Γουλιέλμος του Μονμορανσύ

Γουλιέλμος του Μονμορανσύ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1453 ή 1453[1]
Σαντιγί
Θάνατος14  Μαΐου 1531 ή 1531
Σαντιγί
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός ηγέτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςAnne Pot
ΤέκναPhilippe de Montmorency
Άννα ντε Μονμορανσύ
François de Montmorency
Louise de Montmorency
Αν του Μονμορανσύ
Jean de Montmorency, seigneur d'Ecouen
ΓονείςΙωάννης Β΄ του Μονμορανσύ και Marguerite d'Orgemont
ΟικογένειαΟίκος του Μονμορανσύ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γουλιέλμος, γαλλ..: William of Montmorency, (1453 – 14 Μαΐου 1531, Σαντιγύ) ήταν βαρόνος του Μονμορανσύ και κύριος του Σαντιγύ (Chantilly). Ως επόπτης των οικονομικών του βασιλιά, ήταν κυβερνήτης πολλών βασιλικών κάστρων και συνόδευσε τον Λουδοβίκο ΙΒ' κατά τη διάρκεια του Ιταλικού Πολέμου των ετών 1494-1498.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1453 ως γιος του Ιωάννη Β΄ βαρόνο του Μονμορανσύ και της δεύτερης συζύγου του Mαργαρίτας του Ορζεμόν (Orgemont). [2] Ο πατέρας του αποφάσισε το 1472 να αποκληρώσει τον μεγαλύτερο γιο του Ζαν ντε Νιβέλ (Nivelle) μετά τις διαμάχες μεταξύ των δύο πρώτων γιων του και τις φιλο-βουργουνδικές τάσεις τους. [3] Ο Γουλιέλμος λοιπόν απέκτησε τον τίτλο του βαρόνου ντε Μονμορανσύ το 1472 σε ηλικία 18 ετών. Αυτό θα οδηγούσε σε σαράντα χρόνια δικαστικών διαδικασιών μεταξύ των απογόνων. Ο τίτλος του βαρόνου αμφισβητήθηκε από τους ανιψιούς του Ζαν ντε Μονμορανσύ-Νιβέλ, πρώτα τον Φιλίπ και τέλος από τον νεότερο ανιψιό του Ζοζέφ. Μέσω του πατέρα του, ο Γουλιέλμος ήταν κύριος των Εκουάν (Écouen), Τορέ (Thoré), Μονζαί (Montjay), Κονφλάν-Σαιντ-Ονορίν. Μέσω της μητέρας του, ήταν κύριος του Ωφουά (Aufois), του Σαβάρ (Chavard) και του Mοντεπιλουά (Μontepilloy). Μπήκε στην υπηρεσία του Καρόλου Δ' δούκα του Ανζού ως θαλαμηπόλος (chamberllan).

Το 1484 ο θείος του Γουλιέλμου από τη μητέρα Πιερ Γ' ντ'Ορζεμόν, ο οποίος απεβίωσε χωρίς παιδιά, του κληροδότησε την κυριότητα του Σαντιγύ και ξαναέκτισε το παρεκκλήσιο του κάστρου εκεί το 1507. Το 1515, χάρη σε μία παπική βούλα, απέκτησε το δικαίωμα να τελούνται λειτουργίες και όλα τα μυστήρια σε αυτό το παρεκκλήσιο. Ο Γουλιέλμος έλαβε μέρος στη Συνέλευση των Τάξεων (États généraux) του 1484 στο Toυρ ως εκπρόσωποςς των ευγενών του Παρισιού κατά τη διάρκεια της ανηλικιότητας του βασιλιά Καρόλου Η΄ και στη συνέχεια έγινε θαλαμηπόλος του βασιλιά της Γαλλίας. [4] Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΒ΄ τον διόρισε επόπτη των υδάτων και των δασών και θηροφύλακα στο Τουραίν, καθώς και διοικητή του κάστρου του Σαιν Ζερμαίν-αν-Λαi (Laye). Ο Γουλιέλμος προσχώρησε στον Λουδοβίκο ΙΒ' κατά τη διάρκεια του Ιταλικού Πολέμου του 1499-1504.

Το 1503 ο Γουli;elmow διορίστηκε διοικητής της Βαστίλης. [5] Έφυγε για τους Ιταλικούς Πολέμους την ίδια χρονιά με τον βασιλιά. Κατά την επιστροφή του, ο Γουλιέλμος ανταμείφθηκε για την πίστη του με τη θέση του κυβερνήτη της Ορλεάνης. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Συνδέσμου του Καμπραί, διορίστηκε στο Συμβούλιο Αντιβασιλείας μαζί με την Άννα της Βρετάνης το 1508. Ο Γουλιέλμος διορίστηκε διοικητής του Σατώ ντε Βινσέν και έγινε ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ. Κατά τη διάρκεια του Ιταλικού Πολέμου των ετών 1521–1526 ήταν υπεύθυνος για την προστασία του Παρισιού και για τη συλλογή κεφαλαίων από το Κοινοβούλιο του Παρισιού για την απελευθέρωση του βασιλιά Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας, ο οποίος είχε αιχμαλωτιστεί στη Μάχη της Παβίας. Ο Γουλιέλμος υπέγραψε τη Συνθήκη της Μαδρίτης, που απελευθέρωσε τον βασιλιά.

Ο Γουλιέλμος απεβίωσε στο Σατώ ντε Σαντιγύ στις 14 Μαΐου 1531 και τάφηκε στη με Σύλλογο εκκλησία Σαιν-Μαρτέν ντε Moνμορανσύ, που είχε ανεγείρει. Εκεί φαίνεται ακόμη η μαύρη μαρμάρινη πλάκα τού τάφου του. [6]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 17 Ιουλίου 1484 νυμφεύτηκε την Άννα Πο (Pot) (1472–1510), [7] κυρία του Λα Ροσεπό (La Rochepot), Νταμβίλ (Damvill)e και του Σατωνέφ (Châteauneuf), κόμισσα του Σαιν-Πολ, κόρη του Γκυγιό Πο (Guyot Pot) και της Μαρί ντε Βιγιέρ λ'Ιλ-Αντάμ (Marie de Villiers l'Isle-Adam). Είχαν τέκνα:

  • Ζαν (π. 1485–1516) κύριος του Eκουάν, νυμφεύτηκε την Ανν (Ζαν) ντε Λα Τουρ, κυρία του Moνγκασκόν (κόρη του Γκοντεφρουά ντε Λα Τουρ, βαρόνου του Moνγκασκόν).
  • Aν (1493–1567), [7] στρατάρχης της Γαλλίας (1522), μεγάλος μάγιστρος της Γαλλίας (1526), κοντόσταυλος της Γαλλίας (1538), δούκας του Moνμορανσύ (1551). Νυμφεύτηκε τη Mαντλέν ντε Σαβουά το 1529 στο Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι.
  • Φρανσουάζ (1496/98–1551), κύριος του Λα Ροσεπό και του Σατωνέφ, κυβερνήτης του Παρισιού και του Ιλ-ντε-Φρανς. Νυμφεύτηκε (1524) τη Σαρλότ ντ'Υμιέρ (Charlotte d'Humières), κυρία του Οφεμόν (Offemont) και του Ανκρ (Encre), κόρη του Ζαν, κυρίου του Υμιέρ, και της Φρανσουάζ Λε Ζοσν ντε Κονταί (Françoise Le Josne de Contay).
  • Λουίζ (π. 1490–1547) [7] κυρία της τιμής της Ελισάβετ της Αυστρίας, παντρεύτηκε πρώτα τον Φερύ ντε Μαγύ, βαρόνο του Κοντί, στη συνέχεια (1514) τον Γασπάρ Α΄ κύριο του Κολινύ [7].
  • Φιλίπ (π. 1496–1519), επίσκοπος του Λιμόζ (1517).
  • Ανν (π. 1497–1525), παντρεύτηκε τον Γκυ ΙΣΤ΄ κόμη του Λαβάλ [8]
  • Mαρί (γενν. π. το 1500), ηγουμένη της Νοτρ-Νταμ ντε Μομπουισόν

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 bibale.irht.cnrs.fr/59074.
  2. ↑ Groenveld 2018, σελ. 42.
  3. ↑ Rosenberg 1982, σελ. 242.
  4. ↑ Greengrass 1988, σελ. 372.
  5. ↑ Rentet 2011, σελ. 34.
  6. ↑ Visit of the collegiate church[νεκρός σύνδεσμος] on the site of the parish of Montmorency
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Ward, Prothero & Leathes 1911, σελ. table 27.
  8. ↑ Walsby 2007, σελ. 6.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Greengrass, M. (1988). «Propterty and Politics in Sixteenth-Century France: The Landed Fortune of Constable Anne de Montmorency». French History (Oxford University Press) 2 (4 December): 371–398. 
  • Groenveld, S. (2018). Facetten van de Tachtigjarige Oorlog: Twaalf artikelen over de periode 1559-1652 (στα Dutch). Hilversum Velorum. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  • Rentet, Thierry (2011). Anne de Montmorency, grand maître de François I (στα French). Presses universitaires de Rennes. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  • Rosenberg, Aubrey (1982). Nicolas Gueudeville and His Work (1652-172?). Martinus Nijhoff Publishers. 
  • Walsby, Malcolm (2007). The Counts of Laval: Culture, Patronage and Religion in Fifteenth- and Sixteenth-Century France. Ashgate. 
  • Ward, A.W., επιμ. (1911). The Cambridge Modern History. XIII. Cambridge University Press.