Το 1976 δημιούργησε στο Μπανιολέ (στα περίχωρα του Παρισιού) μαζί με τη σύζυγό του, την Γαλλίδα ηθοποιό Εντίθ Σκομπ (1937-2019), το ATEM (Ατελιέ Θεάτρου και Μουσικής), έναν πειραματικό χώρο μουσικού θεάτρου. Στα έργα του ενσωματώνει όλα τα φωνητικά, οργανικά, νοηματικά και σκηνικά συστατικά, αντιμετωπίζοντάς τα με τον ίδιο τρόπο και όπου μουσικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί και καλλιτέχνες πολυμέσων συναντιούνται σε μια ισότιμη βάση^[12]. Πέρα από το θεατρικό κομμάτι της δουλειάς του, συνθέτει επίσης συναυλιακή μουσική, που περιλαμβάνει μια μεγάλη σειρά σολιστικών έργων για όργανα ή φωνή, όπερες και συνθέσεις μουσικής δωματίου για ορχήστρα, για φωνή και για ενόργανο σύνολο. Οι όπερες του Απέργη είναι μια σύνθεση ανάμεσα στα έργα του για μουσικό θέατρο και στα έργα του για κοντσέρτα^[13]. Έχει συνθέσει επτά λυρικά έργα, στα οποία συγκαταλέγονται το Pandemonium (1973), εμπνευσμένο από τα γραπτά του Ιουλίου Βερν, το Liebestod (1981), από μια επιστολή της Μπετίνα Μπρεντάνο στον Γκαίτε, το Tristes tropiques (1996), από το ομώνυμο έργο του Κλωντ Λεβί-Στρως (Θλιβεροί Τροπικοί), και το Les Boulingrin (2010) από το ομώνυμο έργο του Ζωρζ Κουρτελίν.^[11]

Ο Γιώργος Απέργης έχει συνεργαστεί με πολύ σημαντικές μορφές του σύγχρονου θεάτρου, όπως ο εμβληματικός συγγραφέας του θεάτρου του παραλόγου Άρθουρ Αντάμοβ, ο σκηνοθέτης της Κομεντί Φρανσαίζ Αντουάν Βιτέζ, και ο σπουδαίος σκηνογράφος Γιάννης Κόκκος.^[14] Με περισσότερα από 100 έργα στο ενεργητικό του, εξαιρετικά προσωπικά και μη ταξινομήσιμα, σοβαρά αλλά με χιούμορ, ο Απέργης έχει διακριθεί ως εφευρετικός συνθέτης που ακολουθεί την παράδοση αλλά χωρίς θεσμικούς περιορισμούς.^[10] Έχει τιμηθεί με το γερμανικό βραβείο Mauricio Kagel (2011) και το βραβείο Frontiers of Knowledge του ισπανικού ομίλου BBVA Foundation (Banco Bilbao Vizcaya Argentaria) στην κατηγορία της σύγχρονης μουσικής (2016).^[11]

Επιλεγμένα έργα

^[15]

• Pandaemonium  (1973) όπερα
• Histoire de loups (1976) όπερα
• Récitations (1977–78) για μόνο φωνή
• Le Corps à Corps (1978) για κρουστά
• En un tournemain (1987) για Βιόλα
• Cinq Couplets (1988) για φωνή και κλαρινέτο
• Triangle carré (1989) για Κουαρτέτο εγχόρδων και 3 κρουστά
• Sextuor: L'Origine des espèces (1992) όπερα για 5 γυναικείες φωνές και βιολοντσέλο
• Crosswind (1997) για κουαρτέτο βιόλας και σαξόφωνου
• Volte-face (1997) για βιόλα
• Machinations (2000) μουσικό θέαμα για 4 γυναικείες φωνές και κομπιούτερ
• Die Hamletmaschine-oratorio (2000) για χορωδία και ορχήστρα
• Le petit chaperon rouge (2001) για σύνολο μουσικής δωματίου
• Rasch (2001) για βιολί και βιόλα
• Avis de tempête (2005) όπερα
• Trio Funambule (2014) για σαξόφωνο, πιάνο και κρουστά
• Thinking Things^[16] (2018) για 2 φωνές, μια χορεύτρια και κρουστά
• Le Petit Chaperon rouge^[17] (2019) μουσική φαντασία για 6 φωνές

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 6  Μαΐου 2014.
2. (Αγγλικά) SNAC. w6mc9kb4. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. Roglo. p=georges;n=aperghis.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2014.
5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 139289259. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
6. CONOR.SI. 86294371.
7. (Γαλλικά) B.R.A.H.M.S.. georges-aperghis. Ανακτήθηκε στις 5  Απριλίου 2022.
8. (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 84536. Ανακτήθηκε στις 5  Απριλίου 2022.
9. www.kunststiftung-nrw.de/de/aktivitaeten/preise/mauricio_kagel_musikpreis/. Ανακτήθηκε στις 5  Νοεμβρίου 2018.
10. «Georges Aperghis (Composer)». Bach Cantatas Website. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021. 
11. «ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΕΡΓΗΣ». ΣΤΕΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021. 
12. BBVA Foundation. «Interview with Georges Aperghis». YouTube. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021. 
13. «Georges Aperghis». Ircam-Centre Pompidou. 23 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021. 
14. «Thinking Things, Γιώργος Απέργης». lifo. 3 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021. 
15. «Georges Aperghis». Les Archives du Spectacle. 22 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021. 
16. «Thinking Things». Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021. 
17. Pauline Garaude. «Georges Aperghis rêve du Petit Chaperon Rouge». Concert Classic. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη Ιστοσελίδα