Κινήσεις | 1.δ4 δ5 2.γ4 ε6 3.Ιγ3 γ5 |
---|---|
ECO | D32–D34 |
Ονομασία | Ζίγκμπερτ Τάρρας |
Γονέας | Μη αποδεκτό γκαμπί της βασίλισσας |
Η Άμυνα Τάρρας (Tarrasch Defense) είναι μια σκακιστική βαριάντα στο μη αποδεκτό γκαμπί της βασίλισσας, η οποία χαρακτηρίζεται από τις κινήσεις 1.δ4 δ5 2.γ4 ε6 3.Ιγ3 γ5 (σε αλγεβρική σημειογραφία).
Τα μαύρα, με την κίνησή τους ...γ5, κάνουν μια επιθετική προσφορά για χώρο στο κέντρο. Μετά από τις κινήσεις γ:δ5 και δ:γ5 των λευκών, τα μαύρα θα μείνουν με ένα απομονωμένο πιόνι στο τετράγωνο δ5. Ένα τέτοιο πιόνι μπορεί να είναι αδύναμο, δεδομένου ότι δεν μπορεί πλέον να υπερασπιστεί από άλλα πιόνια, αλλά δίνει στα μαύρα ένα άνοιγμα στο κέντρο και ανεμπόδιστες γραμμές για να αναπτύξουν τους αξιωματικούς τους.
Το άνοιγμα υποστηρίχθηκε από τον Γερμανό γκρανμαίτρ Ζίγκμπερτ Τάρρας, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η αύξηση της κινητικότητας που απολαμβάνουν τα μαύρα είναι ένα καλό αντάλλαγμα για την έμφυτη αδυναμία του απομονωμένου πιονιού τους στο κέντρο. Μετά από τις διδαχές του Βίλελμ Στάινιτς, αρκετοί γκρανμαίτρ της εποχής απέρριψαν από πρώτο χέρι την Άμυνα Τάρρας, λόγω της αδυναμίας δομής πιονιών, αλλά ο Τάρρας συνέχιζε να παίζει το άνοιγμά του απορρίπτοντας τις άλλες βαριάντες του Γκαμπί της βασίλισσας, μέχρι που έφτασε στο σημείο να βάζει ερωτηματικά στις συνήθεις κινήσεις για όλες τις βαριάντες εκτός από την Τάρρας (στην οποία είχε βάλει θαυμαστικό) στο βιβλίο του Die Moderne Schachpartie.
Η Άμυνα Τάρρας θεωρείται ηχηρή άμυνα. Ακόμα κι αν τα μαύρα αποτύχουν να κάνουν χρήση της κινητικότητάς τους και καταλήξουν σε κάποιο υποδεέστερο φινάλε που συνδέεται άμεσα με την υπεράσπιση του απομονωμένου πιονιού τους, εάν το υπερασπιστούν με ακρίβεια, είναι σε θέση να αποσπάσουν την ισοπαλία.
Η Άμυνα Τάρρας καταχωρήθηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων υπό τους κωδικούς D32–D34.[1]