Δουκάτο της Νάπολης | |
---|---|
–1137 | |
Χώρα | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Πρωτεύουσα | Νάπολη |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Το Δουκάτο της (Νεάπολις) Νάπολης ήταν μια βυζαντινή επαρχία στη σημερινή Ιταλία που δημιουργήθηκε τον 5ο ή 7ο αιώνα έως και το 1137. Διοικητής ήταν στρατιωτικός με τον βαθμό του δούκα και πρωτεύουσα η Νάπολη.
Τον έβδομο αιώνα, το Δουκάτο περιλαμβάνει, εκτός από τη Νάπολη, τη μικρή έκταση των παράκτιων περιοχών (όπως το κοντινό Αμάλφι και Γκαέτα) όσα εδάφη οι Λομβαρδοί είχαν αποτύχει να κατακτήσουν. Επεκτεινόταν στην περιοχή της μητροπολιτικής πόλης της Νάπολης, συμπεριλαμβανομένων, ο Βεζούβιος, η χερσόνησος του Σορρέντο και το νησί του Κάπρι, την Φλεγραία περιοχή και τα νησιά Ίσκια και Προτσίντα, τα εδάφη του Πομιγκάνο ντ Άρκο, Καλβάνο, Σεντ Αντίμο, Γκιουγκλιάνο, την Νόλα, καθώς και περιοχές της σημερινής επαρχίας της Καζέρτα. Τον ένατο αιώνα το Δουκάτο περιλαμβάνει επίσης το Σαλέρνο[1]. Το 866 το νησί Κάπρι δόθηκε στο Δουκάτο του Αμάλφι μετά από μια συνθήκη.
Η ημερομηνία γέννησης του Δουκάτου της Νάπολης είναι αβέβαιη. Αν είναι αλήθεια ότι στη Νάπολη υπήρχε Δούκας από το γοτθικό πόλεμο , αναφέρεται ο Κόνωνας, ο οποίος διορίστηκε από τον Βελισάριο, πιστεύεται ότι εκείνη την εποχή δεν είχε καμία πολιτική αρμοδιότητα αλλά μόνο στρατιωτική κι είχε τον τίτλο του δουξ Καμπανίας με έδρα την Νάπολη. Η δημιουργία του δουκάτου ήταν μια σταδιακή διαδικασία, η οποία οδήγησε σε μια αυξανόμενη σημασία του δούκα όπου το 638 τελικά έγινε η υψηλότερη πολιτική και στρατιωτική εξουσία στο δουκάτο.
Από το 638 και μετά, οι πολιτικές και στρατιωτικές εξουσίες συγκεντρώνονται σε έναν δούκα, που διορίζεται από τον αυτοκράτορα. Το 1137 ο τελευταίος δούκας της Νάπολης παρέδωσε το δουκάτο στους Νορμανδούς.