Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Δημήτρης Θεοφάνης στην αναχώρηση του ΠΑΟ για την Αμερική το 1962. | |||
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Πλήρες όνομα | Δημήτριος Θεοφάνης | ||
Ημερ. γέννησης | 31 Μαΐου 1933 | ||
Τόπος γέννησης | Ναύπακτος, Ελλάδα | ||
Ημερ. θανάτου | 3 Αυγούστου 2024 (91 ετών) | ||
Τόπος θανάτου | Αθήνα, Ελλάδα | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1948-1953 | Νέα Ελβετία | ||
1956-1965 | Παναθηναϊκός | ||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Ο Δημήτρης Θεοφάνης (Ναύπακτος, 31 Μαΐου 1933 - Αθήνα, 3 Αυγούστου 2024) ήταν διεθνής Έλληνας ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού των δεκαετιών '50 και '60.
Το 1935 η οικογένεια Θεοφάνη μετακόμισε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Βύρωνα. Το ψευδώνυμο «Λώρης», με το οποίο ο Θεοφάνης υπήρξε γνωστός στους φιλάθλους και στους ποδοσφαιρικούς κύκλους, οφείλεται στον ποδοσφαιριστή του ΠΑΟ Λάκη Πετρόπουλο ―όνομα που το είχε πάρει από τον «Χοντρό και Λιγνό»― εξαιτίας των λίγων κιλών που είχε στην αρχή της καριέρας του ο Θεοφάνης.
Το 2015 εκδόθηκε από τον οίκο Gutenberg το βιβλίο του «Γήπεδο Αλεξάνδρας και “Πράσινης Τσόχας”», μια αυτοβιογραφική μαρτυρία για τα χρόνια του Πολέμου και της Κατοχής, για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τους Έλληνες ποδοσφαιριστές και για την αγαπημένη του ομάδα, τον Παναθηναϊκό.
Ηταν παντρεμένος και είχε ένα γιό. Η σύζυγός του απεβίωσε τον Απρίλιο του 2024.
Απεβίωσε από καρδιακή ανακοπή στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου 2024, σε ηλικία 91 ετών.[1]
Ο Θεοφάνης ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής της Νέας Ελβετίας την περίοδο 1948-1953, όταν έγινε και η συγχώνευση Αθηναϊκού-Νέας Ελβετίας. Κατά την περίοδο της θητείας του (1956-1958) μετείχε στην Εθνική Ενόπλων Δυνάμεων. Για μια δεκαετία, από το 1956 έως το 1965, υπήρξε ένας από τους βασικούς παίκτες του Παναθηναϊκού (αγωνίστηκε βασικός στη θέση του αριστερού εξτρέμ στον Παναθηναϊκό σε 246 παιχνίδια πετυχαίνοντας 79 γκολ) με συμπαίκτες όπως οι Βουτσαράς, Πανάκης,Παπαεμμανουήλ, Μπενάρδος, Δομάζος, Τζουνάκος, Κουρτζίδης, Λινοξυλάκης, Αγγελόπουλος, Νεμπίδης, Καμάρας, Παπαντωνίου, Ανδρέου, Σούρπης, Λουκανίδης, Παπουλίδης, Ροκίδης κ.ά. Ο Παναθηναϊκός στο τέλος της δεκαετίας του 1950 είχε συγκροτήσει μια από τις καλύτερες ομάδες, αφού κέρδισε πέντε πρωταθλήματα και, μάλιστα, το ένα αήττητο. Αξίζει να σημειωθεί ότι φόρεσε και τη φανέλα του Ηλυσιακού.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του εκλήθη να συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες της Εθνικής Ελλάδος (αγωνίστηκε 6 φορές με την Εθνική Ελλάδας).
Από το 1966 έως το 2002 υπήρξε προπονητής όλων των ομάδων του Παναθηναϊκού, αλλά και πολλών άλλων ελληνικών ομάδων. Ως ποδοσφαιριστής έχει αγωνισθεί στον Μέγα Αλέξανδρο Μελβούρνης και στην ελληνοαμερικανική ομάδα της Νέας Υόρκης. Την περίοδο 1985-1992 διετέλεσε προπονητής στις ομάδες της Νιγηρίας Leventis United και National Owerri, όπου κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Νιγηρίας, καθώς και της Ολυμπιακής Ομάδας της Νιγηρίας με επιτυχία στους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ το 1988.
Μετείχε ενεργά στο Σύλλογο Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού ως Αντιπρόεδρος του σωματείου.
Αυτό το λήμμα σχετικά με το ποδόσφαιρο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |