Γουντίτον

Συντεταγμένες: 51°48′18″N 1°13′30″W / 51.80500°N 1.22500°W / 51.80500; -1.22500

Γουντίτον
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Γουντίτον
51°48′18″N 1°13′30″W
ΧώραΗνωμένο Βασίλειο
Διοικητική υπαγωγήSouth Oxfordshire
Πληθυσμός67 (2021)[1]
Ταχ. κωδ.OX3
Τηλ. κωδ.01865
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Γουντίτον ή Γουντ Ίτον (αγγλικά: Woodeaton ή Wood Eaton) είναι χωριό και αστική κοινότητα περίπου 6,4 χιλιόμετρα (4 μίλια) από την Οξφόρδη.

Αρχαιολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρχε Ρωμαιό-Κελτικός ναός βόρεια από την περιοχή που πλέον βρίσκεται ο ενοριακός ναός, όπως και πιθανώς Ρωμαιοβρετανικός οικισμός και ναός.[2] Ο ναός χρησιμοποιούνταν διαδοχικά από Ρωμαίους παγανιστές και Χριστιανούς.[3]

Ένας μικρός τετραγωνικός ναός είχε χτιστεί τον πρώτο αιώνα μ.Χ.[4] Ο ναός αντικαταστάθηκε από πιο προσεγμένο κτίριο το οποίο διέθετε χυτευμένη λιθοδομή και διακοσμημένες γύψινες επιφάνειες. Ορθογώνιος περιμετρικός τοίχος κτίστηκε αργότερα και περιέκλεισε την περιοχή γύρω από το κτίσμα του ναού.[4]

Πολυάριθμα αξιοσημείωτα χάλκινα αντικείμενα ανακαλύφθηκαν στην περιοχή και γύρω από αυτή[4] και πλέον στεγάζονται στο Ασμόλειο μουσείο στην Οξφόρδη.[5] Αγγλοσαξωνικό μενταγιόν του 6ου αιώνα βρέθηκε στον χώρο, αλλά ο λόγος παρουσίας του σε Ρωμαϊκό χώρο δεν είναι ξεκάθαρος.[6]

Αρχοντικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προσκυνηματικός σταυρός του 13ου αιώνα σε χώρο πρασίνου του χωριού
Το Αρχοντικό του Γουντίτον, χτισμένο το 1775, πλέον λειτουργεί ως Σχολείο

Το τοπωνύμιο της περιοχής στην Αρχαία αγγλική γλώσσα ήταν αρχικά Eatun. Μέχρι τον 12ο αιώνα είχε γίνει Γουντ Ίτον, πιθανώς για να διαχωριστεί από το Γουότερ Ίτον μόλις 1,6 χιλιόμετρα (1 μίλι) προς τα δυτικά.[3]

Το Domesday Book καταγράφει πως μέχρι το 1086 ο Νορμανδός ευγενής Ρότζερ ντ'Ίβρ κατείχε το αρχοντικό του Ίτον. Περίπου το 1160 ο Χελιούις Άβενελ έδωσε τμήμα γης στο Αββαείο του Έινσαμ. Το Αββαείο διέθετε κτήρια αγροτικού συλλόγου και αρχοντικό στο Γουντίτον, όπως καταγράφηκε το 1366, αλλά δεν έχει μείνει κανένα ίχνος. Το Αρχοντικό παρέμεινε στο αββαείο μέχρι την Διάλυση των Μοναστηριών το 1538.[3]

Στο κέντρο του χωριού, βρίσκεται η βάση και το στέλεχος ενός πέτρινου σταυρού του 13ου αιώνα.[7] Ο σταυρός είναι προστατευόμενο μνημείο.[8][9]

Μετά την Διάλυση των Μοναστηριών το 1536 το αρχοντικό του Γουντίτον πωλήθηκε και αγοράστηκε διαδοχικά από δυο κερδοσκόπους. Έπειτα το 1544 ο Ρίτσαρντ Τάβερνερ (1505–75), ο μεταφραστής της Βίβλου Τάβερνερ, αγόρασε το αρχοντικό. Αποσύρθηκε στο χωριό και έκτισε μια έπαυλη την δεκαετία του 1550,[3] ενώ έχει ταφεί στον προαύλιο χώρο του ναού του Τιμίου Ξύλου. Το Γουντίτον παρέμεινε στην οικογένεια Τάβερνερ μέχρι το 1604.

Το αρχοντικό τότε πέρασε από πολλά χέρια μέχρι που αγοράστηκε από την οικογένεια Νουρς από το Μίντλετον Κέυνς, του Μπάκιγχαμσαϊρ κάποια στιγμή μεταξύ 1623 και 1625. Το 1774 ο Τζον Νουρς, ο τελευταίος στην σειρά των ανδρών, απεβίωσε και κληροδότησε το αρχοντικό στην κόρη του Ελίζαμπεθ Γουέιλαντ.[3]

Το 1775 η Γουέιλαντ κατεδάφισε το παλιο αρχοντικό και κατασκευάστηκε το κτίριο του αρχοντικού Γουντίτον που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Η νέα οικία διέθετε απλό εξωτερικό χώρο αλλά το 1791 ο αρχιτέκτονας Σερ Τζον Σόουν ενίσχυσε τα κύρια δωμάτια του με μαρμάρινα διακοσμητικά πλαίσια, προσέθεσε προπύλαιο Ιωνικού ρυθμού από λιθοδύπρα, πτέρυγα για τους υπηρέτες και διακοσμημένη κύρια αίθουσα.[10]

Το αρχοντικό παρέμεινε στην οικογένεια μέχρι το 1912 όταν ο Λοχαγός Μαρκ Γουέιλαντ πούλησε την οικία και μέρος της γης. Η εκκλησία του Χριστού στην Οξφόρδη κατέχει το μεγαλύτερο μέρος των εκτάσεων του πρώην αρχοντικού.[3]

Από το 1950 η Έπαυλη του Γουντίτον είναι σχολείο που ανήκει στο Κομητειακό Συμβούλιο του Όξφορντσαϊρ για παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.[11] Η οικία αποτελεί προστατευόμενο μνημείο.[12]

Ενοριακός ναός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ναός Τιμίου Ξύλου: άποψη της ανατολικής πλευράς προς την αψίδα του ιερού του 13ου αιώνα
Ναός Τιμίου Σταυρού: Τοιχογραφία του Αγίου Χριστοφόρου του 14ου αιώνα
Ναός Τιμίου Σταυρού: άποψη προς τα δυτικά προς την αψίδα του πύργου και τον δυτικό εξώστη
Ναός Τιμίου Σταυρού: παράθυρο του πύργου διακοσμημένο με μεσαιωνικές τοιχογραφίες

Το Γουντίτον διαθέτει ενοριακό ναό από τις αρχές ή τα μέσα του 11ου αιώνα[13] όταν και κτίστηκε ναός από Σαξωνική ξυλεία.[14] Ο ναός αυτός καταστράφηκε από πυρκαγιά περίπου το 1080 το πολύ.[14]

Ο τρέχων ενοριακός ναός της Εκκλησίας της Αγγλίας, αφιερωμένος στο Τίμιο Ξύλο προέρχεται από πρώιμο Νορμανδικό λίθινο ναό που κατασκευάστηκε μεταξύ 1070 και 1120 προς αντικατάσταση του Σαξωνικού ναού.[15] Επρόκειτο για ένα μικρό κτίριο, στο οποίο ξεχώριζε πύργος στην δυτική πλευρά.[15] Η αρχική Νορμανδική διάταξη δεν είναι πλήρως ξεκάθαρη: ίσως υπήρχε ένας μικρός κύριος ναός ανατολικά του πύργου, και ένα ακόμη μικρότερο ιερό πέρα από αυτόν, ή ο πύργος ήταν «πύργος-κυρίως ναός» με ένα ιερό στα ανατολικά του.[16]

Την περίοδο 1180–1220 περίπου προστέθηκε διάδρομος Νορμανδικού ύφους στη νότια πλευρά και πιθανώς παρεκκλήσι στα νότια και την περίοδο 1200–50 περίπου το ιερό επεκτάθηκε.[17] Το πρώιμο Αγγλογοτθικό άνοιγμα της πύλης του ιερού χρονολογείται περίπου στην περίοδο 1200–30.[18] Πολλά πρώιμα Αγγλικά παράθυρα στο ιερό χρονολογούνται από αυτή την περίοδο.

Ο κυρίως ναός κτίστηκε ξανά μεταξύ 1250–1300.[18] Αργότερα τον Μεσαίωνα, οι ανατολικοί και δυτικοί τοίχοι του ιερού κτίστηκαν ξανά και απέκτησαν κάθετα γοτθικά παράθυρα.[18] Το ανατολικό παράθυρο του νότιου τοίχου του κυρίως ναού ανακαινίσθηκε και απέκτησε κάθετες ραβδώσεις.[18]

Το καμπαναριό Κάθετου Γοτθικού ύφους κτίστηκε αργότερα είτε τον 14ο[7][19] είτε τον 15ο αιώνα.[3] Κατά ασυνήθιστο τρόπο ο πύργος είναι κτισμένος σε κολώνες που υψώνονται εντός του κυρίως ναού. Αυτό φαίνεται πως συμβαίνει επειδή το έδαφος έχει κλίση στην δυτική πλευρά της εκκλησίας σε σημείο που ο πύργος κτίστηκε συμβατικά στο δυτικό μέρος του κυρίως ναού.[18]

Το προπύλαιο στη νότια πλευρά κτίστηκε τον 18ο αιώνα.[3] Το 2010 η οροφή της εκκλησίας αποκαταστάθηκε, χρησιμοποιώντας μεγάλο μέρος του αυθεντικού σχιστόλιθου.[20] Ο ναός του Τιμίου Ξύλου είναι προστατευόμενο μνημείο.[19]

Καμπάνες και ρολόι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πύργος διαθέτει δαχτυλίδι με πέντε καμπάνες, εκ των οποίων όλες είναι εκμαγεία του Ερρίκου Β΄ Μπάγκλεϊ του Τσάκομπ,[21] του Νόρθαμπτονσαϊρ του 1680.[22] Ο ναός διαθέτει επίσης καμπάνες σε εκμαγεία του Ρίτσαρντ Κιν του Μπέρφορντ[21] του 1674.[22]

Ο πύργος διαθέτει ρολόι πύργου παρόμοιο με αυτό στο ναό του Αγίου Νικολάου στο Ίσλιπ, εκτός από τις σιδερένιες ράβδους στο πλαίσιο του που είναι βιδωμένες αντί για σφηνωμένες.[23] Ίσως κατασκευάστηκε το 1700.[23] Την δεκαετία του 1960 ο Δρ. Κ.Φ.Κ Μπίσον τον περιέγραψε ως «εγκαταλελειμμένο εδώ και καιρό, σκουριασμένο».[23]

Έπιπλα και εσωτερική διακόσμηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 14ο αιώνα σχεδιάστηκε μια μεγάλη τοιχογραφία του Αγίου Χριστοφόρου στον βόρειο τοίχο εντός του ιερού.[24] Η αναστήλωση του 2010 κατέδειξε απομεινάρια μια σκηνή σταύρωσης του 14ου αιώνα πάνω από την αψίδα του ιερού.[25]

Τόσο το ιερό όσο και ο κύριος ναός έχουν στασίδια με χαραγμένς άκρες του 15ο αιώνα.[7] Το ξύλινο παραπέτασμα της αψίδας του ιερού και μερικές θέσεις του κυρίως ναού προστέθηκαν στα τέλη του 15ου αιώνα ή στις αρχές του 16ου.[18] Σύμφωνα με αναφορές υπήρχε ξύλινο τύμπανο αλλά απομακρύνθηκε πριν το 1846.[18]

Τον 18ο αιώνα προστέθηκαν ξύλινος αμβώνας, στέγασμα και γραφείο ανάγνωσης,[7] μαζί με ξύλινη επένδυση και τον δυτικό εξώστη.[3] Μέρος των ξύλων από το προπέτασμα του ιερού φαίνεται πως επαναχρησιμοποιήθηκαν στο γραφείο ανάγνωσης του 18ου αιώνα και στο κάτω μέρος των στασιδιών.[18] Υπάρχει επίσης περίκλειστο στασίδι στο μπροστινό μέρος του κυρίως ναού, κυρίως για την αρχοντική οικογένεια.

Πρωτοποριακή πτήση αεροστάτου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζέιμς Σάντλερ, ο πρώτος Άγγλος αεροστατιστής, προσγειώθηκε κοντά στο χωριό στην πρώτη του απογείωση από την Εκκλησία του Χριστού στην Οξφόρδη στις 4 Οκτωβρίου 1784. Πέταξε σε απόσταση 10 χιλιομέτρων (6 μίλια) και έφτασε σε ύψος 1.100 μέτρων (3.600 πόδια).[26]

Πληροφορίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Γουντίτον είναι μικρό χωριό χωρίς καταστήματα ή πανδοχεία.

Το Δάσος Γουντίτον βρίσκεται 800 μέτρα (0,5 μίλια) νοτιοανατολικά από το χωριό, στην νοτιοδυτική πλευρά του λόφου Ντραν.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Parish Profiles». Office for National Statistics. Ανακτήθηκε στις 5  Αυγούστου 2024.
  2. ↑ «Romano-Celtic Temple & Probable Romano-British Settlement: Woodeaton, Islip, Oxfordshire». Roman-Britain.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Lobel 1957, σελίδες 309–317.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Site Name: Woodeaton». Oxfordshire's Historic Archives. Ashmolean Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. 
  5. ↑ Sherwood & Pevsner 1974, σελ. 854.
  6. ↑ «Anglo-Saxon Finds From Woodeaton». Anglo-Saxon Oxfordshire. Ashmolean Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Sherwood & Pevsner 1974, σελ. 853.
  8. ↑ «Woodeaton village cross, Woodeaton - 1015176 | Historic England». historicengland.org.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2019. 
  9. ↑ «CROSS, Woodeaton - 1047563 | Historic England». historicengland.org.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2019. 
  10. ↑ Sherwood & Pevsner 1974, σελίδες 853–854.
  11. ↑ «Woodeaton Manor School». www.woodeaton.oxon.sch.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. 
  12. ↑ «MANOR HOUSE, Woodeaton - 1369224 | Historic England». historicengland.org.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2019. 
  13. ↑ Blair 1999, σελ. 221.
  14. ↑ 14,0 14,1 Blair 1999, σελ. 228.
  15. ↑ 15,0 15,1 Blair 1999, σελ. 232.
  16. ↑ Blair 1999, σελίδες 232–234.
  17. ↑ Blair 1999, σελ. 235.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 18,6 18,7 Blair 1999, σελ. 236.
  19. ↑ 19,0 19,1 «Church of the Holy Rood». National Heritage List for England. historicengland.org.uk. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2019. 
  20. ↑ Anonymous 2010, σελ. 1.
  21. ↑ 21,0 21,1 Baldwin, Sid. «Bell Founders». Dove's Guide for Church Bell Ringers. Central Council of Church Bell Ringers. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2017. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Davies, Peter· Denton, Philip. «Woodeaton Holy Rood». Dove's Guide for Church Bell Ringers. Central Council of Church Bell Ringers. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2017. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Beeson & Simcock 1989, σελ. 174.
  24. ↑ Marshall, Anne. «St. Christopher, Woodeaton, Oxfordshire». Painted Church. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2017. 
  25. ↑ Anonymous 2010, σελ. 2.
  26. ↑ Glasscock, Robin Edgar (1992). Historic Landscapes of Britain from the Air. Cambridge: CUP Archive. σελ. 154. ISBN 0521325331. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Anonymous two-page leaflet in church (2010). Church of the Holy Rood Woodeaton Roof Project. Woodeaton: Holy Rood, Woodeaton Parochial Church Council. 
  • Bagnall Smith, Jean (1998). «The Romano-Celtic Temple at Woodeaton». Oxoniensia (Oxfordshire Architectural and Historical Society) LXIII: 147–185. 
  • Beeson, C.F.C. (1989) [1962]. Simcock, A.V., επιμ. Clockmaking in Oxfordshire 1400–1850 (3rd έκδοση). Oxford: Museum of the History of Science. σελ. 174. ISBN 0-903364-06-9. 
  • Blair, John (1998). «Archaeological Discoveries at Woodeaton Church». Oxoniensia (Oxfordshire Architectural and Historical Society) LXIII: 221–237. 
  • Goodchild, Richard; Kirk, Joan R. (1954). «More Votive Finds from Woodeaton, Oxfordshire». Oxoniensia (Oxford Architectural and Historical Society) XIX: 15–40. 
  • Jope, E.M. (1957). «A Fragment of Chain-Mail from the Romano-British Temple Site at Woodeaton». Oxoniensia (Oxford Architectural and Historical Society) XXII: 106–107. 
  • Jope, E.M; Hughes, D. (1940). «Blue Pigment of Roman Date from Woodeaton, Oxon». Oxoniensia (Oxford Architectural and Historical Society) V: 167. 
  • Kirk, Joan R. (1949). «Bronzes from Woodeaton, Oxon». Oxoniensia (Oxford Architectural and Historical Society) XIV: 1–45. 
  • Lobel, Mary D, επιμ. (1957). A History of the County of Oxford: Volume 5: Bullingdon Hundred. Victoria County History. σελίδες 309–317. 
  • Sherwood, Jennifer· Pevsner, Nikolaus (1974). Oxfordshire. The Buildings of England. Harmondsworth: Penguin Books. σελίδες 853–854. ISBN 0-14-071045-0. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Woodeaton στο Wikimedia Commons