Εθνοσυνέλευση Assemblée nationale | |
---|---|
Είδος | |
Τύπος | Μονοθάλαμη |
Σώματα | Εθνοσυνέλευση |
Ιστορία | |
Ίδρυση | 1959[1] |
Ηγεσία | |
Πρόεδρος | Λουί Βλαβονού Από 18 Μαΐου 2019 |
Δομή | |
Έδρες | 83 μέλη |
Κοινοβουλευτικές Ομάδες | Union progressiste (47) Bloc républicain (36)
|
Διάρκεια | 4 χρόνια[2] |
Εκλογές | |
Αναλογική εκπροσώπηση με λίστα κομμάτων | |
Τελευταία εκλογή | 2019 |
Τόπος συνεδριάσεων | |
Πόρτο Νόβο, Μπενίν | |
Ιστοσελίδα | |
https://assemblee-nationale.bj |
Η μονοθάλαμη Εθνοσυνέλευση είναι το νομοθετικό σώμα του Μπενίν και έδρα της είναι το Πόρτο Νόβο. Απέκτησε τη σημερινή της μορφή το 1990 και σήμερα αποτελείται από 83 μέλη, τα οποία εκλέγονται άμεσα με αναλογική εκπροσώπηση σε λίστα κομμάτων. Η θητεία των βουλευτών είναι πενταετής.[3]
Το πρώτο κοινοβούλιο του ανεξάρτητου Μπενίν καθορίστηκε με το Σύνταγμα στις 28 Φεβρουαρίου 1959 και διήρκεσε από τον Απρίλιο του 1959 ως τον Νοέμβριο του 1960. Πρόεδρός του ήταν ο Ζιστέν Αχομαντεγκμπέ-Τομετέν. Με τα συντάγματα του 1960 και του 1964 άρχισαν να λειτουργούν δύο νέες Εθνικές Συνελεύσεις κάθε φορά. Με την εφαρμογή του Βασικού Νόμου στις 9 Σεπτεμβρίου 1977 επήλθε ριζική μεταβολή στο κοινοβούλιο. Μετονομάστηκε σε Επαναστατική Εθνοσυνέλευση (ANR) και διήρκεσε ως τον Φεβρουάριο του 1990. Το Ανώτατο Συμβούλιο της Δημοκρατίας συστάθηκε τον Φεβρουάριο του 1990 για τον εκδημοκρατισμό της χώρας και πρόεδρός του ήταν ο αρχιεπίσκοπος Ιζιντόρ ντε Σουζά. Ένα νέο σύνταγμα εγκρίθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1990 σχηματίζοντας τη βασική δομή της σημερινής εθνοσυνέλευσης.[1]
Τα 83 μέλη της Εθνοσυνέλευσης εκλέγονται με αναλογική εκπροσώπηση σε 24 πολυεθνικές εκλογικές περιφέρειες, με βάση τα διαμερίσματα της χώρας.[4] Ένας αμφιλεγόμενος νέος εκλογικός νόμος που εισήχθη τον Ιούλιο του 2018 δημιούργησε το εκλογικό όριο του 10% της εθνικής ψήφου για ένα κόμμα προκειμένου να εισέλθει στο κοινοβούλιο, ενώ η απαιτούμενη κατάθεση ποσού για να μπει σε βουλευτική λίστα αυξήθηκε από τα 8,3 εκατομμύρια φράγκα στα 249 εκατομμύρια φράγκα.[5] Οι μεταρρυθμίσεις αποσκοπούσαν στη μείωση του αριθμού των πολιτικών κομμάτων, των οποίων ο αριθμός πλησίαζε τα 200.