![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Γουέντελ Φίλιπς | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Wendell Phillips (Αγγλικά) |
Γέννηση | 29 Νοεμβρίου 1811[1][2][3] Βοστώνη[4] |
Θάνατος | 2 Φεβρουαρίου 1884[1][2][3] Βοστώνη[4] |
Τόπος ταφής | Granary Burying Ground[5] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[2] |
Σπουδές | Νομική Σχολή Χάρβαρντ Κολέγιο Χάρβαρντ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | νομικός[6] πολιτικός[6] δικηγόρος συγγραφέας[7] |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Greenback Party |
Οικογένεια | |
Γονείς | John Phillips[8] και Sally Walley[8] |
Αδέλφια | John Charles Phillips Margaret Wendell Phillips[8] |
Υπογραφή | |
![]() | |
![]() | |
Ο Γουέντελ Φίλιπς (αγγλ. Wendell Phillips, 29 Νοεμβρίου 1811-2 Φεβρουαρίου 1884) ήταν αμερικανός διανοούμενος, δικηγόρος και ρήτορας, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και έδωσε μάχη για τα δικαιώματα των σκλάβων και των Ινδιάνων, όπως και για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. Επίσης υπήρξε φιλέλληνας και όταν δημιουργήθηκε το Κρητικό Ζήτημα (1866-1869) τάχθηκε υπέρ της απελευθέρωσης της Κρήτης
Γεννήθηκε στη Βοστόνη. Μητέρα του ήταν η Σάρα Γουάλι και πατέρας του ο δικηγόρος και πολιτικός Τζον Φίλιπς. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ από όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής το 1833. Άρχισε να ασκεί τη δικηγορία, αλλά το 1835 αποφάσισε να αφιερωθεί στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των σκλάβων. Συγκεκριμένα εκείνο που τον επηρέασε καθοριστικά ήταν ότι τότε στάθηκε αυτόπτης μάρτυρας ενός λιντσαρίσματος (έδειραν έναν φιλελεύθερο πολιτικό που μίλησε δημοσίως για την κατάργηση της δουλείας).
Ο Φίλιπς δόθηκε στο κίνημα κατά της δουλείας και έπαψε να καταναλώνει ακόμα και ζάχαρη ή να αγοράζει βαμβακερά, επειδή αυτά τα προϊόντα παράγονταν στο Νότο από σκλάβους. Αποκήρυξε το Σύνταγμα επειδή ανεχόταν την δουλεία και το 1854 καταδικάστηκε για τη συμμετοχή του στην απόπειρα απελευθέρωσης από μια φυλακή της Βοστόνης ενός φυγάδα σκλάβου. Το 1862 έχασε τον επίσης ακτιβιστή ανιψιό του, Σάμιουελ Φίλιπς, ο οποίος σκοτώθηκε στη Νότια Καρολίνα όπου είχε πάει για να βοηθήσει στην απελευθέρωση ομάδων σκλάβων.
Τις παραμονές του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου ο Φίλιπς υπερασπίστηκε το δικαίωμα των πολιτειών του Νότου να αποσχιστούν -θεωρούσε ότι ο Βορράς δεν έπρεπε να κηρύξει τον πόλεμο. Ο λόγος ήταν πως ο Φίλιπς (και πολλοί άλλοι ακτιβιστές) είδαν την απόσχιση του Νότου σαν ευκαιρία. Έτσι λύνονταν τα χέρια της κεντρικής κυβέρνησης των ΗΠΑ (τότε της Ένωσης) να νομοθετήσει άμεσα και κάθετα κατά της δουλείας αποφεύγοντας τα τρόπον τινά μεσοβέζικα νομοθετήματα. Ο Αβραάμ Λίνκολν διαφωνούσε και θεωρούσε ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να μείνουν ενωμένες και σταδιακά να δοθεί τέλος στη δουλεία σε όλες τις πολιτείες –εισηγούμενος αρχικά ήπιους περιορισμούς. Ο Φίλιπς και πολλοί ομοϊδεάτες του έκριναν αρνητικά τη στάση του Λίνκολν και προσπάθησαν το 1864 να μην επανεκλεγεί, γιατί φοβούνταν ότι με την επανεκλογή του, θα απομακρυνόταν το ενδεχόμενο δραστικών αποφάσεων κατά της δουλείας.
Μετά το πέρας του εμφυλίου πολέμου και όταν το 1870 οι Αφροαμερικανοί κέρδισαν το δικαίωμα της ψήφου, ο Φίλιπς έστρεψε την προσοχή του σε άλλα ζητήματα, όπως στο δικαίωμα ψήφου των γυναικών και των Ινδιάνων, στο εργατικό κίνημα κ.α. Πάλεψε για να δοθεί δικαίωμα ψήφου στους γηγενείς των ΗΠΑ και κατήγγειλε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για γενοκτονία των Ινδιάνων. Μετά τη μάχη του Λιτλ Μπίγκχορν το 1876, όπου ηρωοποιήθηκε ο στρατηγός Κάστερ, η κοινή γνώμη μεταστράφηκε σημαντικά (εναντίον των Ινδιάνων). Εντούτοις ο Φίλπς συνέχισε να δίνει μάχες για τα θέματά τους, όπως για τα δικαιώματα των Σιου στη γη τους και για να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις για τη βίαιη μετακίνηση των εναπομεινάντων πληθυσμών των Ινδιάνων σε συγκεκριμένες περιοχές
Ο Φίλπς μαζί με τον Σάμιουελ Χάου έδωσαν μάχη για την απελευθέρωση της Κρήτης και με τις πύρινες ομιλίες του πρώτου στάθηκε δυνατόν να συγκεντρωθούν σημαντικά για τον κρητικό αγώνα ποσά. Με τα χρήματα αυτά συγκεκριμένα προσφέρθηκαν στέγη και βασικά αγαθά στα γυναικόπαιδα των Κρητικών που είχαν καταφύγει στην κυρίως Ελλάδα –η περίθαλψη των γυναικόπαιδων είχε διοργανωθεί κυρίως από τον Χάου, αλλά ο Φίλιπς ήταν εκείνος που φρόντιζε να δίνει ομιλίες στη Βοστόνη και αλλού για να συγκεντρωθούν χρήματα και είδη ρουχισμού ή τρόφιμα.