Εκκλησία Αγίου Μιχαήλ (Σινκαβίτσι) | |
---|---|
Царква Святога Міхаіла, Сынкавічы | |
Είδος | εκκλησία και ορθόδοξη εκκλησία |
Αρχιτεκτονική | γοτθική αρχιτεκτονική και Λευκορωσικός γοτθικός ρυθμός |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 53°7′23″N 25°9′25″E |
Θρήσκευμα | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός και Λευκορωσική Ορθόδοξη Εκκλησία |
Θρησκευτική υπαγωγή | Επαρχία της Χρόντνα-Βάουκαβισκ |
Διοικητική υπαγωγή | Synkavicki Sieĺsaviet και Synkavichy |
Χώρα | Λευκορωσία |
Υλικά | τούβλο |
Προστασία | πολιτισμικό αγαθό της Λευκορωσίας |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Η Εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ (λευκορωσικά: Царква Святога Міхаіла, Τσάρκβα Σβιάτογκα Μιχαήλα) είναι Ορθόδοξη εκκλησία στις βόρειες παρυφές του χωριού Σινκαβίτσι, στην επαρχία Ζέλβα της επαρχίας Χρόντνα στην νοτιοδυτική Λευκορωσία. Αυτό είναι παράδειγμα του λευκορωσικού γοτθικού ρυθμού και μια από τις πρώτες οχυρωμένες εκκλησίες στο Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας, μαζί με την Εκκλησία της Γεννήσεως της Θεοτόκου στην Μουραβάνκα.
Υπάρχει ένας μύθος ότι η εκκλησία χτίστηκε από τον Βυτάουτ προς τιμήν της θαυμάσιας απόδρασης από τον αδελφό του, Γιαγκάιλο, όταν ήταν σε πόλεμο.
Στην πραγματικότητα, η εκκλησία χτίστηκε το 16ο αιώνα. Το θεμέλιο μπορεί να παράχθηκε από τον Κονστάντι Οστρόγκσι, που ανακατασκεύασε μια παρόμοια εκκλησία στο Βίλνο το 1511 – 1522.
Μετά την Ένωση του Μπρεστ, η εκκλησία έγινε εξαρτώμενη από την Αγία έδρα. Μετά την διάλυση της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας και τους συναφείς διαμελισμούς της Πολωνίας η ενορία παρέμεινε ενεργή, αλλά μετά την Εξέγερση του Νοεμβρίου η εκκλησία μετατράπηκε σε Ορθόδοξη.
Το 1880-1881 ο ναός ανακατασκευάστηκε σημαντικά. Το 1926 ξαναχτίστηκε ως Καθολική εκκλησία από την κυβέρνηση της Δεύτερης πολωνικής Δημοκρατίας. Το 1988-1990, μετατράπηκε σε Ορθόδοξη και πάλι.
Η εκκλησία είναι ένα παράδειγμα της λευκορωσικής γοτθικής αρχιτεκτονικής. Ο εσωτερικός της χώρος του χωρίζεται σε τρία κλίτη που στηρίζονται σε τέσσερις πυλώνες. Το σχέδιο του κτιρίου βρίσκεται κοντά σε τετράγωνο και έχει τρεις αψίδες στην ανατολική πλευρά. Οι τοίχοι είναι ενάμισο μέτρα παχείς.
Υπάρχουν τέσσερις αμυντικοί πύργοι στις γωνίες του ναού. Το πάνω μέρος των δυτικών πύργων είναι κατασκευασμένο σε σχήμα οκτάγωνου. Οι δύο ανατολικοί πύργοι είναι κυλινδρικοί.
Το αέτωμα έχει μια σειρά από κόγχες που ποικίλουν σε βάθος και το μέγεθος.
Αυτός ο χώρος προστέθηκε στον Ενδεικτικό Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο στις 30 Ιανουαρίου 2004, στην Πολιτιστική κατηγορία.[1]