Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1976

Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1976
Ημερομηνίες
Τελικός	3 Απριλίου 1976
Διοργάνωση
Χώρος διεξαγωγής	Nederlands Congresgebouw Χάγη, Ολλανδία
Παρουσιαστές	Κόρι Μπρόκεν Χανς βαν Γουίλιγκενμπουργκ (green room)
Μουσική διεύθυνση	Γιαν Στόιλεν
Σκηνοθέτης	Τέο Όρντεμαν
Εκτελεστικός επόπτης	Κλίφορντ Μπράουν
Εκτελεστικός παραγωγός	Φρεντ Όστερ
Διοργανωτής	Nederlandse Omroep Stichting (NOS)
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Ενδιάμεση πράξη	The Dutch Swing College Band
Συμμετέχοντες
Αριθμός συμμετοχών	18
Πρώτη εμφάνιση	Καμία
Επιστρέφουν	Αυστρία Ελλάδα
Αποχωρούν	Μάλτα Σουηδία Τουρκία
Χάρτης συμμετοχών      Συμμετέχουσες χώρες     Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 1976
Ψηφοφορία
Σύστημα ψηφοφορίας	Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια
Μηδέν βαθμοί	Καμία
Νικητής	Ηνωμένο Βασίλειο "Save Your Kisses for Me"
← 1975 • Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision • 1977 →

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1976 ήταν η 21η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Διοργανώθηκε από το NOS και διεξήχθη στη Χάγη της Ολλανδίας, στο Nederlands Congresgebouw. Η νίκη των Teach-In στη Στοκχόλμη της Σουηδίας την προηγούμενη χρονιά, έδωσε το δικαίωμα στην Ολλανδία να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό. Τον διαγωνισμό κέρδισαν οι Brotherhood of Man, ερμηνεύοντας το τραγούδι "Save Your Kisses for Me", για λογαριασμό του Ηνωμένου Βασιλείου που συγκέντρωσε 164 βαθμούς.^[1]

Την 2η θέση κατέλαβε η Γαλλία και την 3η το Μονακό. Για δεύτερη συνεχή φορά το τραγούδι που έμελε να κερδίσει τον διαγωνισμό παρουσιάστηκε πρώτο στη σειρά.

Τοποθεσία

Nederlands Congresgebouw, Χάγη – χώρος διοργάνωσης του διαγωνισμού του 1976.

Η Χάγη είναι η έδρα της κυβέρνησης του Βασιλείου των Κάτω Χωρών και πρωτεύουσα της επαρχίας της Νότιας Ολλανδίας. Αποτελεί επίσης την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, μετά το Άμστερνταμ και το Ρότερνταμ. Βρίσκεται στα δυτικά της χώρας και ο χώρος όπου έγινε ο τελικός του διαγωνισμού ήταν το Congresgebouw (σήμερα είναι γνωστό ως Παγκόσμιο Φόρουμ). Ο χώρος κατασκευάστηκε το 1969.

Μορφή

Το βαθμολογικό σύστημα που άρχισε να εφαρμόζεται από τον προηγούμενο διαγωνισμό, εξακολούθησε να ισχύει και το 1976. Το κάθε μέλος της κριτικής επιτροπής μπορούσε να δώσει 12 πόντους στο καλύτερο τραγούδι, 10 στο δεύτερο καλύτερο, στη συνέχεια 8 στο τρίτο, και από 7 ως 1 βαθμό για τα υπόλοιπα (από το 4ο ως το 10ο καλύτερο τραγούδι, σύμφωνα με τη γνώμη των κριτών). Σε αντίθεση με σήμερα, οι πόντοι δεν δόθηκαν με τη σειρά (από το 1 ως το 12), αλλά με τη σειρά που ερμηνεύτηκαν τα τραγούδια. Η διαδικασία να ανακοινώνονται οι βαθμολογίες με αύξουσα σειρά, ξεκινώντας από τον έναν βαθμό, δεν καθιερώθηκε παρά μόνο από τον διαγωνισμό του 1980 και μετά.

Συμμετέχουσες χώρες

Η Μάλτα, η Σουηδία και η Τουρκία αποχώρησαν από τον διαγωνισμό μειώνοντας σε 18 τις χώρες που έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό εκείνης της χρονιάς σε σύγκριση με τις 19 χώρες των προηγούμενων διαγωνισμών. Η Αυστρία και η Ελλάδα επέστρεψαν στον διαγωνισμό.^[1]

Η Σουηδία αποχώρησε από τον διαγωνισμό, καθώς το Sveriges Radio (SR) δεν είχε αρκετά χρήματα για να φιλοξενήσει κι άλλο διαγωνισμό σε περίπτωση που κέρδιζε ξανά η Σουηδία. Έτσι, εισήχθη ένας νέος κανονισμός στο μέλλον για κάθε ραδιοτηλεοπτικό φορέα να υποχρεούνται να καλύπτει μερικώς το κόστος της διεξαγωγής του διαγωνισμού. Όπως γράφει ο συγγραφέας και ιστορικός Τζον Κένεντι Ο' Κόνορ στο βιβλίο του The Eurovision Song Contest – The Official History, έγιναν διαδηλώσεις του κόσμου εναντίον του διαγωνισμού, κάτι που συνετέλεσε κατά μεγάλο μέρος στην απόφαση του SR για αποχώρηση.^[2]

Η Μάλτα επέλεξε τον Έντσο Γκουζμάν να τραγουδήσει το τραγούδι "Sing Your Song, Country Boy", όμως αποχώρησε από τον διαγωνισμό για λόγους που δεν αποκαλύφθηκαν, όπως ο ίδιος ο τραγουδιστής επιβεβαίωσε.^[3] Η Μάλτα δεν επέστρεψε στον διαγωνισμό παρά μόλις το 1991.

Η συμμετοχή της Ελλάδας προκάλεσε σχόλια καθώς αναφερόταν στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Την προηγούμενη χρονιά η Ελλάδα είχε αποχωρήσει από τον διαγωνισμό για την ίδια αιτία και το 1976 ήταν η σειρά της Τουρκίας να αποχωρήσει.

Οι διοργανωτές την ενημέρωσαν πως δεν φέρουν καμία ευθύνη για την σωματική της ακεραιότητα, καθώς υπήρχαν απειλές ότι στον χώρο θα βρίσκονται ένοπλοι Τούρκοι που θα την πυροβολήσουν επί σκηνής. Η ίδια υπέγραψε ότι θα τραγουδήσει με δική της ευθύνη. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο όταν ανέβηκε στην σκηνή, αλλά αυτό δεν συνέβη.

Στον διαγωνισμό του 1976 επεχείρησε να υποβάλει μία συμμετοχή και το Λιχτενστάιν, όμως, μιας και δεν είχε δική του ραδιοτηλεοπτική υπηρεσία, δεν του επιτράπηκε να πάρει μέρος. Το τραγούδι του θα είχε τον τίτλο "Little Cowboy" και θα ερμηνευόταν από την Μπίγκι Μπάχμαν (Biggi Bachmann).^[3][4]

Διευθυντές ορχηστρών

Για κάθε ερμηνεία τραγουδιού, βρισκόταν στο πόντιουμ ένας μαέστρος, προκειμένου να διευθύνει την ορχήστρα.

• Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Όλιν Έινσγουορθ
• Ελβετία ! Ελβετία – Μάριο Ρομπιάνι
• Γερμανία ! Γερμανία – Λες Χάμφρις
• Ισραήλ ! Ισραήλ – Μάτι Κάσπι
• Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο – Γιο Πλε (Jo Plée)
• Βέλγιο ! Βέλγιο – Μισέλ Μπέρνχολκ (Michel Bernholc)
• Δημοκρατία της Ιρλανδίας ! Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κέλιαν
• Ολλανδία ! Ολλανδία – Χάρι βαν Χουφ
• Νορβηγία ! Νορβηγία – Φρόντε Τίνγκνας (Frode Thingnæs)
• Ελλάδα – Μιχάλης Ροζάκης
• Φινλανδία ! Φινλανδία – Όσι Ρούνε
• Ισπανία – Χουάν Μπάρθονς
• Ιταλία ! Ιταλία – Μαουρίτσιο Φαμπρίτσιο
• Αυστρία ! Αυστρία – Έριχ Κλάινσουστερ
• Πορτογαλία ! Πορτογαλία – Τίλο Κράσμαν
• Μονακό ! Μονακό – Ραϊμόν Ντονέ
• Γαλλία ! Γαλλία – Τόνι Ραγιό
• Γιουγκοσλαβία ! Γιουγκοσλαβία – Εσάντ Αρναουτάλιτς

Καλλιτέχνες που επανήλθαν

Στον διαγωνισμό του 1976 επέστρεψαν συνολικά 4 καλλιτέχνες. Ο Fredi εκπροσώπησε τη Φινλανδία και το 1967, ενώ η Σάντρα Ρίμερ ήταν η συμμετοχή της Ολλανδίας και το 1972. Το συγκρότημα Peter, Sue and Marc επίσης έκαναν επιστροφή, καθώς ήταν οι εκπρόσωποι της Ελβετίας το 1971 και τέλος, η Νορβηγία εκπροσωπήθηκε ξανά από την Άνε Καρίνε Στρομ, όπως έγινε το 1974. Για μία ακόμη φορά, η Στρομ τερμάτισε στην τελευταία θέση, όπως το 1974.

Αποτελέσματα

Οι παρακάτω πίνακες αντικατοπτρίζουν τις επίσημα επαληθευμένες βαθμολογίες που δίνονται από κάθε κριτική επιτροπή, προσαρμοσμένες μετά τη μετάδοση. Κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης, η Γαλλία απέτυχε να ανακοινώσει τους 4 πόντους που απέδωσαν στη Γιουγκοσλαβία, ένα σφάλμα που αγνοήθηκε από τον ελεγκτή, Clifford Brown. Έτσι στη ζωντανή εκπομπή, η Νορβηγία κατατάχθηκε 17η και η Γιουγκοσλαβία 18η. Μετά τη μετάδοση, τα σκορ προσαρμόστηκαν και τα δύο έθνη άλλαξαν θέσεις, με το σκορ της Γιουγκοσλαβίας να προσαρμόζεται από 6 σε 10 πόντους, μεταφέροντας τη Νορβηγία στην τελευταία θέση.

Όσον αφορά τους πόντους που αποκτήθηκαν ως ποσοστό του μέγιστου διαθέσιμου, η νικήτρια συμμετοχή στο Ηνωμένο Βασίλειο από τους Brotherhood of Man είναι στατιστικά η πιο επιτυχημένη συμμετοχή στη Eurovision που κέρδισε από την εισαγωγή του συστήματος βαθμολογίας των δώδεκα βαθμών που εγκαινιάστηκε το 1975.

Σειρά	Χώρα	Καλλιτέχνης	Τραγούδι	Γλώσσα[5]	Θέση	Βαθμοί
01	Ηνωμένο Βασίλειο	Brotherhood of Man	"Save Your Kisses for Me"	Αγγλικά	1	164
02	Ελβετία	Peter, Sue και Marc	"Djambo, Djambo"	Αγγλικά	4	91
03	Γερμανία	Les Humphries Singers	"Sing Sang Song"	Γερμανικά	15	12
04	Ισραήλ	Chocolate, Menta, Mastik	"Emor Shalom" (אמור שלום)	Εβραϊκά	6	77
05	Λουξεμβούργο	Γιούργκεν Μάρκους	"Chansons pour ceux qui s'aiment"	Γαλλικά	14	17
06	Βέλγιο	Πιέρ Ραπσά	"Judy et Cie"	Γαλλικά	8	68
07	Ιρλανδία	Ρεντ Χάρλεϊ	"When"	Αγγλικά	10	54
08	Ολλανδία	Σάντρα Ρίμερ (Sandra Reemer)	"The Party's Over"	Αγγλικά	9	56
09	Νορβηγία	Άνε Καρίνε Στρομ (Anne-Karine Strøm)	"Mata Hari"	Αγγλικά	18	7
10	Ελλάδα	Μαρίζα Κωχ	"Παναγιά Μου, Παναγιά Μου"	Ελληνικά	13	20
11	Φινλανδία	Fredi & Ystävät	"Pump-Pump"	Αγγλικά	11	44
12	Ισπανία	Μπράουλιο Γκαρθία	"Sobran las palabras"	Ισπανικά	16	11
13	Ιταλία	Αλ Μπάνο και Ρομίνα Πάουερ	"We'll Live It All Again"	Αγγλικά, Ιταλικά	7	69
14	Αυστρία	Waterloo & Robinson	"My Little World"	Αγγλικά	5	80
15	Πορτογαλία	Κάρλος ντο Κάρμο	"Uma flor de verde pinho"	Πορτογαλικά	12	24
16	Μονακό	Μαίρη Κριστί	"Toi, la musique et moi"	Γαλλικά	3	93
17	Γαλλία	Κατρίν Φερί	"Un, deux, trois"	Γαλλικά	2	147
18	Γιουγκοσλαβία	Ambasadori	"Ne mogu skriti svoju bol" (Не могу скрити своју бол)	Σερβο-Κροάτικα	17	10

Πίνακας βαθμολογίας

		Αποτελέσματα
		Συνολικά	Ηνωμένο Βασίλειο	Ελβετία	Γερμανία	Ισραήλ	Λουξεμβούργο	Βέλγιο	Ιρλανδία	Ολλανδία	Νορβηγία	Ελλάδα	Φινλανδία	Ισπανία	Ιταλία	Αυστρία	Πορτογαλία	Μονακό	Γαλλία	Γιουγκοσλαβία
Διαγωνιζόμενοι	Ηνωμένο Βασίλειο	164		12	8	12	8	12	3	10	12	12	10	12	4	10	12	10	7	10
	Ελβετία	91	12		5	4	1	7	1	6	10	2	7	4		8	7	4	6	7
	Γερμανία	12		2			2	1						2					2	3
	Ισραήλ	77	6	7	3		7	5	4	2	7		8	1	10	6	2	1		8
	Λουξεμβούργο	17						6	6	5
	Βέλγιο	68	7	6		1				4	6		12		8	3	8	8	5
	Ιρλανδία	54	10		1	3	3					8		5	12	2		6	3	1
	Ολλανδία	56		4	4	8	4	4	2		1	7		3	2	4	6	2		5
	Νορβηγία	7								3							4
	Ελλάδα	20						2					4		5		1		8
	Φινλανδία	44	2		6	6			5	1	4			6		7		7
	Ισπανία	11	3									1			3			3	1
	Ιταλία	69	1	8		2			12		3	10	6			1	10		10	6
	Αυστρία	80	4	3	10	10	5	3	10	7	2	6	5	8				5		2
	Πορτογαλία	24					6					4	1		1				12
	Μονακό	93	5	5	7	7	12	8	8	8	5		2	7	7	5	3			4
	Γαλλία	147	8	10	12	5	10	10	7	12	8	5	3	10	6	12	5	12		12
	Γιουγκοσλαβία	10		1	2							3							4

12 βαθμοί

Ακολουθεί μια σύνοψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:

N.	Συμμετέχων	Χώρα που ψηφίζει
7	Ηνωμένο Βασίλειο	Βέλγιο, Ελβετία, Ελλάδα, Ισπανία, Ισραήλ, Νορβηγία, Πορτογαλία
5	Γαλλία	Αυστρία, Γερμανία, Γιουγκοσλαβία, Μονακό, Ολλανδία
1	Βέλγιο	Φινλανδία
	Ιταλία	Ιρλανδία
	Ιρλανδία	Ιταλία
	Μονακό	Λουξεμβούργο
	Πορτογαλία	Γαλλία
	Ελβετία	Ηνωμένο Βασίλειο

Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία

Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η σειρά με την οποία ψήφισαν οι χώρες στον διαγωνισμό του 1976 όπως και ο εκπρόσωπος της κάθε χώρας που ήταν αρμόδιος να ανακοινώσει τις βαθμολογίες για κάθε χώρα.

Εκπρόσωποι βαθμών

1. Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Ρέι Μουρ
2. Ελβετία ! Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ^[6]
3. Γερμανία ! Γερμανία – TBD
4. Ισραήλ ! Ισραήλ – Γιτζάκ Σιμόνι^[7]
5. Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο – Ζακ Χαρβέι
6. Βέλγιο ! Βέλγιο – Αντρέ Αγκόν
7. Δημοκρατία της Ιρλανδίας ! Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Μπρένταν Μπάλφι
8. Ολλανδία ! Ολλανδία – Ντικ φαν Μπόμελ
9. Νορβηγία ! Νορβηγία – Σβέρε Κριστόφερσεν^[8]
10. Ελλάδα – Ειρήνη Γαβαλά
11. Φινλανδία ! Φινλανδία – Έρκι Βίχτονεν (Erkki Vihtonen)^[9]
12. Ισπανία – Χοσέ Μαρία Ίνιγκο
13. Ιταλία ! Ιταλία – Ροζάνα Βαουντέτι
14. Αυστρία ! Αυστρία – Τζένι Πίπαλ
15. Πορτογαλία ! Πορτογαλία – Άνα Ζανάτι^[10]
16. Μονακό ! Μονακό – Καρόλ Σαμπριέ
17. Γαλλία ! Γαλλία – Μισέλ Ντρικέρ
18. Γιουγκοσλαβία ! Γιουγκοσλαβία – Σάντι Τσόλνικ

Τηλεοπτικοί σχολιαστές

Με την εξαίρεση του Ισραήλ, η κάθε χώρα που έλαβε μέρος στον διαγωνισμό έστειλε έναν τηλεοπτικό σχολιαστή, προκειμένου να καλύψει τον διαγωνισμό στη γλώσσα της αντίστοιχης χώρας.

Αυστρία ! Αυστρία – Ερνστ Γκρίσεμαν (FS2) Βέλγιο ! Βέλγιο – Ζορζ Ντεζίρ (RTB),[11] Λικ Απερμόν (BRT)[12] Φινλανδία ! Φινλανδία – Βέσα Νουότιο (YLE TV1)[13] Γαλλία ! Γαλλία – Ζαν-Κλοντ Μασουλιέ (TF1)[14] Γερμανία ! Γερμανία – Βέρνερ Φάιγκελ (ARD Deutsches Fernsehen)[15] Ελλάδα – Μακώ Γεωργιάδου (ΕΡΤ)[16] Δημοκρατία της Ιρλανδίας ! Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Μάικ Μέρφι (RTÉ Television) Ισραήλ ! Ισραήλ – Χωρίς σχολιαστή Ιταλία ! Ιταλία – Σίλβιο Νότο (Rete 1) Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο – Ζακ Ναβαντίκ (RTL Télé Luxembourg) Μονακό ! Μονακό – Ζαν-Κλοντ Μασουλιέ (Télé Monte Carlo)

Ολλανδία ! Ολλανδία – Βίλεμ Ντόις (Nederland 2)[17] Νορβηγία ! Νορβηγία – Γιο Βέστλι (NRK)[8][18] Πορτογαλία ! Πορτογαλία – Άνα Ζανάτι (RTP1) Ισπανία – Χοσέ Λουίς Ουριμπάρι (TVE1)[19] Ελβετία ! Ελβετία – Τέοντορ Χάλερ (TV DRS), Ζορζ Αρντί (TSR), Τζοβάνι Μπερτίνι (TSI) Τουρκία ! Τουρκία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Μπουλέντ Οζβερέν (TRT) Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Μάικλ Άσπελ (BBC1)[20] Γιουγκοσλαβία ! Γιουγκοσλαβία – Μίλοβαν Ίλιτς (TVB1), Όλιβερ Μλακάρ (TVZ 1), Τόμαζ Τέρτσεκ (TVL1) Δανία ! Δανία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Κλάους Τόκσφιγκ (DR TV) Ισλανδία ! Ισλανδία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Γιον Σκάπτασον[21]

Ραδιοφωνικοί σχολιαστές

Αυστρία ! Αυστρία – TBC (Hitradio Ö3) Βέλγιο ! Βέλγιο – TBC (RTB La Première), Ναντ Μπάερτ & Γιαν Τεΐζ (BRT Radio 1) Γαλλία ! Γαλλία – Πατρίς Λαφόν (France Bleu) Γερμανία ! Γερμανία – Βολφ Μίτλερ (Deutschlandfunk/Bayern 2) Δημοκρατία της Ιρλανδίας ! Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Λίαμ Ντεβάλι (RTÉ Radio 1) Ιταλία ! Ιταλία – Σίλβιο Νότο (Rai Radio 2)

Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο – Αντρέ Τοράν (RTL Radio) Ολλανδία ! Ολλανδία – Βίλεμ βαν Μπόιζεκομ (Hilversum 3)[22] Νορβηγία ! Νορβηγία – Έρικ Χέγερνταλ (NRK P1) Πορτογαλία ! Πορτογαλία – Αμαντέου Μεϊρέλες (RDP Antena 1) Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Τέρι Ουόγκαν (BBC Radio 2), Άντριου Παστούνα και Ρίτσαρντ Άστμπερι (British Forces Radio)[23] Σουηδία ! Σουηδία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Ούρσουλα Ρίχτερ (SR P3)[24]

Παραπομπές

1. «Eurovision Song Contest 1976». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2012. 
2. O'Connor, John Kennedy (2007). The Eurovision Song Contest: The Official History. UK: Carlton Books. σελίδες 64–67. ISBN 978-1-84442-994-3. 
3. «No, No, Never!!! - Songs That Did Not Make It To Eurovision». eurovisionsongs.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2009. 
4. «The Eurovision Song Contest 1956 – present». BBC. 26 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2009. 
5. «Eurovision Song Contest 1976». The Diggiloo Thrush. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2014. 
6. Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
7. «פורום אירוויזיון». Sf.tapuz.co.il. 13 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
8. Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
9. «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
10. «Comentadores Do ESC – escportugalforum.pt.vu | ο forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
11. «Concours Eurovision de la Chanson • Consulter le sujet – Commentateurs des pays francophones». Eurovision.vosforums.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
12. Manu Adriaens· Joken Loeckx-Van Cauwenberge (2003). Blijven kiken!. Belgium: Lannoo. ISBN 90-209-5274-9. 
13. «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
14. Christian Masson. «1976 – La Haye». Songcontest.free.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
15. «Eurovision Song Contest 1974». Ecgermany.de. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
16. «Η Μακώ Γεωργιάδου και η EUROVISION (1970–1986)». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
17. «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά). 
18. «Hvem kommenterte før Jostein Pedersen? - Debattforum». Nrk.no. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
19. «FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010». Eurosongcontest.phpbb3.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
20. «Grand Final: 1976, 1976, Eurovision Song Contest». BBC. 
21. Háskólabókasafn, Landsbókasafn Íslands -. «Timarit.is». timarit.is. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2017. 
22. RadioVisie.eu (17 Απριλίου 1976). «RetroVisie: april 1976 [ RadioVisie.eu /nl /actueel ]». Radiovisie.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
23. Roxburgh, Gordon (2014). Songs For Europe – The United Kingdom at the Eurovision Song Contest Volume Two: The 1970's. UK: Telos Publishing. σελ. 116. ISBN 978-1-84583-065-6. 
24. «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1976

• Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)