Εγιαλέτι της Υεμένης | |
---|---|
1517–1872 | |
Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Πρωτεύουσα | Μοχά |
Ίδρυση | 1517 |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 13°19′0″N 43°15′0″E |
δεδομένα ( ) |
Το Εγιαλέτι της Υεμένης (οθωμανικά τουρκικά: Eyālet-i Yemen) ήταν διοικητική εδαφική οντότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1]
Αν και τυπικά αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της αυτοκρατορίας, η μακρινή επαρχία ήταν εμφανώς δύσκολη στη διαχείριση και συχνά ήταν άνομη. Στις αρχές του 17ου αιώνα, το εγιαλέτι χάθηκε εξ ολοκλήρου από το κράτος των Κασιμίντ που διοικούνταν από τους Ζαϊντί, για να ανακτηθεί από τους Οθωμανούς δύο αιώνες αργότερα. Το εγιαλέτι της Υεμένης αναδιοργανώθηκε το 1849, μετά την κατάληψη πολλών εδαφών της Μεγάλης Υεμένης από τους Οθωμανούς. Το 1872, το μεγαλύτερο μέρος του έγινε Βιλαέτι της Υεμένης μετά από μια αγροτική μεταρρύθμιση στην αυτοκρατορία.
Το 1516, οι Μαμελούκοι της Αιγύπτου προσάρτησαν την Υεμένη. αλλά τον επόμενο χρόνο, ο κυβερνήτης των Μαμελούκων παραδόθηκε στους Οθωμανούς και στη συνέχεια οι τουρκικοί στρατοί εισέβαλαν στη χώρα. Τους αμφισβήτησε ο ιμάμης των Ζαϊντί, ο Κασίμ ο Μέγας (r 1597-1620) και μέχρι το 1636, οι φυλές των Ζαϊντί είχαν εκδιώξει εντελώς τους Οθωμανούς από τη χώρα.[2][3][4]