Γιώργος Ευγενίου | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 10 Ιουνίου 1931[1] |
Θάνατος | 14 Δεκεμβρίου 2024[1] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας θεατρικός σκηνοθέτης[2] |
Ο Γιώργος Ευγενίου (Ιούνιος του 1931) είναι Κύπριος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Τέχνης στο Λονδίνο της Αγγλίας, που ιδρύθηκε το 1957.[3][4]
Ο Γιώργος Ευγενίου[3] γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Μετακόμισε στο Λονδίνο το 1950 για να σπουδάσει θέατρο με την υποστήριξη της μεγαλύτερης αδελφής του, της Λούλας Ιωνίδη και της οικογένειάς της.
Εκπαιδεύτηκε στο Κολέγιο Μόρλι, όπου γνώρισε τον Φρανκ Ντρου, ο οποίος του πρόσφερε δωρεάν μαθήματα άρθρωσης και φωνής. Με τη βοήθεια του Ντρου, ο Ευγενίου έλαβε υποτροφία στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης «Γουέμπερ Ντάγκλας», όπου κέρδισε τα βραβεία Spotlight και Webber Cup για τις ικανότητες του.[5]
Το 1954 εντάχθηκε στην στην εταιρεία Dundee Repertory Theatre στη Σκωτία ως βοηθός σκηνοθέτη, ενώ παράλληλα έπαιζε και μικρούς ρόλους. Στη συνέχεια, επέστρεψε στο Λονδίνο και εντάχθηκε σε μια κυπριακή ερασιτεχνική ομάδα υπό την αιγίδα της Κυπριακής Αδελφότητας με τους Πολ Στασίνο, Άννα Κουταγιάρ και Τέο Μορέας. Ένα χρόνο αργότερα προσχώρησε στην εταιρεία του Σερ Ντόναλντ Γούλφιτ που έπαιζε το έργο The Strong are Lonely, περιοδεύοντας σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αγγλίας, καταλήγοντας πρώτα στο Θέατρο Πικαντίλι και μετά στο Βασιλικό Θέατρο Χέιμαρκετ. Το 1956, εντάχθηκε στο θεατρικό εργαστήρι της Τζόαν Λίτλγουντ στο Βασιλικό Θέατρο Ανατολικού Στράτφορντ με αρκετές παραγωγές, συμπεριλαμβανομένου του The Quare Fellow του Μπρένταν Μπίαν.[5]
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Το 1957, ο Ευγενίου ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης (Theatro Technis), το οποίο δεν ήταν ούτε εμπορικό ούτε επιδοτούμενο, με τη βοήθεια μιας ομάδας ηθοποιών, εργαζομένων και σπουδαστών, συμπεριλαμβανομένων των Ανδρέα Μάρκου, Στέλιου Κυριάκου, Μήδειας Ο΄ Μπρένον, Άντυ Λυσάνδρου και Σπύρου Κυπριανού. Το Θέατρο Τέχνης μπορεί να οριστεί ως «ριζοσπαστικό και απόλυτο» θέατρο, καθώς η φιλοσοφία του Ευγενίου είναι να σπάσει τα εμπόδια μεταξύ εθνικοτήτων, θρησκειών, φύλων, σεξουαλικών προσανατολισμών, τάξεων, ηλικιών και γλωσσών.[11][4] Ο Ευγενίου έχει αφιερωθεί εντελώς στον Θεάτρο Τεχνής, εγκαταλείποντας την καριέρα του ως βασικός ηθοποιός, εκτός από μερικές ταινίες της δεκαετίας του 1950 και του 1960.
Ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Τέχνης, επινόησε, σκηνοθέτησε και έπαιξε σε πολλές παραγωγές, συχνά εμπνευσμένες από Κύπριους ή Έλληνες καλλιτέχνες και εκδηλώσεις. Στο Θέατρο Τέχνης ο Ευγενίου έχει σκηνοθετήσει: θεατρικά έργα αρχαίου ελληνικού δράματος[12] που διερευνούν προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυπριακή κοινότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο,[4] προώθησε νέα γραφή από Ελληνοκύπριους συγγραφείς όπως ο Σταύρος Λιλίτος,[13] χρηματοδότησε τη διοργάνωση διεθνών θεατρικών έργων από φιλοξενούμενες εταιρείες, όπως το «The Chinese Twins» της Γκρισέλντα Γκάμπαρο και την ιαπωνική Mugensha Theatre Company.[14] Επίσης, το «The Madness of George Dubya» του Τζάστιν Μπούτσερ, έλαβε κριτική από τον Μάικλ Μπίλινγκτον της The Guardian, όπου έγραψε: «Η σάτιρα μόνο νεκρή δεν είναι στη σκηνή του Λονδίνου, οπότε αυτή η παράσταση του Τζάστιν Μπούτσερ αξίζει το θερμότερο καλωσόρισμα. Ακόμα κι αν είναι σε μεγάλο βαθμό μια επίκαιρη ενημέρωση του Dr Strangelove του Κιούμπρικ, είχε ένα γεμάτο σπίτι σε αυτό το παραθαλάσσιο θέατρο του βόρειου Λονδίνου που το χειροκροτεί».[15] Η επιτυχημένη πορεία του «The Madness of George Dubya» στο Θέατρο Τέχνης οδήγησε στη μεταφορά του στο Θέατρο Πλέζανς στο Ίσλινγκτον και συγκέντρωσε επίσης υποστήριξη από διασημότητες όπως ο Τζάστιν Χόφμαν.[16]
Ο Ευγενίου ήταν από τους πρώτους που παρήγαγαν έργα που γράφτηκαν ή παίχτηκαν από μαύρες προσωπικότητες, όπως ο Μαρκ Χιθ, ο Χάρκορτ Νίκολς και ο Πίτερ Μπλάκμαν.[17] Ο Ευγενίου βοήθησε εκατοντάδες σπουδαστές από όλο το Λονδίνο και το εξωτερικό, προσφέροντας δωρεάν επαγγελματικές εμπειρίες ή πρακτική άσκηση. Το πάθος του για το εναλλακτικό θέατρο παραμένει κοινό νήμα στο έργο του, καθώς πιστεύει πάντα ότι το δημιουργικό πνεύμα δεν είναι προς πώληση.[4]
Ακόμα σημαδεμένος από την κυπριακή του προφορά, ο Ευγενίου σκηνοθέτησε μια παραγωγή των διάσημων σατίρων του Αριστοφάνη , ως Γυναίκες στο Κοινοβούλιο, τον Ιούνιο του 2013.[18]
Το 1967, ξεκίνησε την Κυπριακή Εβδομάδα (Cyprus Week),[19] ένα ετήσιο φεστιβάλ για να αναδείξει τον κυπριακό πολιτισμό και τον τρόπο ζωής στο Ηνωμένο Βασίλειο και να δημιουργήσει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για τον αγώνα της Κύπρου ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.[20] Είναι επίσης ένας από τους ιδρυτές της Εθνικής Ομοσπονδίας Κυπρίων στην Αγγλία, μια συντονιστική οργάνωση με περισσότερες από εκατό κυπριακές οργανώσεις.[21]
Το 1968, δημιούργησε την πρώτη Κυπριακή Συμβουλευτική Υπηρεσία στο Ηνωμένο Βασίλειο,[22] η οποία βοήθησε χιλιάδες Κύπριους μετανάστες και πρόσφυγες να λάβουν παροχές πρόνοιας, εκπαίδευση ή στέγαση. Επίσης, υποκίνησε και βοήθησε στην κατασκευή της Κυπριακής Στέγης Χωριών σε συνεργασία με την Ένωση Στέγασης Σαιντ Πάνκρας στα τέλη του 1980.[23] Αυτή η φιλοσοφία «από τη ζωή στην τέχνη στη ζωή» είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του έργου του.[24]
Το 1969, ο Γιώργος Ευγενίου παντρεύτηκε τη Μαρούλα Σεκίδη, η οποία έγινε ηθοποιός με το Θέατρο Τεχνής. Έχουν έναν γιο, τον Άρη, ο οποίος είναι επίσης αφιερωμένος στο θέατρο.