Γκεράρντο Μπόσιο

Γκεράρντο Μπόσιο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Gherardo Bosio (Ιταλικά)
Γέννηση	19  Μαρτίου 1903 Φλωρεντία
Θάνατος	16  Απριλίου 1941 Φλωρεντία
Αιτία θανάτου	καρκίνος
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ιταλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αρχιτέκτονας μηχανικός πολεοδόμος
Αξιοσημείωτο έργο	Presidential Palace
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκεράρντο Μπόσιο (ιταλικά: Gherardo Bosio) (Φλωρεντία, 19 Μαρτίου 1903 – Φλωρεντία, 16 Απριλίου 1941) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας, μηχανικός και πολεοδόμος.

Βιογραφία

Ο Γκεράρντο Μπόσιο ήταν μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες της ομάδας νέων αρχιτεκτόνων της Φλωρεντίας της δεκαετίας του 1930. Γεννημένος στη Φλωρεντία το 1903, αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στη Ρώμη το 1926 και ξεκίνησε την επαγγελματική του δραστηριότητα υπό την καθοδήγηση του Ούγκο Τζιοβανότσι, συνεχίζοντας να φοιτά στην Ανώτατη Αρχιτεκτονική Σχολή της Φλωρεντίας όπου αποφοίτησε το 1931, με μια περίοδο εργασίας στο στούντιο McKim, Mead & White στη Νέα Υόρκη.

Ο Μπόσιο εισάγεται στους ανώτατους κύκλους της Φλωρεντίας, οι οποίοι σύντομα, λόγω της επινοητικότητας και της ικανότητάς του, τον έφεραν σε επαφή με τις πιο σημαντικές ιταλικές πολιτικές και αριστοκρατικές προσωπικότητες της εποχής για τις οποίες σχεδίασε και δημιούργησε έργα που ξεπέρασαν τις διαφορές ανάμεσα στονεκλεκτικισμό και τον λειτουργισμό που χαρακτηρίζει την Ιταλική δεκαετία του 1930. Τα πρώτα χρόνια συμμετείχε στις εργασίες της επιτροπής για την αστική αναδιοργάνωση της Φλωρεντίας, στην έκθεση και στην επιτροπή για τον εθνικό διαγωνισμό του ιταλικού κήπου και στην επιτροπή για τον επανασχεδιασμό της ακτογραμμής του Βιαρέτζιο. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συμπεριλήφθηκε σε πολλές επιτροπές εξετάσεων, διαγωνισμών και διοργάνωσης εκδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένης της Επιτροπής Οικοδομής της Φλωρεντίας στην οποία πρότεινε προτάσεις εργασίας και κρίσης, συγκρίνοντας τον εαυτό του με τους Ρωμαίους και Μιλανέζους συναδέλφους του για την καλύτερη ανάπτυξη αλλαγών στους οικοδομικούς κανονισμούς, αποκαλύπτονταςένασυνολικό όραμα  πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής διαδικασίας της εποχής.

Στη συνέχεια συμμετείχε σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς όπως ο διεθνής για τον Φάρο του Κολόμβου (Faro a Colón) στον Άγιο Δομίνικο, σχεδίασε και αναπαλαίωσε βίλες και διαμερίσματα όπως η Villa Acton στη Φλωρεντία και δημιούργησε τα πρώτα έπιπλα για τα γραφεία του Κινήματος των ξένων και για τις διάφορες εκθέσεις χειροτεχνίας από το 1931 μαζί με τον Ραφαέλο Φανιόνι και άλλους διοργανωτές της Έκθεσης. Για την ιδέα μιας ανανεωμένης αρχιτεκτονικής στην οποία η Ιταλία θα μπορούσε να βρει τη δική της σύγχρονη ταυτότητα, αγωνίστηκε γράφοντας και δημοσιεύοντας άρθρα για την αρχιτεκτονική, τα έπιπλα και τις διακοσμητικές τέχνες σε διάφορες εφημερίδες. Το 1932 πραγματοποίησε ένα μάθημα επίπλωσης σπιτιού στη Φλωρεντία που διοργανώθηκε από  Γυναίκες Επαγγελματίες και Καλλιτέχνες. Επίσης αυτά τα πρώτα χρόνια, εκτός από τη διδασκαλία στη Βασιλική Αρχιτεκτονική Σχολή της Φλωρεντίας και τον διορισμό Διευθυντή της σχολής Umberto I στη Φλωρεντία, προώθησε την ίδρυση του Τοσκανικού Ομίλου μαζί με τους Τζοβάνι Μικελούτσι, Πιερ Νικολό Μπεράρντι και Σαρ Γκουαρνιέρι με τον οποίο δημιουργεί τα νέα εκθεσιακά περίπτερα της πόλης.

Μόλις τελείωσε αυτή η εμπειρία, χώρισε από το συγκρότημα λόγω διαφωνιών με τον Μικελούτσι και συμμετείχε στην 5η Τριενάλε του Μιλάνου το 1933, στην οποία εδραίωσε τη σχέση του με τον Τζο Πόντι και στον διαγωνισμό για τον σταθμό της Βενετίας μαζί με τον φίλο του Φερδινάντο Πόγκι, ο οποίος θα παρέμενε και συνεργάτης του τα επόμενα χρόνια στα Τίρανα. Το 1934 με τον Οίκο του Γκόλφ στο Ουγκολίνο στη Φλωρεντία, στο οποίο κάλεσε επίσης τον Πιερ Λουίτζι Νέρβι για να συνεργαστεί στις δομές των καταδυτικών σανίδων της πισίνας, που είχε παρουσιαστεί την προηγούμενη χρονιά στην 5η Τριενάλε του Μιλάνου, ανέδειξε τον εαυτό του ως ηγετική φυσιογνωμία του της νέας ιταλικής αρχιτεκτονικής χάρη σε πολυάριθμα βραβεία και δημοσιεύσεις στα σημαντικότερα περιοδικά αρχιτεκτονικής. Επίσης, από τα ίδια χρόνια είναι το έργο για τη Villa Ginori Conti στο Τσερέτο του Πομαράντσε στην περιοχή της Πίζας, όπου το μεσογειακό πάθος συγχωνεύεται με τον πιο εκλεπτυσμένο ιταλικό ορθολογισμό, η διαρρύθμιση της Villa della Gherardesca στο Μπόλγκερι στην περιοχή του Λιβόρνο, η επίπλωση πολλών ιδιωτικών κατοικιών και γραφείων όπως το Ιταλικό Ινστιτούτο στη Βουδαπέστη, στο Βουκουρέστι και το έργο για τα κεντρικά γραφεία της Casa d'Italia στη Λα Πας.

Τους πρώτους μήνες του 1936, κατόπιν αιτήματός του, ως Αξιωματικός του Ιππικού, ζήτησε να φύγει εθελοντικά για την ιταλική Ανατολική Αφρική, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος του έτους. Εδώ είχε την ευκαιρία να μελετήσει και να εκπονήσει έργα για τα ρυθμιστικά σχέδια και τη μεγάλη πολιτική αρχιτεκτονική των πόλεων Γκοντάρ, Τζίμα και Ντέσιε, καθώς και να εκπονήσει έργα για την Αντίς Αμπέμπα, την οποία στη συνέχεια περιέγραψε στην πατρίδα του ως ομιλητής στο 1ο Συνέδριο Πολεοδομίας στη Ρώμη το 1937 και στο III Συνέδριο Αποικιακών Σπουδών στη Φλωρεντία και τη Ρώμη. Το έργο για τις αφρικανικές πόλεις συνεχίζεται αμείωτο και με συχνά ταξίδια ακόμα και όταν επέστρεψε στην πατρίδα του. Τον Απρίλιο του 1939 επιλέχθηκε, όχι μόνο για τις ικανότητές του ως πολεοδόμος, αρχιτέκτονας, διακοσμητής εσωτερικών χώρων και σχεδιαστής αντικειμένων, αλλά και με την υποστήριξη του Τζενόνε Μπενίνι, υφυπουργού Αλβανικών Υποθέσεων, να δημιουργήσει ένα κεντρικό γραφείο στην Αλβανία ικανό να σχεδιάζει και να εκτελέσει τα μεγάλα ρυθμιστικά σχέδια και κτίρια της νέας ιταλικής αποικίας, υλοποιώντας όσα είχε ήδη προτείνει στο Υπουργείο Ιταλικής Αφρικής. Στα Τίρανα διευθύνει το κεντρικό γραφείο για τις κατασκευές και τον πολεοδομικό σχεδιασμό της Αλβανίας για το ιταλικό υπουργείο. Με τη βοήθεια των συνεργατών του εκτελούνται και τα έργα για τα ρυθμιστικά σχέδια του Αυλώνα, του Ελμπασάν και άλλων πόλεων.^[1]

Ο Μπόσιο λαμβάνει επίσης προσωπικές αναθέσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για τη σύνταξη του γενικού σχεδίου των Τιράνων, τα έργα Viale dell'Impero, Piazza del Littorio και τα κύρια δημόσια κτίρια, όπως το Casa del Fascio, τα γραφεία υπολοχαγών, η έδρα της Opera Albanese Dopolavoro και την Αλβανέζικη Littoria Youth, το Στάδιο και την ολοκλήρωση της Villa Luogotenenziale. Παρά τις πολυάριθμες δεσμεύσεις στην Αφρική και την Αλβανία, ο Μπόσιο καταφέρνει να πραγματοποιήσει πολλά έργα και στην Ιταλία, συμπεριλαμβανομένου του Αλβανικού Pavilion στο Fiera del Levante στο Μπάρι και στο Mostra delle Terre Italiane d'Oltremare στη Νάπολη, την πισίνα του τένις Κλάμπ στη Φλωρεντία, έπιπλα της Villa Ciano στο Κάπρι, της Villa Benini στο Φόρτε ντεϊ Μάρμι και του Casa Della Gherardesca στη Φλωρεντία, καθώς και η μεταμόρφωση και η επέκταση του Palazzo Giuntini στη Φλωρεντία.

Ο Μπόσιο πέθανε τον Απρίλιο του 1941, σε ηλικία 38 ετών.

Κατάλογος έργων

Αποκατάσταση και επέκταση της Villa La Pietra (Villa Acton), Φλωρεντία, via dei Bruni, 1927-29

Σχεδιασμός για τον διαγωνισμό Christopher Columbus Colón Lighthouse, Άγιος Δομίνικος, 1928-29

Επίπλωση της αίθουσας φιλοξενίας της Ομοσπονδίας της Τοσκάνης για το Κίνημα των Ξένων, Φλωρεντία, 1929-30

Αποκατάσταση, επέκταση και επίπλωση του Casa Uzielli, Φλωρεντία, Piazza D'Azeglio, 1929-32

Παρεκκλήσι των Μπλε Αδελφών, Φλωρεντία, via Cherubini, 1930-31

Σχεδιασμός επίπλωνγια την Casa Maraini, Φλωρεντία, 1932

Έργο για ένα γηροκομείο στο Viale dei Colli στη Φλωρεντία, 1932

Σχεδιασμός επίπλων για την Casa Traballesi, Φλωρεντία, 1933

Επίπλωση μιας γυναικείας αίθουσας γυμναστικής και μιας αίθουσας παιχνιδιών, Μιλάνο, Τριενάλε, 1933

Villa Ginori Conti, Τσερέτο του Πομαράντσε, 1934

Casa del Golf dell'Ugolino, Impruneta, via Chiantigiana, 1934 (σε συνεργασία με τον Πιερ Λουίτζι Νέρβι)

Σχεδιασμός επίπλων για το Ιταλικό Ινστιτούτο Πολιτισμού, Βουδαπέστη, 1935

Αποκατάσταση και επίπλωση των γραφείων της εταιρείας Monsavano, Pontassieve, 1935

Αποκατάσταση και επίπλωση της Villa Pandolfini, Tizzano di San Polo, 1935

Πισίνα για τη λέσχη μετά την εργασία του Υπουργείου Εξωτερικών, Ρώμη, 1935-37

Σχεδιασμός επίπλων για την Casa Della Gherardesca, Φλωρεντία, Lungarno Vespucci, 1936

Έργο για το Master Plan of Gondar, 1936

Έργο για το Γενικό Σχέδιο Dessiè, 1936

Εγκαταστάσεις στη VII Εθνική Έκθεση Χειροτεχνίας, Φλωρεντία, 1937

Έργο για το κέντρο των Τιράνων, Αλβανία, 1939-1

Grand Hotel Dajti, Τίρανα , Αλβανία, 1939-41

Πλατεία Μητέρας Τερέζας, Τίρανα, Αλβανία, 1939-41

Casa del Fascio, Τίρανα, Αλβανί , 1939-41

Παλάτι του Ανθυπολοχαγού (τώρα Γραφείο του Αλβανού Πρωθυπουργού ), Τίρανα, Αλβανία 1939-41

Υπολοχαγός Βίλα (τώρα Προεδρικό Μέγαρο), Τίρανα, Αλβανία 1939-41

Πηγές

G. Bosio, Future città dell'Impero, in "Architettura", XVI, luglio 1937, pp. 417-432

A. Maraini, Gherardo Bosio e la sua opera, in "Illustrazione Toscana e dell'Etruria", 9, settembre 1941, pp. 18-21

G. Ponti, Ricordo di Gherardo Bosio, in "Stile", luglio 1941, pp 14-19

G. Carapelli, Gli operatori, in Edilizia in Toscana fra le due guerre, Edifir, Firenze 1994, pp 214-215

Gherardo Bosio architetto fiorentino 1903-1941, a cura di C. Cresti, Pontecorboli, Firenze 1996

P. Malentacchi, Scheda su Gherardo Bosio, in Guida agli archivi di architetti e ingegneri del Novecento in Toscana, a cura di E. Insabato, C. Ghelli, pp. 77-83

R. Renzi, Gherardo Bosio. Le Ville, Alinea, Firenze 2010

R. Renzi (a cura di), Il panorama dell'arredamento. Appunti inediti per un ciclo di lezioni di Gherardo Bosio, Raleigh, North Carolina, 2012.

R. Renzi, Gherardo Bosio. Opera completa 1927-1941, Firenze, 2016.

Ezio Godoli e Ulisse Tramonti (2012) ARCHITETTI E INGEGNERI ITALIANI IN ALBANIA, edizioni-firenze

Παραπομπές

1. «Bosio, l'archistar italiana che fece bella Tirana». Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2023.