Εζέν Εμανυέλ Αμωρύ Ντυβάλ

Εζέν Εμανυέλ Αμωρύ Ντυβάλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Amaury-Duval (Γαλλικά)
Γέννηση16  Απριλίου 1808[1]
Μονρούζ
Θάνατος26  Δεκεμβρίου 1885[2]
9ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο της Μονμάρτρης
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
Αξιοσημείωτο έργοAnnunciation
Madame de Loynes
Birth of Venus
Οικογένεια
ΓονείςΑμωρύ Ντυβάλ
ΑδέλφιαEmma Guyet-Desfontaines
ΣυγγενείςAlexandre-Vincent Pineux Duval (parent's brother)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1865)[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Εζέν Εμανυέλ Αμωρύ Πινέ Ντυβάλ (Eugène Emmanuel Amaury Pineux Duval, 16 Απριλίου 1808 – 25 Δεκεμβρίου 1885), γνωστότερος απλώς ως Αμωρύ Ντυβάλ (δεν πρέπει να συγχέεται με τον πατέρα του, Αμωρύ Ντυβάλ) ήταν Γάλλος ζωγράφος. Θείος του ήταν ο θεατρικός συγγραφέας Αλεξάντρ Πινέ Ντυβάλ.[4]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γιος του συγγραφέα διπλωμάτη Αμωρύ Ντυβάλ, ο Εζέν Εμανυέλ γεννήθηκε στον Δήμο Μονρούζ των Παρισίων. Υπήρξε ένας από τους πρώτους μαθητές στο ατελιέ του Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (που άσκησε ισχυρή επίδραση σε όλα τα έργα του Αμωρύ Ντυβάλ) και έλαβε μέρος στην αποστολή καλλιτεχνών και λογίων το 1829 στην Ελλάδα, στα πλαίσια της Εκστρατείας του Μοριά, ώστε να ζωγραφίσει τα αρχαιολογικά μνημεία. [5]

Η πρώτη του έκθεση έγινε στο Paris Salon το 1833 και περιελάμβανε πολλές προσωπογραφίες, όπως την «Πράσινη Κυρία» (πίνακας που δεν υπάρχει πλέον) και την αυτοπροσωπογραφία του, που εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Ρεν[6]). Το 1834 εξέθεσε το έργο του «Έλλην βοσκός ανακαλύπτων ένα αρχαίο ανάγλυφο». Από το 1834 μέχρι το 1836 πραγματοποίησε ένα μακρύ Grand Tour, επισκεπτόμενος τη Φλωρεντία, τη Ρώμη και τη Νάπολη, όπου γνώρισε την τέχνη της αναγεννησιακής Ιταλίας. [7]

Επιστρέφοντας στη Γαλλία, έγινε ένας από τους καλλιτέχνες στους οποίους ανατέθηκε από την κυβέρνηση του Λουδοβίκου-Φιλίππου και κατόπιν του Ναπολέοντος Γ΄ να διακοσμήσουν ναούς: Το παρεκκλήσιο της Αγίας Φιλομένας του ναού Saint-Merry (1840-1844), το παρεκκλήσιο της Παρθένου στον Σαιν Ζερμαίν λ' Ωσερουά των Παρισίων (1844–1846) και στη συνέχεια τον ενοριακό ναό του Σαιν Ζερμαίν-εν-Λαι (1849-1856). Από αυτά, το έργο του με τίτλο «Η Στέψη της Παρθένου» στο παρεκκλήσιο της Παρθένου του Σαιν Ζερμαίν λ' Ωσερουά θεωρείται η καλύτερη νωπογραφία του.

Ο Αμωρύ Ντυβάλ δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του υπό τον τίτλο Το ατελιέ του Ενγκρ το 1878. Απεβίωσε στο Παρίσι ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1885, σε ηλικία 77 ετών.[8]

Ο Αμωρύ Ντυβάλ είχε μελετήσει τους Γάλλους «πριμιτίφ» ζωγράφους και θεωρείται πρόδρομος του Πιέρ Πυβί ντε Σαβάν. Ας σημειωθεί ότι ο Σαρλ Μπωντλαίρ επέκρινε παθιασμένα τη σχολή των Αμωρύ Ντυβάλ και Ενγκρ.

Είναι γνωστά 76 σχέδια και ζωγραφικοί πίνακες του Αμωρύ Ντυβάλ, μεταξύ των οποίων και τα παρακάτω έργα:[9]

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w67m3z8h. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. archives.paris.fr/s/4/etat-civil-actes/resultats/.
  3. www.archivesnationales.culture.gouv.fr/chan/chan/fonds/edi/sm/sm_pdf/F70%20115-119.pdf.
  4. . «artsandculture.google.com/entity/eug%C3%A8ne-emmanuel-amaury-duval/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2021. 
  5. . «wikies.wiki/wiki/en/Eugene_Emmanuel_Amaury_Duval». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2021. 
  6. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2018. 
  7. . «theworldsartist.com/artist/eugene-emmanuel-amaury-duval». 
  8. . «prabook.com/web/eugene.emmanuel_amaury_pineux_duval/». 
  9. . «artrenewal.org/artists/eugene-emmanuel-amaury-duval/». 
  • Dictionnaire de biographie française
  • Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 267