Η Μαυριτανία είναι προεδρική δημοκρατία[1]. Ισχύει το Σύνταγμα του 1991 (ισλαμική δημοκρατία). Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται από το λαό με πενταετή θητεία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κοινοβούλιο (Barlamane/Parlement), το οποίο αποτελείται από την 81μελή Βουλή, τα μέλη της οποίας εκλέγονται κάθε πενταετία με καθολική ψηφοφορία. Ως το 2017 αποτελείτο και από τη Γερουσία (Majlis al-Shuyukh/Sénat), με 56 μέλη, εκ των οποίων τα 53 εκλέγονταν από δημοτικούς άρχοντες για 6ετή θητεία. Η Γερουσία ανανεωνόταν τμηματικά κάθε δύο έτη και 3 μέλη της εκλέγονταν από τους απόδημους Μαυριτανούς. Έπειτα από δημοψήφισμα που έγινε τον Αύγουστο του 2017, η Γερουσία καταργήθηκε.[2] Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Ως το 1992 η χώρα διεξήγαγε εκλογές υπό μονοκομματικό καθεστώς.
Οι πρώτες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στη χώρα τον Αύγουστο του 1961. Ο Μοκτάρ Ουλντ Νταντά, ο οποίος ήταν προσωρινός αρχηγός κράτους από την ανεξαρτησία της χώρας το 1960 και μοναδικός υποψήφιος, εξελέγη χωρίς αντίπαλο. Παρότι ήταν μέλος του κυβερνώντος Μαυριτανικού Κόμματος της Επανακατάταξης, η υποψηφιότητά του υποστηρίχθηκε και από την Μαυριτανική Εθνική Ένωση.[3] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 93,6%.[4]
Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
---|---|---|---|
Μοκτάρ Ουλντ Νταντά | Μαυριτανικό Κόμμα Επανακατάταξης | 370.970 | 100 |
Άκυρα/λευκά | 838 | – | |
Σύνολο | 371.808 | 100 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 397.588 | 93,5 | |
Πηγή: Nohlen et al. |
Έπειτα από τη συγχώνευση όλων των πολιτικών κομμάτων της χώρας στο Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα (PPM), η χώρα τέθηκε υπό μονοκομματικό καθεστώς το 1961. Ο ηγέτης του κόμματος και πρόεδρος Μοκτάρ Ουλντ Νταντά ήταν ξανά ο μοναδικός υποψήφιος στις εκλογές που έγιναν στις 7 Αυγούστου 1966 και επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο.[3] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 96,2%.[4]
Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
---|---|---|---|
Μοκτάρ Ουλντ Νταντά | Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα | 471.577 | 100 |
Άκυρα/λευκά | 1.080 | – | |
Σύνολο | 472.657 | 100 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 491.320 | 96,8 | |
Πηγή: Nohlen et al. |
Οι προεδρικές εκλογές του 1971 διεξήχθησαν για πρώτη φορά στις 8 Αυγούστου μαζί με τις βουλευτικές. Πρόεδρος εκλέχθηκε για άλλη μία θητεία ο Μοκτάρ Ουλντ Νταντά, μοναδικός υποψήφιος.[5]
Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
---|---|---|---|
Μοκτάρ Ουλντ Νταντά | Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα | 512.708 | 100 |
Άκυρα/λευκά | 2.413 | – | |
Σύνολο | 515.121 | 100 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 534.994 | 96,3 | |
Πηγή: Nohlen et al. |
Οι εκλογές διεξήχθησαν ξανά μαζί με τις βουλευτικές, στις 8 Αυγούστου 1976. Για μία ακόμη φορά επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο ο Νταντά.
Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
---|---|---|---|
Μοκτάρ Ουλντ Νταντά | Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα | 630.635 | 100 |
Άκυρα/λευκά | 4.301 | – | |
Σύνολο | 634.936 | 100 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 648.876 | 97,9 | |
Πηγή: Nohlen et al. |
Μετά το συνταγματικό δημοψήφισμα του 1991, με το οποίο η χώρα έγινε πολυκομματική, διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές στις 24 Ιανουαρίου 1992. Πρόεδρος εξελέγη ο από το 1984 αρχηγός κράτους, Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια από το Δημοκρατικό και Σοσιαλιστικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, με ποσοστό 62,7% των ψήφων.
Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
---|---|---|---|
Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια | Δημοκρατικό και Σοσιαλιστικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα | 345.583 | 62,7 |
Αχμέντ Ουλντ Νταντά | Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων | 180.658 | 32,8 |
Μουσταφά Ουλντ Σαλέκ | Ανεξάρτητος | 15.735 | 2,9 |
Μοχάμεντ Μαχμούντ Ουλντ Μαχ | Λαϊκή Κοινωνική και Δημοκρατική Ένωση | 7.506 | 1,4 |
Άκυρα/λευκά | 11.314 | – | |
Σύνολο | 560.796 | 100 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 1.183.892 | 47,4 | |
Πηγή: Nohlen et al. |
Ο Τάγια επανεξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 90% και στις εκλογές που έγιναν στις 12 Δεκεμβρίου 1997.[6] Στις εκλογές δεν πήραν μέρος τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, ισχυριζόμενα νοθεία.[7]
Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
---|---|---|---|
Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια | Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για Δημοκρατία και Ανανέωση | 801.190 | 90,94 |
Chbih Ould Cheikh Malainine | Ανεξάρτητος | 61.869 | 7,02 |
Μουλάγιε ελ Χασέν Ουλντ Ζεΐντ | Μαυριτανικό Κόμμα για Ανανέωση και Ομοψυχία | 8.165 | 0,93 |
Μοχάμεντ Μαχμούντ Ουλντ Μαχ | Λαϊκή Κοινωνική και Δημοκρατική Ένωση | 6.443 | 0,73 |
Κανέ Αμαντού Μοκτάρ | Κόμμα για Ελευθερία, Ισότητα και Δικαιοσύνη | 3.342 | 0,38 |
Άκυρα/λευκά | 19.191 | – | |
Σύνολο | 900.200 | 100 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 1.203.357 | 74,81 | |
Πηγή: Nohlen et al. |
Στις επόμενες προεδρικές εκλογές, στις 7 Νοεμβρίου 2003 ο πρόεδρος Τάγια επανεκλέχθηκε άνετα, κερδίζοντας τον κυριότερο αντίπαλό του, τον πρώην στρατιωτικό ηγέτη Μοχάμεντ Χούνα Ουλντ Χαϊνταλά (ήταν ο άνθρωπος που είχε ανατρέψει ο Τάγια σε πραξικόπημα το 1984). Η αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία. Ο Χαϊνταλά συνελήφθη πριν και μετά τις εκλογές.[8] Στις εκλογές του 2003 για πρώτη φορά πήρε μέρος και γυναίκα υποψήφια (η Αϊσά Μιντ Ζεντάν (Aicha Bint Jeddane), όπως και ο πρώτος απόγονος σκλάβων, ο Μεσαούντ Ουλντ Μπουλχέιρ (Messaoud Ould Boulkheir).[9] Οι εκλογές έγιναν λίγους μήνες μετά τη βίαιη αλλά ανεπιτυχή απόπειρα πραξικοπήματος (Ιούνιος 2003). Ο Τάγια ανατράπηκε σε πραξικόπημα δύο χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 2005.
Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
---|---|---|---|
Μααούγια Ουλντ Σιντ Αχμέντ Τάγια | Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα | 438.915 | 67,0 |
Μοχάμεντ Χούνα Ουλντ Χαϊνταλά | 123.244 | 18,7 | |
Αχμέντ Ουλντ Νταντά | 45.314 | 6,9 | |
Μεσαούντ Ουλντ Μπουλχέιρ | 33.089 | 5,0 | |
Μουλάγιε Ελχασέν Ουλντ Ζαΐντ | 9.768 | 1,5 | |
Αϊσά Μιντ Ζεντάν | 3.100 | 0,5 | |
Άκυρα/λευκά | 15.443 | – | |
Σύνολο | 673.591 | 100 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 1.203.668 | 54,7 | |
Πηγή: IFES |
Στις πρώτες εκλογές μετά το πραξικόπημα του 2005, που έγιναν σε 2 γύρους στις 11 Μαρτίου και στις 25 Μαρτίου 2007, τελικός νικητής αναδείχθηκε ο Σίντι Ουλντ Σεΐχ Αμπνταλαχί με ποσοστό 52,85% των ψήφων.
Προεδρικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 21 Ιουνίου 2014. Πρόεδρος εκλέχθηκε ξανά από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 82% των ψήφων (συμμετοχή 56,4%) ο Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντελ Αζίζ από την Ένωση για τη Δημοκρατία. Τα πιο πολλά κόμματα από την αντιπολίτευση δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές.[10]
Το Κοινοβούλιο είναι διθάλαμο, αποτελούμενο από τη Γερουσία και από την Εθνοσυνέλευση.
Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 13 και στις 27 Μαΐου 2023, παράλληλα με τις περιφερειακές και τις τοπικές εκλογές.[11][12]
Ήταν οι πρώτες βουλευτικές εκλογές έπειτα από την ειρηνική επαναφορά στη δημοκρατία μετά τις προεδρικές εκλογές του 2019. Το κυβερνών κόμμα El Insaf (Κόμαμ Ισότητας) κατάφερε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση.
Οι τελευταίες εκλογές για Γερουσία διεξήχθησαν στις 21 Ιανουαρίου 2007 και στις 4 Φεβρουαρίου 2007.[13][14] Οι 53 γερουσιαστές εξελέγησαν από 3.688 δημοτικούς συμβούλους,[15][16] και άλλοι 3 εξελέγησαν για τους Μαυριτανούς της διασποράς.[13][14]
Στον πρώτο γύρο εξελέγησαν 38 γερουσιαστές, από τους οποίους οι 23 ήταν ανεξάρτητοι και μόνο 3 ανήκαν στο κυβερνών κόμμα του Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ[13] . Ο συνασπισμός των Δυνάμεων για τη Δημοκρατική Αλλαγή της αντιπολίτευσης, κατέλαβε 11 έδρες. Άλλες 15 έδρες που αποφασίστηκαν στο δεύτερο γύρο.[17]
Η ψηφοφορία για την πλήρωση μίας έδρας ακυρώθηκε εξαιτίας παρατυπιών και ορίστηκε να διεξαχθεί αργότερα. Η συμμετοχή των συμβούλων έφτασε το 97,94%.[17] Οι 3 γερουσιαστές που εκπροσωπούν τους Μαυριτανούς του εξωτερικού εξελέγησαν από τη Γερουσία στις 9 Ιουνίου.[13]
Ο γερουσιαστής από τη Μαγκαμά, Μπα Μαμαντού Μπαρέ, εξελέγη πρόεδρος της Γερουσίας στις 26 Απριλίου 2007, με 40 ψήφους υπέρ και 11 για τον αντίπαλό του, Αχμέντ Σαλέμ Ουλντ Μπακάρ, γερουσιαστή της Μπουτιλιμίτ.[18]
Κόμματα | 1ος γύρος | 2ος γύρος | Σύνολο | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ψήφοι | % | Έδρες | Ψήφοι | % | Έδρες | |||
Al-Mithaq (ανεξάρτητοι μετριοπαθείς ισλαμιστές) | 2.258 | 63,14 | 23 | 1.081 | 69,79 | 11 | 34 | |
Συναγερμός των Δημοκρατικών Δυνάμεων (Regroupement des Forces Démocratiques) και σύμμαχοι | 365 | 10,21 | 5 | 98 | 6,33 | 1 | 6 | |
Συναγερμός των Δημοκρατικών Δυνάμεων–Ένωση των Δυνάμεων της Προόδου (RFD-UFP) | 76 | 4,91 | 1 | 1 | ||||
Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για Δημοκρατία και Ανανέωση (Parti Républicain Démocratique et Renouvellement) | 231 | 6,46 | 3 | 3 | ||||
Ένωση των Δυνάμεων της Προόδου (Union des Forces du Progrès) | 129 | 3,61 | 1 | 29 | 1,87 | 0 | 1 | |
Συνασπισμός των Δυνάμεων για τη Δημοκρατική Αλλαγή (Coalition des Forces de Changements) | 83 | 2,32 | 3 | 3 | ||||
Μαυριτανικό Κόμμα της Ένωσης και της Αλλαγής (Parti mauritanien de l'union et du changement/HATEM) και σύμμαχοι | 31 | 0,87 | 1 | 103 | 6,65 | 2 | 3 | |
Ένωση για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο (Union pour la Démocratie et le Progrès) και σύμμαχοι | 28 | 0,78 | 1 | 1 | ||||
Προοδευτική Συμμαχία του Λαού (Alliance populaire progressiste) και σύμμαχοι | 12 | 0,34 | 1 | 1 | ||||
αντιπρόσωποι της διασποράς | 3 | |||||||
Σύνολο | 3.137 | 100,0 | 38 | 1.387 | 100,0 | 15 | 56 |
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν τα έτη 1946, 1952, 1957, 1959, 1965, 1971, 1975, 1976, 1992, 1996, 2001, 2006 , 2013 , 2018 και 2023.
Οι εκλογές για Εδαφική Συνέλευση έγιναν το 1952 και είχαν ως αποτέλεσμα τη νίκη της Μαυριτανικής Προοδευτικής Ένωσης, η οποία κέρδισε 22 από τις συνολικά 24 έδρες.[19] Στις επόμενες εκλογές στις 31 Μαρτίου 1957 η Μαυριτανική Προοδευτική Ένωση πήρε 33 από τις 34 έδρες.[20]
Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 17 Μαΐου 1959 το μοναδικό κόμμα που πήρε μέρος ήταν το Μαυριτανικό Κόμμα Επανακατάταξης (πήρε και τις 40 έδρες στην Εθνοσυνέλευση).[3] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 90,3%.[5]
To 1961 η Μαυριτανία γίνεται μονοκομματικό κράτος και μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα, το οποίο κέρδισε και τις 40 έδρες στις βουλευτικές εκλογές στις 9 Μαΐου 1965 (συμμετοχή 92,8%), είναι το Μαυριτανικό Λαϊκό Κόμμα.[5]
Οι επόμενες εκλογές, στις 8 Αυγούστου 1971, έγιναν για πρώτη φορά μαζί με τις προεδρικές. Το PPM κέρδισε και τις 50 έδρες της Εθνοσυνέλευσης, ενώ ψήφισαν το 95,6% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.[5] Το ίδιο έγινε στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 26 Οκτωβρίου 1975, με τη διαφορά ότι οι έδρες στην Εθνοσυνέλευση αυξήθηκαν σε 70. Η συμμετοχή ήταν 87,4%.[5] Στις γενικές εκλογές στις 8 Αυγούστου 1976 το PPM κέρδισε και πάλι όλες τις έδρες, ενώ για δεύτερη φορά στα χρονικά, οι βουλευτικές και οι προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν ταυτόχρονα (συμμετοχή 97,9%).[4]
Οι βουλευτικές εκλογές στις 6 Μαρτίου 1992 ήταν οι πρώτες με τη συμμετοχή άνω του ενός κομμάτων, καθώς εισήχθη ο πολυκομματισμός μετά το δημοψήφισμα του 1991. Το κυβερνών Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα κέρδισε 67 επί συνόλου 79 εδρών στη Συνέλευση.[21]
Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | |
---|---|---|---|---|
Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα | 301.349 | 67,7 | 67 | |
Συναγερμός για Δημοκρατία και Ενότητα | 32.841 | 7,4 | 1 | |
RDU-PAGN | 5.090 | 1,1 | 0 | |
Κόμμα Εθνικής Πρωτοπορίας | 4.504 | 1,0 | 0 | |
Μαυριτανικό Κόμμα για την Ανανέωση | 3.203 | 0,7 | 1 | |
Κοινωνική και Δημοκρατική Λαϊκή Ένωση | 1.553 | 0,3 | 0 | |
Ένωση για Σχεδιασμό και Ανασυγκρότηση | 382 | 0,1 | 0 | |
Μαυριτανικό Κεντρώο Κόμμα Δημοκρατίας | 357 | 0,1 | 0 | |
PMR-C-UPC | 319 | 0,1 | 0 | |
Κόμμα Εργασίας και Εθνικής Ενότητας | 83 | 0,0 | 0 | |
Ανεξάρτητοι | 95.644 | 21,5 | 10 | |
Άκυρα/λευκά | 10.912 | – | – | |
Σύνολο | 456.237 | 100 | 79 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 1.174.087 | 38,9 | – | |
Πηγή: Nohlen et al. |
Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές έγιναν σε δύο γύρους, στις 11 Οκτωβρίου 1996 και για τις 16 από τις 79 περιφέρειες στις 18 Οκτωβρίου. Το κυβερνών κόμμα PRDS κέρδισε 60 από τις συνολικά 63 έδρες που αποφασίστηκαν στον πρώτο γύρο. Ως αποτέλεσμα η αντιπολίτευση με την Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων αποφάσισε να μην συμμετάσχει στον δεύτερο γύρο. Έτσι, το PRDS κέρδισε συνολικά 70 έδρες. Η συμμετοχή κυμάνθηκε μόλις στο 30% στη Νουακχότ.[22]
Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
---|---|---|---|---|
Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα | 352.482 | 67,6 | 70 | +3 |
Δράση για την Αλλαγή | 26,295 | 5,3 | 1 | Νέο |
Ένωση Δημοκρατικών Δυνάμεων-Νέα Εποχή | 27,779 | 5,3 | 0 | Νέο |
Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο | 8,666 | 1,7 | 0 | Νέο |
Συναγερμός για Δημοκρατία και Ενότητα | 7.392 | 1,4 | 1 | 0 |
Σοσιαλδημοκρατική Λαϊκή Ένωση | 707 | 0,1 | 0 | 0 |
Κόμμα Εργασίας και Εθνικής Ενότητας | 360 | 0,1 | 0 | 0 |
Μαυριτανικό Κεντρώο Κόμμα της Δημοκρατίας | 159 | 0,1 | 0 | 0 |
Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο | 109 | 0,0 | 0 | Νέο |
Κόμμα για τη Δημοκρατική Συνεργασία | 107 | 0,0 | 0 | Νέο |
Ανεξάρτητοι | 66.234 | 12,7 | 7 | –3 |
Σύνολο | 541.859 | 100 | 79 | 0 |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 1,040,855 | 52.1 | – | – |
Πηγή: Nohlen et al. |
Οι βουλευτικές εκλογές του 2001 έγιναν στις 19 και στις 26 Οκτωβρίου 2001. Το κυβερνών Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του προέδρου Τάγια κέρδισε 64 επί συνόλου 81 εδρών.
Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | |
---|---|---|---|---|
Δημοκρατικό και Κοινωνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα | 285.623 | 51,0 | 64 | |
Συναγερμός για Δημοκρατία και Ενότητα | 53.764 | 9.6 | 3 | |
Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο | 45.364 | 8,1 | 3 | |
Συναγερμός των Δημοκρατικών Δυνάμεων | 31.363 | 5,6 | 3 | |
Δράση για Αλλαγή | 30.802 | 5,5 | 4 | |
Ένωση των Δυνάμεων της Προόδου | 3 | |||
Μέτωπο του Λαού | 1 | |||
Άκυρα/λευκά | – | – | ||
Σύνολο | 560.045 | 100 | 81 | |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 1.028.630 | 54,5 | – | |
Πηγή: IPU |
Οι βουλευτικές εκλογές του 2006 έγιναν μαζί με τις δημοτικές, στις 19 Νοεμβρίου και στις 3 Δεκεμβρίου 2006.[23] Εξελέγησαν 95 βουλευτές και περισσότερα από 200 τοπικά συμβούλια.[24] Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Αχμέντ Ουλντ Νταντά κήρυξε τη νίκη στις εκλογές.[25] Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου επιβεβαίωσαν τη νίκη για το RFD, το οποίο κέρδισε τις 12 από τις συνολικά 43 έδρες του πρώτου γύρου.[26] Οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι πήραν 24 έδρες και άλλες 52 αποφασίστηκαν σε δεύετρο γύρο.[26] 'Επειτα από τη διεξαγωγή και του δεύτερου γύρου το Δεκέμβριο, η αντιπολίτευση κέρδισε συνολικά 39 έδρες, οι ανεξάρτητοι 41 και το πρώην κυβερνών κόμμα 7 έδρες.
Στη Μαυριτανία έχουν γίνει δημοψηφίσματα τα έτη 1945, το Μάιο του 1946, τον Οκτώβριο του 1946, το 1958, το 1991 και το 2006.
Ένα νέο Σύνταγμα για τη Γαλλία εγκρίθηκε και στη Μαυριτανία, εντός της Γαλλικής Ένωσης, με 94,04% στις 28 Σεπτεμβρίου 1958. Με βάση του νέο Σύνταγμα η Μαυριτανία έγινε μέλος της Γαλλικής Κοινότητας, καθώς σε περίπτωση που το δημοψήφισμα ήταν αρνητικό, η χώρα θα γινόταν ανεξάρτητη.[27]
Επιλογή | Ψήφοι | % |
---|---|---|
Υπέρ | 302.018 | 94,04 |
Κατά | 19.126 | 5,96 |
Άκυρα/λευκά | 1.307 | – |
Σύνολο | 322.451 | 100 |
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 382.870 | 84,22 |
Πηγή: Direct Democracy |
Σε δημοψήφισμα εγκρίθηκε ένα νέο Σύνταγμα στις 12 Ιουλίου 1991, με το οποίο αποκαταστάθηκε η πολυκομματική δημοκρατία, για πρώτη φορά από τη δεκαετία του ' 60. Επίσης, θεσπίστηκε η δημιουργία διθάλαμου Κοινοβουλίου με Γερουσία και Εθνοσυνέλευση. Ωστόσο, δεν συμπεριλήφθησαν τα όρια της θητείας για τον Πρόεδρο.[3] Το 97,94% των ψηφοφόρων ενέκριναν το Σύνταγμα, με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 85,3%.
Επιλογή | Ψήφοι | % |
---|---|---|
Υπέρ | 713.493 | 97,94 |
Κατά | 14.999 | 2,06 |
Άκυρα/λευκά | 3.020 | - |
Σύνολο | 731.512 | 100 |
Σε δημοψήφισμα για Σύνταγμα, που διεξήχθη στις 25 Ιουνίου 2006, η πρόταση υπερψηφίστηκε με ποσοστό 97%. Το Σύνταγμα του 2006 περιορίζει τη θητεία του Προέδρου σε 2 πενταετείς περιόδους (προηγουμένως η θητεία ήταν 6ετής και δεν υπήρχε όριο για την επανεκλογή του Προέδρου).[28] Επίσης, το ανώτατο όριο ηλικίας για τους υποψηφίους στις προεδρικές εκλογές ορίστηκε στα 75 έτη.[29]
Εκλογικό σώμα | Άκυρα | Συμμετοχή (%) | Υπέρ (%) | Κατά (%) |
---|---|---|---|---|
989.664 | 21.914 | 756.643 (76,45) | 712.214(96,94) | 10.482 (1,43) |
Πηγή: IFES Election Guide |