Εθνοσυνέλευση (Ανγκόλα)

Εθνοσυνέλευση

Assembleia Nacional
3η Εθνοσυνέλευση
Είδος
Τύποςμονοθάλαμο
ΣώματαΕθνοσυνέλευση
Ηγεσία
Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης
Δομή
Έδρες220 αντιπρόσωποι
Εθνοσυνέλευση πολιτικές ομάδες
Εκλογές
Εθνοσυνέλευση εκλογικό σύστημα
αναλογική αντιπροσώπευση με κλειστή λίστα
Εθνοσυνέλευση τελευταία εκλογή
23 Αυγούστου 2017
Τόπος συνεδριάσεων
Ιστοσελίδα
www.parlamento.ao

Η Εθνοσυνέλευση (πορτογαλικά: Assembleia Nacional ) είναι ο νομοθετικός κλάδος της κυβέρνησης της Ανγκόλας . Η Εθνοσυνέλευση είναι ένα μονοθάλαμο σώμα, με 220 μέλη: 130 μέλη εκλεγμένα με αναλογική αντιπροσώπευση και 90 μέλη εκλεγμένα από επαρχιακές περιφέρειες.

Το Λαϊκό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας (MPLA) κατέχει την πλειοψηφία στην Συνέλευση από την ανεξαρτησία. Λόγω του εμφυλίου πολέμου στην Ανγκόλα, οι εκλογές καθυστέρησαν για χρόνια μέχρι να γίνουν τελικά τον Σεπτέμβριο του 2008 . Οι πρώτες εκλογές στο πλαίσιο του νέου συντάγματος διεξήχθησαν το 2012, μετά την υιοθέτηση νέου συντάγματος το 2010, αυξάνοντας σημαντικά την εξουσία του Προέδρου και μειώνοντας την ισχύ τόσο της Εθνοσυνέλευσης όσο και της δικαστικής εξουσίας.

Δικαιοδοσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κυβέρνηση της Ανγκόλας αποτελείται από τρεις κλάδους: εκτελεστικό, νομοθετικό και δικαστικό. Το εκτελεστικό τμήμα της κυβέρνησης αποτελείται από τον Πρόεδρο, τους Αντιπροέδρους και το Συμβούλιο των Υπουργών. Το νομοθετικό σκέλος περιλαμβάνει ένα μονοθάλαμο νομοθετικό σώμα με 220 μέλη που εκλέγονται τόσο από επαρχιακές όσο και από εθνικές εκλογικές περιφέρειες. Λόγω των εμφύλιων πολέμων από την ανεξαρτησία, η πολιτική εξουσία επικεντρώθηκε στην προεδρία. Υπάρχουν διάφορες προσωρινές και μόνιμες επιτροπές στη Συνέλευση που βοηθούν στα λειτουργικά και διοικητικά καθήκοντα της Συνέλευσης. [1]

Επιλογή των μελών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μονοθάλαμο κοινοβούλιο της Ανγκόλας σχεδιάστηκε αρχικά με 229 εκλεγμένα μέλη. [2] για περίοδο τριών ετών μετά τις εκλογές. Όλοι οι πολίτες της Ανγκόλας ηλικίας 18 ετών είχαν δικαίωμα ψήφου. Οι πολίτες που ήταν μέλη φατριών, είχαν ποινικό μητρώο και οι οποίοι δεν είχαν αποκατασταθεί είχαν αποκλειστεί από την άσκηση των δικαιωμάτων ψήφου τους. Οι εκπρόσωποι των επαρχιακών συνελεύσεων σχημάτισαν ένα κολλέγιο και εκλέγονταν οι εκπρόσωποι της Βουλής των βουλευτών. Οι υποψήφιοι αναμενόταν να είναι υπόλογοι στους πολίτες σε δημόσιες συναντήσεις, με την υποψηφιότητά τους να εγκρίνεται από την πλειοψηφία στην επαρχία, όπου έλαβαν υποψηφιότητα. Μια συνταγματική τροπολογία στις 19 Αυγούστου 1980 έδειξε ότι το Συμβούλιο που σχηματίστηκε ενδιάμεσα θα αντικατασταθεί από μια εθνική λαϊκή συνέλευση και θα υπήρχαν 18 εκλεγμένες συνελεύσεις.

Κτίριο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αρχικό κτίριο της Εθνοσυνέλευσης από το 1980, που ονομάζεται επίσης Λαϊκή Συνέλευση, βρισκόταν στο Cinturo Estúdio / Restauração στην αστική περιοχή της Ινγκομπότα. Το νέο κτίριο που εγκαινιάστηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015 , θεμελιώθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009, ενώ η κατασκευή ξεκίνησε στις 17 Μαΐου 2010. Είναι μέρος του Πολιτικού Διοικητικού Κέντρου συνολικού εμβαδού 72.000 τ.μ. και έκτασης 54.000 τ.μ. Το Κέντρο φιλοξενεί το Προεδρικό Μέγαρο, το Παλάτι Δικαιοσύνης, το Υπουργείο Άμυνας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Επισκοπικό Μέγαρο και τις εγκαταστάσεις της πρώην έδρας της Εθνικής Συνέλευσης. Η νέα συνέλευση έχει 4.600 θέσεις συνολικά με 1.200 σε αίθουσες συνεδριάσεων. Το συγκρότημα έχει τέσσερα τετράγωνα το καθένα με έξι ορόφους, ένα υπόγειο πάρκινγκ που μπορεί να φιλοξενήσει 494 οχήματα, από τα οποία 34 είναι αποκλειστικά για VIPs. Η κατασκευή πραγματοποιήθηκε από την πορτογαλική εταιρεία Teixeira Duarte υπό την εποπτεία του γραφείου ειδικών έργων της κυβέρνησης της Ανγκόλα. Το κτίριο εγκαινιάστηκε από τον Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος στις 10 Νοεμβρίου 2015. [3]

Επίδοση των πολιτικών κομμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος κέρδισε τις εκλογές του 1980 και του 1986 και έγινε ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας. Την εποχή εκείνη, η χώρα ήταν ένα μονοκομματικό κράτος γνωστό ως Λαϊκή Δημοκρατία της Ανγκόλας, με το Λαϊκό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας - Κόμμα Εργασίας (MPLA-PT) ως το μοναδικό νομικό μέρος. [4] Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι υποψήφιοι ήταν μέλη του κόμματος και τα δύο τρίτα επαναδιορίστηκαν από τις εκλογές του 1980 στις εκλογές του 1986 . Ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε με την UNITA να αγωνίζεται εναντίον του MPLA, με τα δύο μέρη να λαμβάνουν διεθνή στήριξη. Υπήρξε μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός κατά τη διάρκεια του 1989, με τον ηγέτη της UNITA, Τζόνας Σαβίμπι, αλλά σύντομα κατέρρευσε. Ως μέρος των ειρηνευτικών του προσπαθειών, ο MPLA αποκήρυξε τον μαρξισμό-λενινισμό και ασπάστηκε τον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Τον Μάιο του 1991 οι Ντος Σάντος και Σαβίμπι υπέγραψαν συμφωνία για την ίδρυση πολυκομματικής δημοκρατίας στη Λισαβόνα. [5] [6] Ο Ντος Σάντος κέρδισε τις εκλογές του 1992, του 2008 και του 2012 , όπως και τις προεδρικές εκλογές, ενώ πέτυχαν διάφορα κόμματα. Κατά τις εκλογές του 1992, όταν πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές, η UNITA εξασφάλισε ποσοστό 34,1% στη συνέλευση και κέρδισε 70 έδρες. Αλλά κατά τη διάρκεια του 2008 και του 2012, η νίκη τους μειώθηκε στις 16 και στις 32 έδρες αντίστοιχα, ενώ το κυβερνών MPLA κέρδισε 191 και 175 έδρες αντίστοιχα. [7] [8]

Πρόεδροι της Εθνοσυνέλευσης της Ανγκόλας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόεδροι της Λαϊκής Συνέλευσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όνομα Από Έως Σημειώσεις
Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος (1942-) 9 Νοεμβρίου 1980 1992 [9]

Πρόεδροι (Speakers) της Εθνοσυνέλευσης της Ανγκόλας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όνομα Από Έως Σημειώσεις
Φερνάντο Ζοζέ ντε Φράνσα Ντίας Βαν-Ντούνεμ (1952-) 1992 1996 [10][11]
Ρομπέρτο Φρανσίσκο ντε Αλμέιντα (1941-) 1996 2008 [10][12]
Φερνάντο ντα Πιεντάντε Ντίας ντος Σάντος (1950-) 30 Σεπτεμβρίου 2008 2010 [13]
Πάουλο Κασόμα (1951-) 9 Φεβρουαρίου 2010 27 Σεπτεμβρίου 2012 [14]
Φερνάντο ντα Πιεντάντε Ντίας ντος Σάντος (1950-) 27 Σεπτεμβρίου 2012 Σημερινός [15]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Angola Mining Laws and Regulations Handbook. International Business Publications, USA. σελ. 27. [νεκρός σύνδεσμος]
  2. ↑ (PDF) Angola elections 1980 (Report). Inter-Parliamentary Union. 1981, pp. 35–36. http://www.ipu.org/parline-e/reports/arc/ANGOLA_1980_E.PDF. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2016. 
  3. ↑ «Angola: Head of State inaugurates new National Assembly building». ANGOP. 10 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-11-06. https://web.archive.org/web/20161106185613/http://www.angop.ao/angola/en_us/noticias/politica/2015/10/46/Angola-Head-State-inaugurates-new-National-Assembly-building,54703b03-2b35-41fb-92db-cca03fe0f0b7.html. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2016. 
  4. ↑ Nohlen, D· Krennerich, M (1999). Elections in Africa: A data handbook. σελίδες 71–74. ISBN 0-19-829645-2. 
  5. ↑ «Angola: The Bicesse Accords». EISA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2016. 
  6. ↑ «Angola profile - Timeline». BBC. 4 Ιουνίου 2015. https://www.bbc.com/news/world-africa-13037271. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2016. 
  7. ↑ «President elections in Angola 1992». African Elections Database. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2016. 
  8. ↑ (PDF) Angola elections 1986 (Report). Inter-Parliamentary Union. 1986, pp. 31–32. http://www.ipu.org/parline-e/reports/arc/ANGOLA_1986_E_1.PDF. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2016. 
  9. ↑ H.E. José Eduardo dos Santos | Who's Who Profile | Africa Confidential
  10. ↑ 10,0 10,1 «Virtudes e Fraquezas do Parlamento cessante». ANGONOTÍCIAS. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020. 
  11. ↑ Banks, Arthur S. (5 Μαΐου 1993). «Political Handbook of the World 1993». Cq Press – μέσω Google Books. 
  12. ↑ «Perfil - Assembleia Nacional». www.parlamento.ao. 
  13. ↑ «IPU PARLINE database: ANGOLA (Assembleia nacional) ELECTIONS IN 2008». archive.ipu.org. 
  14. ↑ «APK - Assembleia Nacional». www.parlamento.ao. 
  15. ↑ «IPU PARLINE database: ANGOLA (Assembleia nacional), General information». archive.ipu.org.