Γλυκοπέμπτη | |
---|---|
Ημερομηνία | 5 μέρες πριν την Καθαρή Τρίτη και τη Λιπαρή Τρίτη, 6 μέρες πριν την Καθαρή Τετάρτη,[1] 52 μέρες πριν το Πάσχα. |
Η Γλυκοπέμπτη είναι παραδοσιακή χριστιανική γιορτή που σηματοδοτεί την τελευταία Πέμπτη πριν από τη Σαρακοστή και σχετίζεται με τον εορτασμό του Καρναβαλιού. Επειδή η Σαρακοστή είναι μια περίοδος νηστείας, οι μέρες που οδηγούν στην Καθαρή Τετάρτη παρέχουν την τελευταία ευκαιρία για εορτασμό (συμπεριλαμβανομένης της απλής κατανάλωσης απαγορευμένων ειδών) μέχρι το Πάσχα. Παραδοσιακά, είναι μια μέρα αφιερωμένη στο φαγητό, όπου οι άνθρωποι συναντιούνται στα σπίτια ή τις καφετέριες με τους φίλους και τους συγγενείς τους και τρώνε μεγάλες ποσότητες γλυκών, κέικ και άλλων γευμάτων που συνήθως δεν καταναλώνουν κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής. Μεταξύ των πιο δημοφιλών εθνικών πιάτων που σερβίρονται εκείνη την ημέρα είναι τα πόντσκι στην Πολωνία[2][3] ή το μπερλίνερ, ντόνατς μεγέθους γροθιάς γεμισμένα με μαρμελάδα ροδοπέταλων και φτερά αγγέλου (φαβόρκι), γαλλικές μακρόστενες μπάρες ζύμης που σερβίρονται με ζάχαρη άχνη.
Στην Πολωνία, η Γλυκοπέμπτη ονομάζεται Tłusty Czwartek. Οι άνθρωποι αγοράζουν τα αγαπημένα τους γλυκά από τα τοπικά ζαχαροπλαστεία τους. Τα παραδοσιακά γλυκά περιλαμβάνουν τα πόντσκι (ντόνατς), τα οποία είναι μεγάλα τηγανητά κομμάτια ιδιαίτερα πλούσιας ζύμης, παραδοσιακά γεμισμένα με μαρμελάδα δαμάσκηνο ή ροδοπέταλων (αν και άλλα χρησιμοποιούνται συνήθως) και συμπληρώνονται με ζάχαρη άχνη ή γλάσο.[4][5] Τα φτερά αγγέλου (faworki, «φαβόρκι») καταναλώνονται επίσης συνήθως αυτήν την ημέρα.
Το Weiberfastnacht είναι μια ανεπίσημη αργία στη Ρηνανία.[6] Στην πλειονότητα των χώρων εργασίας, η εργασία τελειώνει πριν από το μεσημέρι. Οι εορτασμοί ξεκινούν στις 5:00 στη Γερμανία. Σε σύγκριση με το Ρόζενμονταγκ, δεν υπάρχουν καθόλου παρελάσεις, αλλά οι άνθρωποι φορούν κοστούμια και γιορτάζουν στις παμπ και στους δρόμους.[7] Το Beueler Weiberfastnacht («γυναικείο καρναβάλι στο Μπάιλ») γιορτάζεται παραδοσιακά στην περιοχή Μπάιλ της Βόννης.[8] Η παράδοση λέγεται ότι ξεκίνησε εκεί το 1824, όταν οι ντόπιες γυναίκες σχημάτισαν για πρώτη φορά τη δική τους «επιτροπή καρναβαλιού». Η συμβολική έφοδος στο Δημαρχείο του Μπάιλ μεταδίδεται ζωντανά στην τηλεόραση. Σε πολλές πόλεις σε ολόκληρη την πολιτεία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, μια τελετουργική «κατάληψη» των δημαρχείων από ντόπιες γυναίκες έχει γίνει παράδοση. Μεταξύ άλλων καθιερωμένων εθίμων, εκείνη την ημέρα οι γυναίκες κόβουν τις γραβάτες των ανδρών, οι οποίες θεωρούνται σύμβολο της ανδρικής κατάστασης. Οι άνδρες φορούν τις κομμένες γραβάτες τους και παίρνουν ένα Bützchen («μικρό φιλί») ως αποζημίωση.[9]
Το Giovedì grasso γιορτάζεται στην Ιταλία,[10] αλλά δεν διαφέρει πολύ από το martedì grasso (Καθαρή Τετάρτη). Στη Βενετία, για παράδειγμα, η στροφή του εικοστού αιώνα, σημαδεύτηκε από «μεταμφιέσεις, μια μάχη με λουλούδια στην πλατεία, έναν γενικό φωτισμό και το άνοιγμα της λαχειοφόρου αγοράς».[11] Η Αγγλίδα συγγραφέας Μαρί Κορέλι ανέφερε το Giovedi Grasso στο δεύτερο μυθιστόρημά της, Vendetta (1886), ως μια μέρα που «η τρέλα και τα παιχνίδια, ο χορός, τα ουρλιαχτά και οι κραυγές θα ήταν στο αποκορύφωμά τους».[12]
Στην Ισπανία, αυτός ο εορτασμός ονομάζεται jueves lardero και σε καταλανόφωνες περιοχές, dijous gras, διακοπές για παιδιά.[13] Στο Αλμπαθέτε στην κεντρική Ισπανία, το jueves lardero εορτάζεται με ένα τετράγωνο γλυκό που ονομάζεται bizcocho (βλ. μπιθκότσο) και ένα στρογγυλό γλυκό που ονομάζεται mona. Στην Αραγονία ετοιμάζεται ένα γεύμα με ένα ειδικό λουκάνικο από το Γκράους, ενώ στην Καταλονία η παράδοση είναι η κατανάλωση των γλυκών μπουνιουέλο (λουκουμάδες) και μποτιφάρα ντ΄όου.
Οι Σύριοι Καθολικοί γιορτάζουν την ημέρα ως «Πέμπτη του Μπεκρή» με το ντολμά ως παραδοσιακό φαγητό.[14][15]