Διεθνές Αναρχικό Συνέδριο του Άμστερνταμ

To Διεθνές Αναρχικό Κογκρέσσο του Αμστερνταμ διεξήχθη μεταξύ 24 Αυγούστου και 31 Αυγούστου 1907. Μάζεψε συνέδρους από 14 διαφορετικές χώρες, ανάμεσα σε αυτούς και σημαντικές προσωπικότητας του αναρχικού κινήματος όπως οι Ερρίκο Μαλατέστα, Λουίτζι Φάμπρι, Benoît Broutchoux, Πιέρ Μονατ, Amédée Dunois, Έμμα Γκόλντμαν, Ρούντολφ Ρόκερ, Christiaan Cornelissen και άλλους.

Οργάνωση του Κογκρέσσου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί αναρχικοί πήραν την πρωτοβουλία να οργανώσουν το συνέδριο.[1] Οι Ολλανδοί είχαν αναλάβει την υλικοτεχνική υποδομή για τη διοργάνωση του συνεδρίου, ενώ οι Βέλγοι ανέλαβαν την έκδοση του Bulletin of the Libertarian Internationale, το οποίο είχε ως κύριο εκδότη τον Henri Fuss.[1] Τον Δεκέμβριο του 1906 με Ιανουάριο του 1907 εξέδωσαν κείμενο σε επτά γλώσσες καλώντας σε διεθνή συνάντηση. Το κείμενο ήταν υπογεγραμμένη από αναρχικές ομοσπονδίες της Ολλανδίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Βοημίας και εβραίους αναρχικούς του Λονδίνου.[1] Γάλλοι δεν συμμετείχαν οργανωμένα, καθώς στη Γαλλία το αναρχικό κίνημα είτε ήταν εναντίο στην ίδια την ιδέα της οργάνωσης, είτε υποστήριζαν τον αναρχοσυνδικαλισμό και άρα ήταν απασχολημένοι με άλλα ζητήματα. Συνολικά οκτώ Γάλλοι παρευρέθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των Benoît Broutchoux, Πιέρ Μονάτ and René de Marmande.[1]

Το Κογκρέσο του 1907 στο Άμστερνταμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρκετά θέματα απασχόλησαν το κογκρέσο σχετικά με την οργάνωση του αναρχικού κινήματος και τον συνδικαλισμό.[1] Άλλα θέματα ήταν η δημόσια εκπαίδευση, ο ρόλος της γενικής απεργίας και ο αντιμιλιταρισμός- ένα διεθνές αντιμιλιταριστικό Συνέδριο διοργανωνόταν την ίδια περίοδο στο Άμστερνταμ. Πάντως, η πιο σημαντική συζήτηση αφορούσε τη σχέση του συνδικαλισμού με τον αναρχισμό. Στο τέλος, συμφωνήθηκε πως οι ιδέες της αναρχίας και της οργάνωσης (δηλαδή του συνδικαλισμού), δεν είναι καθόλου ασύμβατες μεταξύ τους αλλά συμπληρώνει η μια την άλλη. Συμφώνησαν επίσης στη δημιουργία και άλλων αναρχικών ομάδων και στην ομοσπονδιοποίηση των ήδη υπαρχουσών ομάδων."[1]

Μια Αναρχική Διεθνής δημιουργήθηκε αποτελούμενη από διεθνής επιτροπή πέντε μελών (Errico Malatesta, Rudolf Rocker, Alexander Schapiro, John Turner καιJean Wilquet), με ευθύνη να δημιουργήσουν ένα διεθνές αναρχικό αρχείο και να συνδέσουν αναρχικούς από διάφορες χώρες.[1][2] Η επιτροπή είχε έδρα το Λονδίνο. Το νέο κογκρέσο προγραμματίστηκε να πραγματοποιηθεί το 1909. Η νέα διεθνής εξέδωσε 12 φύλλα μιας εφημερίδας και το 1911 έπαψε να λειτουργεί.[1]

To debate μεταξύ Malatesta και Μονατ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Malatesta με τον Μονατ διαφώνησαν στο θέμα της οργάνωσης. Σύμφωνα με της αρχές του Κειμένου της Amiens του 1906, το οποίο είχε διακηρύξει την ιδεολογική ουδετερότητα των συντεχνιών και την ανεξαρτησία τους απο τα πολιτικά κόμματα, ο Μονατ υποστήριζε πως ο συνδικαλισμός ηταν επαναστατικός και θα δημιουργούσε τις συνθήκες για κοινωνική επανάσταση.[3] Ο Μονετ αντιτάχθηκε στο γαλλικό μοντέλο της ουδετερότητας των συνδικαλιστικών οργανώσεων.[3]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Jean Maitron, Le mouvement anarchiste en France, tome I, Tel Gallimard (François Maspero, 1975), pp.443-445 (Γαλλικά)
  2. ↑ Woodcock, George (1990). Peter Kropotkin: From Prince to Rebel. Montréal: Black Rose Books. σελ. 385. ISBN 0-921689-60-8. OCLC 21156316. 
  3. ↑ 3,0 3,1 French: "A ce syndicalisme d'opinion qui a produit, en Russie par exemple, des syndicats anarchistes, en Belgique et en Allemagne, des syndicats chrétiens et des syndicats social-démocratiques, il appartient aux anarchistes d'opposer un syndicalisme à la manière française, un syndicalisme neutre ou, plus exactement, indépendant. De même qu'il n'y a qu'une classe ouvrière, il faut qu'il n'y ait plus, dans chaque métier et dans chaque ville, qu'une organisation ouvrière, qu'un unique syndicat. A cette condition seule, la lutte de classe - cessant d'être entravé à tout instant par les chamailleries des écoles ou des sectes rivales - pourra se développer dans toute son ampleur et donner son maximum d'effet. Le syndicalisme, a proclamé le Congrès d'Amiens en 1906, se suffit à lui-même." See Extract of Monatte's declaration Αρχειοθετήθηκε 2007-09-28 στο Wayback Machine. (Γαλλικά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]