Η επίσημη και ντε φάκτο εθνική γλώσσα του Μπαγκλαντές είναι τα Σύγχρονα Πρότυπα Βεγγαλικά (Λογοτεχνικά Βεγγαλικά). Χρησιμεύει ως η lingua franca του έθνους, με το 98% των Μπανγκλαντεσιανών να ομιλούν άπταιστα τα Βεγγαλικά (συμπεριλαμβανομένων των διαλέκτων) ως πρώτη γλώσσα. Τα αγγλικά δεν έχουν επίσημη θέση, αλλά είναι διαδεδομένα σε όλη τη κυβέρνηση, το νομικό σύστημα της χώρας, τις επιχειρήσεις, τα μέσα ενημέρωσης και εκπαίδευση και μπορεί να θεωρηθεί ως η ντε φάκτο συνεπίσημη γλώσσα του Μπαγκλαντές (Μπανγκλαντεσιανά Αγγλικά).[1][2] Ορισμένοι κατανοούν τα Χίντι ως ξένη γλώσσα.[3]
Οι ιθαγενείς του βόρειου και νοτιοανατολικού Μπαγκλαντές ομιλούν μια ποικιλία από γηγενείς γλώσσες.
Οι πεδινές περιοχές του Μπαγκλαντές αποτελούν το ανατολικό μισό της εθνολωσσικής περιοχής της Βεγγάλης. Η βεγγαλική γλώσσα ομιλείται από την πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας. Επίσης υπάρχουν μερικές Ανατολικές Ινδικές γλωσσικές ποικιλίες, οι οποίες κατατάσσονται ποικιλοτρόπως είτε ως διάλεκτοι της βεγγαλικής ή ξεχωριστές αλλά στενά συνδεδεμένες γλώσσες. Μπορούν να σχηματίζουν ένα διαλεκτικό συνεχές.
Οι ιθαγενείς γλώσσες της περιοχής ανήκουν στις Αυστροασιατικές, Δραβιδικές και θιβετοβιρμανικές οικογένειες. Οι περισσότερες από αυτές τις γλώσσες ομιλούνται σε ορεινές περιοχές.
Ενώ οι περισσότερες ευρέως διαδεδομένες και γνωστότερες αυστροασιατικές γλώσσες ομιλούνται στη Νοτιοανατολική Ασία (π. χ. Χμερ και Βιετνάμ), μικρότερες γλώσσες της οικογένειας ομιλούνται από ιθαγενείς κοινότητες του βόρειου και ανατολικού Μπαγκλαντές.
Δύο Δραβιδικές γλώσσες ομιλούνται από γηγενείς κοινότητες του δυτικού Μπαγκλαντές.
Οι ορεινές περιοχές κατά μήκος των βόρειων και ανατολικών ακρών της Ινδικής υποηπείρου κατοικούνται κυρίως από ομιλητές των θιβετοβιρμανικές γλώσσες. Αυτόχθονες θιβετοβιρμανόφωνες κοινότητες βρίσκονται μέσα από τα βόρεια, ανατολικά και ειδικά τα νοτιοανατολικά τμήματα του Μπαγκλαντές.