Συντεταγμένες: 36°12′18″N 37°9′0″E / 36.20500°N 37.15000°E
Εθνικό Μουσείο του Χαλεπίου | |
---|---|
متحف حلب الوطني | |
![]() | |
Είδος | μουσείο |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°12′18″N 37°9′0″E |
Διοικητική υπαγωγή | Χαλέπι |
Τοποθεσία | Χαλέπι |
Χώρα | Συρία |
Έναρξη κατασκευής | 1931 |
Ολοκλήρωση | 1931 |
![]() | |
δεδομένα (π) |
Το Εθνικό Μουσείο του Χαλεπίου (αραβικά: متحف حلب الوطني) είναι το μεγαλύτερο μουσείο στο Χαλέπι της Συρίας, το οποίο ιδρύθηκε το 1931. Βρίσκεται στην καρδιά της βόρειας πόλης στην οδό Μπαρόν, δίπλα στο διάσημο Ξενοδοχείο Μπαρόν και κοντά στην Πλατεία Μπαμπ αλ Φάραζ και στον Πύργο του Ρολογιού της. Η πλειονότητα των εκθέσεων του μουσείου είναι αφιερωμένη στην αρχαιολογία της Συρίας, με τα περισσότερα ευρήματα να προέρχονται από αρχαιολογικούς χώρους του βόρειου τμήματος της χώρας.
Αντικείμενα μέσα στο μουσείο υπέστησαν ζημιές στον σεισμό Τουρκίας-Συρίας το 2023.[1]
Το 1931, με απόφαση των συριακών αρχών, ένα μικρό οθωμανικό παλάτι ορίστηκε ως Εθνικό Μουσείο στην πόλη του Χαλεπίου. Μετά από τρεις δεκαετίες, το κτίριο έγινε πολύ μικρό για να φιλοξενήσει τον αυξανόμενο αριθμό των εκτεθέντων αντικειμένων. Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε το 1966 να κατεδαφιστεί το παλιό κτήριο του παλατιού και να αντικατασταθεί με μια μεγαλύτερη, πιο σύγχρονη κατασκευή. Η κατασκευή του νέου κτιρίου ξεκίνησε αφού η πρόταση έργου των Γιουγκοσλάβων αρχιτεκτόνων Ζντράβκο Μπρέγκοβατς και Βιένστεσλαβ Ρίχτερ κέρδισε το πρώτο βραβείο για τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό.[2]
Τον Ιούλιο του 2016, το μουσείο χτυπήθηκε από πολυάριθμους πυραύλους και βλήματα όλμων που εκτοξεύτηκαν από τις δυνάμεις των ανταρτών. Αυτό προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στην οροφή και τη δομή του κτιρίου. Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής είχε ήδη εκκενωθεί, αλλά έχουν εκφραστεί ανησυχίες σχετικά με αντικείμενα που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν.[3][4][5]
Στο μουσείο εκτίθενται αντικείμενα από όλες τις ιστορικές περιόδους. Ωστόσο, τα μεγαλύτερα τμήματα του μουσείου είναι αφιερωμένα στην Εποχή του Σιδήρου και στην Ισλαμική περίοδο. Η είσοδος του μουσείου είναι μια πύλη ναού με μια γυναικεία σφίγγα από την Εποχή του Σιδήρου (9ος αιώνας π.Χ.).
Το ισόγειο αποτελείται από δύο τμήματα: το τμήμα του Προϊστορικού Πολιτισμού και το τμήμα των Αρχαίων Συριακών Πολιτισμών. Το πρώτο τμήμα είναι μια μεγάλη αίθουσα που περιέχει πολλά δείγματα ανθρώπινων αντικειμένων και εργαλείων της Λίθινης Εποχής που βρέθηκαν στις περιοχές του Χαλεπίου, της Αΐν Ντάρα και της Έμπλα. Περιέχει επίσης το παλαιότερο πολιτισμένο ανθρώπινο καταφύγιο (8500 π.Χ.) που μεταφέρθηκε από το Μουραϊμπέτ.
Το δεύτερο τμήμα χωρίζεται σε μια ομάδα αιθουσών, ταξινομημένων γεωγραφικά σύμφωνα με τις συριακές περιοχές και αφιερωμένη στους αρχαίους πολιτισμούς της Συρίας. Πολλά αντικείμενα της Εποχής του Χαλκού από τη Χάμα και την Ουγκαρίτ εκτίθενται στις αίθουσες, αγάλματα και σφηνοειδή γραφή από το Μάρι, καθώς και κομμάτια που ανακάλυψε ο Μαξ Μαλόουαν στην τοποθεσία Τελ Μπρακ. Επιπλέον, βρέθηκαν υλικά της Εποχής του Σιδήρου και αγάλματα ασσυριακού ρυθμού από αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής της Άνω Μεσοποταμίας και της περιοχής του Ευφράτη.[6]
Ο επάνω όροφος του μουσείου περιλαμβάνει τρεις ενότητες:
Η εσωτερική αυλή του μουσείου φιλοξενεί τεράστια βασαλτικά αγάλματα αρχαίων Χετταίων και Ρωμαϊκών μυθολογικών χαρακτήρων και μια μεγάλη μωσαϊκή φιγούρα του 3ου αιώνα. Στην εξωτερική αυλή εκτίθενται μνημεία ασσυριακού, αραμαϊκού, βυζαντινού και αραβικού πολιτισμού.[7]