Διονύσιος Πετράκης

Διονύσιος Πετράκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση18ος αιώνας
Ελλάδα ή Αθήνα
Θάνατος19ος αιώνας
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
μοναχός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαηγούμενος
πληρεξούσιος
δεδομένα

Ο Διονύσιος Πετράκης ήταν Έλληνας μοναχός και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 από την Αθήνα.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Διονύσιος καταγόταν από τη γνωστή οικογένεια ιερωμένων των Αθηνών, Πετράκη[1]. Προεπαναστατικά αλλά και κατά την περίοδο της επανάστασης διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Πετράκη ως Διονύσιος Β΄[2]. Διάδοχός του ήταν ο αδελφός του Παρθένιος[3].

Με την ιδιότητα του ηγουμένου μετέβη το 1795 στην Κωνσταντινούπολη επιτυγχάνοντας τον χαρακτηρισμό της μονής ως βακούφι. Επίσης συντάχθηκε με τη μερίδα των Αθηναίων που πέτυχε την οριστική απομάκρυνση από την εξουσία του διοικητή της πόλης Αλή Χασεκή[1], καθώς και των ντόπιων προεστών που συνεργάζονταν μαζί του[4]. Επί ηγουμενίας του καθιερώθηκε η μισθοδοσία του σχολάρχη της Σχολής Ντέκα, καθώς και η ανάληψη της εποπτείας της από τη μονή Πετράκη[1][3][5].

Το 1821 συμμετείχε στην Α΄ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου ως παραστάτης Αθηνών[6], όπου κι εξελέγη για το Βουλευτικό του 1822. Το 1822 υπέγραψε μαζί με άλλους την συνθήκη της παράδοσης της Ακρόπολης[7][8]. Έπειτα διετέλεσε έφορος της πόλεως Αθηνών και έφορος της Αστυνομίας[9].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Ιστορικό της Μονής Πετράκη
  2. ↑ Μονή Πετράκη, Διατελέσαντες ηγούμενοι
  3. ↑ 3,0 3,1 Νέοι Δρόμοι, Μάιος 1938, τεύχος 5, σελ. 25
  4. ↑ Καραμπελιάς, Γιώργος (2009). Κοινωνικές συγκρούσεις και διαφωτισμός στην προεπαναστατική Σμύρνη (1788 - 1820). Κοραής και Γρηγόριος Ε΄. Αθήνα: Εναλλακτικές Εκδόσεις. σελ. 138. 
  5. ↑ Εφημερίς Αρχαιολογική, 1853, σελ. 1220
  6. ↑ Ανδρέας Μάμουκας, Τα κατα την ἀναγεννησιν της Ἑλλαδος ὑπο διαφορων ἐθνικων συνελευσεων, σελ. 26
  7. ↑ «Η συνθήκη παραδόσεως της Ακροπόλεως της Αθήνας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021. 
  8. ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος 12, Εκδοτική Αθηνών, σελ. 226
  9. ↑ Διονύσιος Σουρμελής, Ἱστορία τω̂ν Ἀθήνων κατὰ τὸν ὑπὲρ ἐλευθερίας ἀγω̂να