Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ

Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Gabrielle d'Estrées (Γαλλικά)
Γέννηση	1573[1] Château de la Bourdaisière ή Cœuvres
Θάνατος	10  Απριλίου 1599[2][3] Παρίσι
Αιτία θανάτου	Εκλαμψία
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Αββαείο του Μωμπουισόν
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Γαλλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύντροφος	Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας[5][6] Roger de Saint-Lary de Termes
Τέκνα	Καίσαρ του Βαντόμ Αικατερίνη Ερριέττα των Βουρβόνων Αλέξανδρος του Βαντόμ stillborn son d'Estrées[7]
Γονείς	Antoine d'Estrées[6] και Françoise Babou de La Bourdaisière
Αδέλφια	François Annibal d'Estrées[6] Julienne-Hippolyte d’Estrées Angélique d'Estrées
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Γαμπριέλ ντ' Εστρέ (γαλλ. Gabrielle d'Estrées, 1573 - 10 Απριλίου 1599) ήταν ερωμένη, έμπιστη και σύμβουλος του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας.

Βιογραφία

Γέννηση

Ήταν κόρη του Αντουάν ντ'Εστρέ, Υποκόμη του Σουασσόν & Μπερσύ, και της Φρανσουάζ Μπαμπού ντε Λα Μπουρνταιζιέρ. Γονείς του Αντουάν ήταν ο Ζαν, κύριος του Εστρέ, υποκόμης του Σουασσόν και η Αικατερίνη των Βουρβόνων, κόρη του Ιακώβου (νόθου γιου του Ιωάννη Η΄ της Βουρβόνης-Βαντόμ).

Βασιλική ερωμένη

Τον Νοέμβριο του 1590, ο Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας ερωτεύτηκε την Γκαμπριέλ.^[8] Αν και ήταν παντρεμένος με την Μαργαρίτα της Γαλλίας, ο Ερρίκος και η Γκαμπριέλ έδειχναν την αγάπη τους μπροστά στο κοινό. Ο πατέρας της, θέλοντας να καλύψει το σκάνδαλο, την πάντρεψε με τον Νικολά Νταμερβάλ ντε Λιανκούρ το 1592. Δεν απέκτησαν παιδιά.

Ένθερμη πιστή του Ερρίκου, η Γκαμπριέλ συνόδευσε τον Ερρίκο κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του. Ακόμη και όταν ήταν έγκυος, επέμενε να ζει μέσα στη σκηνή κοντά στο πεδίο της μάχης, φροντίζοντας τα ρούχα του να είναι καθαρά και να τρώει καλά μετά από τις μάχες. Καθώς ήταν έξυπνη και πρακτική γυναίκα, ο Ερρίκος μοιράστηκε τα μυστικά του μαζί της και ακολούθησε τις συμβουλές της. Όταν οι δυο τους ήταν χώρια, ο Ερρίκος της έγραφε συχνά επιστολές, ενώ ήταν στα ταξίδια του σε στρατόπεδα πολέμου ^[9].

Γεννημένη Καθολική, η Γκαμπριέλ γνώριζε ότι ο καλύτερος τρόπος να ολοκληρωθούν οι θρησκευτικοί πόλεμοι ήταν ο ίδιος ο Ερρίκος να γίνει Καθολικός. Αναγνωρίζοντας τη σοφία στην επιχειρηματολογία της, στις 25 Ιουλίου 1593 ο Ερρίκος δήλωσε ότι «το Παρίσι αξίζει μια λειτουργία» και απέκλεισε μόνιμα τον Προτεσταντισμό ^[10]. Αυτό του επέτρεψε να στεφθεί ο βασιλιάς της Γαλλίας στις 27 Φεβρουαρίου του 1594. Ο Ερρίκος επίσης κανόνισε να ακυρωθεί ο γάμος της Γκαμπριέλ με τον Λιανκούρ το ίδιο έτος.

Στις 7 Ιουνίου του 1594, γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, ένας γιος, ο Καίσαρ. Στις 4 Ιανουαρίου 1595, ο Ερρίκος αναγνώρισε επίσημα και νομιμοποίησε τον γιο του σε κείμενο επικυρωμένο από τη Βουλή του Παρισιού. ^[11] Σε αυτό το κείμενο, αναγνώρισε επίσης την Γκαμπριέλ ως μητέρα του γιου του κι ερωμένη του.

Το τέλος

Αφού υπέβαλε αίτηση στον Πάπα Κλήμη Η΄ για την ακύρωση τού γάμου του και το δικαίωμα να ξανανυμφευτεί, τον Μάρτιο του 1599 ο Ερρίκος Δ΄ έδωσε στην ερωμένη του ένα δαχτυλίδι. Η Γκαμπριέλ, σίγουρη ότι θα την παντρευόταν, δήλωσε, "Μόνο ο Θεός ή ο θάνατος του βασιλιά μπορούν να βάλουν τέλος στην καλή μου τύχη". ^[12] Λίγες ημέρες αργότερα, στις 9 Απριλίου 1599, έπαθε εκλαμψία και γέννησε ένα θνησιγενή γιο. Την επόμενη ημέρα, ενώ ο Ερρίκος Δ΄ ήταν στον δρόμο της, αυτή απεβίωσε στο Παρίσι ^[13], προς μεγάλη λύπη του βασιλιά^[14].

Ο Ερρίκος ήταν συντετριμμένος με το θάνατό της και πίστευε ότι δηλητηριάστηκε. Της έκανε κηδεία με τιμές βασίλισσας στο Ναό του Αγίου Γερμανού της Ωσαίρ στο Παρίσι. Η σορός της Γκαμπριέλ ενταφιάστηκε στο Αββαείο Μωμπισσόν στο Σαιντ-Ουέν-λ'Ωμόν. Λίγους μήνες μετά ο γάμος του με τη Μαργαρίτα της Γαλλίας ακυρώθηκε και το 1600 παντρεύτηκε τη Μαρία των Μεδίκων, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά.

Μετά το θάνατό της εκδόθηκαν τα Μυστικά απομνημονεύματα της Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ, πιθανότατα από φίλο της.

Οικογένεια

Τα τέσσερα παιδιά της Γκαμπριέλ και του Ερρίκου ήταν:

• Καίσαρ (1594 - 1665), Δούκας του Βαντόμ. Νυμφεύτηκε τη Φραγκίσκη της Λωρραίνης. Το 1626, συμμετείχε σε μια συνωμοσία εναντίον του καρδιναλίου Ρισελιέ. Ο Καίσαρ συνελήφθη και φυλακίστηκε για τρία χρόνια. Το 1641 κατηγορήθηκε πάλι για συνωμοσία και αυτή τη φορά έφυγε στην Αγγλία.
• Αικατερίνη Ερριέττα (1596 - 1663)^[15], παντρεύτηκε τον Κάρολο Β΄ του Ελμπέφ.
• Αλέξανδρος (1598 - 1629), ιππότης του Βαντόμ.
• γιος (1599), πέθανε στη γέννα.

Πρόγονοι

Αντουάν ντ'Εστρέ

Ιωάννης Α΄ κύριος του Εστρέ, υποκόμης του Σουασόν

Ζαν ντε Λα Κωσί

Αντώνιος ντ'Εστρέ, υποκόμης του Σουασόν

Ιάκωβος των Βουρβόνων-Λινύ (γιος του Ιωάννη Η΄ κόμη του Βαντόμ)

Αικατερίνη των Βουρβόνων

Ζαν ντε Ρυπεμπρέ

Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ

Φιλιμπέρ Μπαμπού

Ιωάννης Μπαμπού

Μαρί Γκωντέν

Φρανσουάζ Μπαμπού ντε Λα Μπουρνταιζιέρ

Φλοριμόν Α΄ Ρομπερτέτ ντ'Αλυέ

Φρανσουάζ Ρομπερτέτ ντ'Αλυέ

Μισέλ Γκαγιάρ ντε Λονγκζυμώ

Παραπομπές

1. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Gabrielle-dEstrees-duchesse-de-Beaufort.
2. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p59.htm#i589. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00003654.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12129253b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
5. «Генрих IV» (Ρωσικά)
6. «Эстре» (Ρωσικά)
7. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
8. Knecht, R.J. (2013). The French Civil Wars, 1562-1598. Routledge. p. 255.
9. Wellman 2013, p. 343.
10. Elizabeth Webber, Mike Feinsilber. Merriam-Webster's dictionary of allusions. p. 404.
11. "Lettres de légitimation de César de Vendôme ; Paris, 4 janvier 1595". www.calames.abes. In french.
12. Horne, Alistair (2007). La Belle France. Vintage.
13. Bercé, Yves-Marie, 6
14. Bayrou, p. 440.
15. Wellman, Kathleen (2013). Queens and Mistresses of Renaissance France. Yale University Press.

Βιβλιογραφία

• Bayrou, François (1994). Le Roi libre. Paris: Flammarion. (ISBN 2-08-066821-8) (French)
• Bercé, Yves-Marie (1996). The Birth of Absolutism: a history of France, 1598-1661. Basingstoke: Palgrave Macmillan. (ISBN 0-333-62756-3)
• Wellman, Kathleen (2013). Queens and Mistresses of Renaissance France. Yale University Press.