Το κράτος της Ονδούρας διαιρείται διοικητικώς σε 18 διαμερίσματα (ισπ. departamentos). Το κάθε διαμέρισμα διοικείται από έναν κυβερνήτη, ο οποίος διορίζεται απευθείας από τον Πρόεδρο της Ονδούρας. Ο κυβερνήτης εκπροσωπεί την εκτελεστική εξουσία στο διαμέρισμά του, ενώ επιπλέον ενεργεί ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στους δήμους και τις διάφορες κρατικές κεντρικές αρχές. Επιλύει θέματα που προκύπτουν ανάμεσα σε δήμους, είναι υπεύθυνος για τα σωφρονιστικά ιδρύματα στο διαμέρισμά του και συνεργάζεται σε τακτική βάση με τον εκάστοτε υπουργό Εσωτερικών της χώρας. Προκειμένου να διορισθεί ως κυβερνήτης σε ένα διαμέρισμα, ένα πρόσωπο πρέπει: α) Να είναι πολίτης της Ονδούρας. β) Να ζει ήδη επί πέντε συνεχόμενα έτη στο διαμέρισμα αυτό. γ) Να είναι μεγαλύτερος των 18 ετών σε ηλικία. δ) Να γνωρίζει γραφή και ανάγνωση.[1][2][3]
Μερικοί χρονολογικοί σταθμοί στην εξέλιξη της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοικήσεως της Ονδούρας είναι οι εξής:
1825: Η συντακτική εθνοσυνέλευση της χώρας επιτάσσει τη διοικητική διαίρεση της χώρας στα ακόλουθα επτά διαμερίσματα: Κομαγιάγουα, Σάντα Μπάρμπαρα, Τεγουσιγάλπα, Τσολουτέκα, Γιόρο, Ολάντσο και Γκράσιας (που αργότερα μετονομάσθηκε σε Λεμπίρα).
1834: Μια έκτακτη συντακτική εθνοσυνέλευση μειώνει νομοθετικά τον αριθμό των διαμερισμάτων σε τέσσερα. Ωστόσο αυτή η μείωση δεν εφαρμόζεται στην πράξη και η διαίρεση του 1825 παραμένει σε ισχύ.
1869: Η βουλή διατάζει τη δημιουργία τεσσάρων νέων διαμερισμάτων, των: Λα Πας (αποσπάσθηκε από το Διαμέρισμα Κομαγιάγουα), Ελ Παραΐσο (από εδάφη που αποσπάσθηκαν από τα Διαμερίσματα Τεγουσιγάλπα και Ολάντσο), Κοπάν (από εδάφη του Γκράσιας) και Λα Μοσκουιτία (από εδάφη του Γιόρο).
1872: Ιδρύεται το Διαμέρισμα Ίσλας ντε λα Βαΐα, που αποτελείται από το ομώνυμο αρχιπέλαγος που είχε παραχωρηθεί στην Ονδούρα από τη Μεγάλη Βρετανία 12 χρόνια νωρίτερα.
1881: Το Λα Μοσκουιτία ενώνεται με εδάφη του Γιόρο και δημιουργείται έτσι το Διαμέρισμα Κολόν.
1883: Δημιουργείται το Διαμέρισμα Ιντιβούκα από εδάφη των Διαμερισμάτων Λα Πας και Γκράσιας.
1893: Δημιουργούνται τα Διαμερίσματα Βάλε (από εδάφη του Τσολουτέκα) και Κορτές (από εδάφη του Διαμερίσματος Σάντα Μπάρμπαρα).
1902: Εδάφη του Γιόρο και του Κολόν αποσπώνται και δημιουργούν το νέο Διαμέρισμα Ατλάντιδα.
1906: Το Διαμέρισμα Οκοτεπέκε δημιουργείται από εδάφη του Κοπάν.
1957: Το Κολόν διασπάται και δημιουργείται το Διαμέρισμα Γκράσιας α Δίος.
Διαμέρισμα | Πρωτεύουσα | Πληθυσμός (2001) |
Πληθυσμός (2013)[4] |
Μεταβολή πληθυσμού (%) |
Έκταση (km2)[5] |
Πυκνότητα Πληθυσμού |
Δήμοι | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Ατλάντιδα | Λα Σέγβα | 344.099 | 436.252 | 18,44 | 4.372 | 99,8 | 8 |
2. | Τσολουτέκα | Τσολουτέκα | 390.805 | 437.618 | 17,48 | 4.360 | 100,4 | 16 |
3. | Κολόν | Τρουχίγιο | 246.708 | 309,926 | 18,98 | 8.249 | 37,6 | 10 |
4. | Κομαγιάγουα | Κομαγιάγουα | 352.881 | 493.466 | 25,33 | 5.124 | 96,3 | 21 |
5. | Κοπάν | Σάντα Ρόσα δε Κοπάν | 288.766 | 371.057 | 25,44 | 3.242 | 114,5 | 23 |
6. | Κορτές | Σαν Πέδρο Σούλα | 1.202.510 | 1.562.394 | 30,58 | 3.923 | 398,3 | 12 |
7. | Ελ Παραΐσο | Γιουσκαράν | 350.054 | 455.507 | 22,05 | 7.489 | 60,8 | 18 |
8. | Φρανσίσκο Μορασάν | Τεγουσιγάλπα | 1.180.676 | 1.508.906 | 21,44 | 8.619 | 175,1 | 28 |
9. | Γκράσιας α Δίος | Πουέρτο Λεμπίρα | 67.384 | 90.765 | 31,06 | 16.997 | 5,3 | 6 |
10. | Ιντιβούκα | Λα Εσπεράνσα | 179.862 | 232.553 | 29,27 | 3.123 | 74,5 | 17 |
11. | Ίσλας ντε λα Βαΐα | Ροατάν | 38.073 | 62.557 | 29,12 | 236 | 265,1 | 4 |
12. | Λα Πας | Λα Πας | 156.560 | 198.926 | 25,40 | 2.331 | 85,3 | 19 |
13. | Λεμπίρα | Γκράσιας | 250.067 | 321.179 | 26,19 | 4.234 | 75,9 | 28 |
14. | Οκοτεπέκε | Νουέβα Οκοτεπέκε | 108.029 | 146.030 | 22,61 | 1.630 | 89,6 | 17 |
15. | Ολάντσο | Juticalpa | 419.561 | 520.761 | 21,45 | 24.057 | 21,6 | 23 |
16. | Σάντα Μπάρμπαρα | Σάντα Μπάρμπαρα | 342.054 | 421.337 | 17,63 | 5.024 | 83,9 | 28 |
17. | Βάλε | Νακαόμε | 151.841 | 174.511 | 13,02 | 1.665 | 104,8 | 9 |
18. | Γιόρο | Γιόρο | 465.414 | 570.595 | 18,63 | 7.781 | 73,3 | 11 |
Σύνολο | – | – | 6.535.344 | 8.303.771 | 27,06 | 112.457 | 73,9 | 298 |
Πηγή πληθυσμιακών δεδομένων:[6]