Η διοίκηση της Γαλατίας (λατινικά: Dioecesis Galliarum, «διοίκηση των Γαλλιών») ήταν διοίκηση της μετέπειτα Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπό την Υπαρχία της Γαλατίας. Περιλάμβανε τη βόρεια και ανατολική Γαλατία, δηλαδή τη σύγχρονη Γαλλία βόρεια και ανατολικά του Λίγηρα, συμπεριλαμβανομένων των Κάτω Χωρών και της σύγχρονης Γερμανίας δυτικά του Ρήνου.
Η διοίκησ περιλάμβανε τις ακόλουθες επαρχίες: Gallia Lugdunensis I, Gallia Lugdunensis II, Gallia Lugdunensis III, Gallia Lugdunensis IV (Senonia), Belgica I, Belgica II, Germania I, Germania II, Alpes Poenninaeum.
Η διοίκηση ιδρύθηκε μετά τις μεταρρυθμίσεις του Διοκλητιανού και του Κωνσταντίνου Α' περί το 314. Το έτος 407 τα σύνορα του Ρήνου παραβιάστηκαν, και μεγάλο μέρος της Γαλατίας απωλέσθηκε προσωρινά από τις βαρβαρικές φυλές. Ο ρωμαϊκός έλεγχος στο μεγαλύτερο μέρος της Γαλατίας και της κοιλάδας του Ρήνου αποκαταστάθηκε μέχρι το τέλος του Βαλεντινιανού Γ' το 455. Η περιοχή που παρέμεινε στα ρωμαϊκά χέρια μετά τη δεκαετία του 450, βρισκόταν στα νότια στην Ωβέρνη και την Προβηγκία μέχρι να χαθεί το 475, και στα βορειοδυτικά, το λεγόμενο «Κυριαρχία του Σουασόν». Μετά την πτώση της από τους Φράγκους το 486 και το τέλος της ρωμαϊκής διοίκησης στη βόρεια Γαλατία, η διοίκηση μπορεί να λεχθεί ότι έληξε de facto.