| Δημάρατος της Κορίνθου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Demaratus (Λατινικά) και Demaratos (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 7ος αιώνας π.Χ. Αρχαία Κόρινθος |
| Θάνατος | 7ος αιώνας π.Χ. Tarquinia |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Κόρινθος Tarquinia |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος[1][2] Αρρούν Ταρκύνιος |
| Οικογένεια | Δυναστεία Ταρκύνιου |
Ο Δημάρατος της Κορίνθου γενάρχης του Οίκου των Ταρκύνιων ήταν ο πατέρας του Ταρκύνιου του Πρεσβύτερου του πέμπτου βασιλιά της Ρώμης και ο παππούς η προπάππους του Ταρκύνιου του Υπερήφανου, του έβδομου και τελευταίου βασιλιά της Ρώμης.
Ο Δημάρατος ήταν ευγενής από τον Δωρικό Οίκο των Βακχιαδών της Κορίνθου. Μετά από κατηγορίες για ανταρσία δραπέτευσε στην κεντρική Ιταλία στην περιοχή των Ετρούσκων όπου ίδρυσε την Ταρκυνία, παντρεύτηκε μια Ετρούσκα ευγενή και απέκτησε δύο γιους: τους Ταρκύνιο και Αρουν. Η παράδοση περιγράφει ότι ο Πολιτισμός της Ελλάδας εισήχθη στην κεντρική Ιταλία από Κορίνθιους: η Ελληνική κεραμική ήταν έντονα αναπτυγμένη στην Ταρκυνία και το λιμάνι της Γκραβίσκα. Ο Τάκιτος γράφει ότι ο Δημάρατος δημιούργησε τη λογοτεχνία των Ετρούσκων. Ο γεωγράφος Παυσανίας με τη σειρά του γράφει ότι κάποιος γιος ή εγγονός του Δημάρατου ήταν ο πρώτος ξένος που επισκέφτηκε την Ολυμπία για να κάνει αφιερώσεις. Ο Δημάρατος έγινε μέσω των γιων του γενάρχης του Ρωμαϊκού γένους των Ταρκυνίων και προπάτορας πολλών ευγενών Ρωμαϊκών οικογενειών, οι απόγονοι του ήταν οι τρεις βασιλείς της Ρώμης και οι δύο πρώτοι σύμβουλοι όταν ανακηρύχτηκε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Ο μικρότερος γιός του, ο Αρουν, πέθανε λίγο πριν τον πατέρα του, η σύζυγος του ήταν έγκυος και ο μεταθανάτιος γιός του πήρε επίσης το όνομα Αρουν στη μνήμη του πατέρα του. Ο Δημάρατος τον αποκλήρωσε και έδωσε όλη την περιουσία του στον άλλο γιό του, τον Ταρκύνιο. Ο μικρός Αρουν παρά τα πλούτη του παππού του έζησε στη φτώχεια και την αφάνεια γι'αυτό πήρε το παρατσούκλι "Εγήρος".
Ο Ταρκύνιος παντρεύτηκε όπως ο πατέρας του μία Ετρούσκα ευγενή αλλά του απαγόρευσαν να πάρει δημόσια αξιώματα επειδή ο πατέρας του ήταν ξένος. Απογοητευμένος πήρε τη σύζυγο του Τανανκύλλα και μετακινήθηκε στη Ρώμη. Ο Ταρκύνιος μπήκε στην υπηρεσία του τέταρτου βασιλιά της Ρώμης Άνκος Μάρκιος, πήρε μεγάλα δημόσια αξιώματα, έγινε ευνοούμενος και του ανέθεσε την κηδεμονία των γιων του.[3]. Με τον θάνατο του Άνκος ο Ταρκύνιος εξελέγη πέμπτος βασιλιάς της Ρώμης, κατέλαβε τη λατινική πόλη "Κολλάτια" και την παρέδωσε στον αδικημένο ανεψιό του Αρούν. Ο Ταρκύνιος ο πρεσβύτερος πάντρεψε την κόρη του με τον Σέρβιο Τύλλιο που τον διαδέχθηκε ως έκτος βασιλιάς της Ρώμης, μετά από μια μακρόχρονη βασιλεία με μεγάλη ευημερία ανατράπηκε και δολοφονήθηκε από τον γαμπρό του Ταρκύνιο τον υπερήφανο γιο ή εγγονό του Ταρκύνιου του πρεσβύτερου.
Ένας Ετρουσκικός θρύλος αναφέρει ότι ο Σέρβιος Τύλλιος βοήθησε τους αδελφούς Βιμπέννα να θανατώσουν τους εχθρούς τους. Ένας από αυτούς ήταν κάποιος Γνάιος Ταρκύνιος, ίσως γιος του Ταρκύνιου του πρεσβύτερου και πατέρας του Ταρκύνιου του υπερήφανου. Ο Σέρβιος Τύλλιος παρουσιάζεται σε μιά Γαλλική τοιχογραφία, όπως ισχυρίζεται ο μετέπειτα αυτοκράτορας Κλαύδιος, με το όνομα "Μακστάρνα".[4] Οι πρώτες μεγάλες μορφές της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας ήταν απόγονοι του Δημάρατου, πέρα από τον βασιλιά Ταρκύνιο τον υπερήφανο και η σύζυγος του Τύλλια η νεώτερη ήταν επίσης απόγονος του, οι τρεις γιοι τους έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα γεγονότα που ακολούθησαν. Ο βιασμός της Λουκρητίας από τον γιο του βασιλιά Σέξτο επέφερε την ανατροπή της βασιλείας στη Ρώμη. Οι αρχηγοί της εξέγερσης ήταν ο σύζυγος της Λουκρητίας Λεύκιος Ταρκύνιος Κολλατίνος, που ήταν ανεψιός του βασιλιά, εγγονός του Αρρούν Ταρκύνιου μικρότερου γιου του Δημάρατου και ο Λούκιος Ιούνιος Βρούτος που ήταν γιος της αδελφής του Ταρκύνιου του υπερήφανου.
Η εξέγερση οδήγησε στην ανατροπή της βασιλείας και στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, πρώτοι σύμβουλοι της δημοκρατίας ήταν ο Λούκιος Ταρκύνιος Κολλατίνος και ο Λούκιος Ιούνιος Βρούτος, απόγονοι και οι δύο του Δημάρατου. Ο έκπτωτος βασιλιάς κατέφυγε στους Ετρούσκους και ετοιμαζόταν σε εκστρατεία για να ανακαταλάβει τον θρόνο του, συμμάχησε με τον ισχυρό του γαμπρό Οκτάβιο Μαμίλιο τύραννο του Τούσκουλο. Ο Λούκιος Ιούνιος Βρούτος ζήτησε από τον Λούκιο Ταρκύνιο Κολλατίνο να παραιτηθεί και να πάει εξορία επειδή είχε το μισητό όνομα του πρώην βασιλιά, ο Κολλατίνος έκπληκτος υπάκουσε και έφυγε με οργή, τον αντικατέστησε ο πεθερός του και πατέρας της Λουκρητίας.[5] Στην τελική μάχη που δόθηκε με τους Ετρούσκους ο Λούκιος Ιούνιος Βρούτος σκοτώθηκε αλλά ο Ταρκύνιος ο πρεσβύτερος απέτυχε να ανακαταλάβει τον θρόνο.[6] Τρία σημαντικά Ρωμαϊκά γένη διεκδικούν την καταγωγή τους από τον Δημάρατο : η γενιά των Ιουνίων, η γενιά των Μαμιλίων που ήρθε στη Ρώμη από το Τούσκουλο τον 5ο αιώνα π.Χ. και η γενιά των Τυλλίων μέσω του Σέρβιου Τύλλιου.