Εκλογές στη Νιγηρία

Στη Νιγηρία γίνονται εκλογές σε ομοσπονδιακό επίπεδο για αρχηγό κράτους (Πρόεδρο) και για νομοθετικό σώμα (Εθνοσυνέλευση της Νιγηρίας). Ο πρόεδρος εκλέγεται από το λαό. Η Εθνοσυνέλευση αποτελείται από δύο σώματα: τη Βουλή των Αντιπροσώπων με 360 μέλη και τη Γερουσία, με 109 μέλη. Τα μέλη αμφότερων των σωμάτων υπηρετούν τετραετή θητεία. Στη χώρα λειτουργεί ο πολυκομματισμός, με εκλογικές νίκες για δύο ή τρία μεγάλα κόμματα. Ωστόσο, τα μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού (PDP) έχουν τον έλεγχο της προεδρίας από τότε που επαναφέρθηκαν οι εκλογές, το 1999.

Πρόσφατες γενικές εκλογές (2023)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Νιγηριανές γενικές εκλογές (2023)

Οι τελευταίες γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 25 Φεβρουαρίου 2023. Πρόεδρος εξελέγη με 8,7 εκατ. ψήφους ο Μπόλα Τινούμπου.[1]

Προηγούμενες γενικές εκλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1964 (βουλευτικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 30 Δεκεμβρίου 1964 (και στις 18 Μαρτίου 1965 σε ορισμένες περιφέρειες εξαιτίας μη συμμετοχής στις εκλογές του Δεκεμβρίου) τα περισσότερα κόμματα έλαβαν μέρος με συμμαχίες. Κέρδισε ο συνασπισμός του Βόρειου Κογκρέσου του Λαού, με 162 επί συνόλου 312 εδρών στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ενώ η συμμαχία NNA πήραν 198 έδρες.[2] Ωστόσο, οι εκλογές εκείνες επισκιάστηκαν από βία και χειραγώγηση.[3]

1979 (προεδρικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες προεδρικές εκλογές στην ιστορία της χώρας διεξήχθησαν στις 11 Αυγούστου 1979. Κέρδισε ο Σέχου Σαγκαρί, το κόμμα του οποίου, Εθνικό Κόμμα της Νιγηρίας , αναδείχθηκε νικητής και στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου της ίδιας χρονιάς.[2]

Προεδρικές εκλογές 1979

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Σέχου Σαγκαρί Εθνικό Κόμμα της Νιγηρίας 5.668.857 33,77
Ομπαφέμι Αγουλόγουο Ενωτικό Κόμμα της Νιγηρίας 4.916.651 29,18
Ναμντί Αζικίουε Νιγηριανό Κόμμα του Λαού 2.822.523 16,75
Αμινού Κάνο Κόμμα Λαϊκής Αποκατάστασης 1.732.113 10,28
Γουαζίρι Ιμπραχίμ Μείζον Νιγηριανό Κόμμα του Λαού 1.686.489 10,02
Σύνολο 16.846.633 100

Βουλευτικές εκλογές 1979

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1979 για πρώτη φορά από το 1964 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές στη χώρα και εξελέγησαν τα μέλη της Γερουσίας (7 Ιουλίου) και της Βουλής των Αντιπροσώπων (14 Ιουλίου). Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη του Εθνικού Κόμματος της Νιγηρίας, το οποίο κέρδισε τις 36 από τις συνολικά 95 έδρες στη Γερουσία και τις 168 από τις 449 έδρες στη Βουλή.[2] Το Εθνικό Κόμμα σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με το Νιγηριανό Κόμμα του Λαού προκειμένου να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία.[4] Η συμμετοχή ήταν κάτω από 30,7% στις εκλογές για τα μέλη της Βουλής.[3]

Γερουσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κόμμα Ψήφοι % Έδρες
Εθνικό Κόμμα της Νιγηρίας 4.032.329 32,7 36
Ενωτικό Κόμμα της Νιγηρίας 2.835.362 23,0 28
Νιγηριανό Κόμμα του Λαού 2.145.859 17,4 16
Μείζον Νιγηριανό Κόμμα του Λαού 1.847.019 15,0 8
Κόμμα Λαϊκής Αποκατάστασης 1.453.538 11,8 7
Άκυρα/λευκά - -
Σύνολο 12.532.195 95
Πηγή: Nohlen et al.

Βουλή των Αντιπροσώπων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κόμμα Ψήφοι % Έδρες
Εθνικό Κόμμα της Νιγηρίας 5.325.680 35,6 168
Ενωτικό Κόμμα της Νιγηρίας 3.691.553 24,6 111
Νιγηριανό Κόμμα του Λαού 2.391.279 16,0 78
Κόμμα Λαϊκής Αποκατάστασης 49
Μείζον Νιγηριανό Κόμμα του Λαού 43
Άκυρα/λευκά - -
Σύνολο 14.941.555 100 449
Πηγή: Nohlen et al.

1983 (προεδρικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1983 στις προεδρικές εκλογές (6 Αυγούστου) επανεξελέγη ο Σαγκαρί με ποσοστό 47,5% των ψήφων.[5] Το κόμμα του (Εθνικό Κόμμα της Νιγηρίας) κέρδισε και τις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 20 Αυγούστου (Γερουσία) και στις 27 Αυγούστου (Βουλή). Το Εθνικό Κόμμα κέρδισε 60 από τις συνολικά 96 έδρες στη Γερουσία και 306 επί συνόλου 450 στη Βουλή.

1992 (βουλευτικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1992 έγιναν βουλευτικές εκλογές για πρώτη φορά από το πραξικόπημα του 1983. Επιτράπηκε μόνο σε 2 κόμματα η συμμετοχή στις εκλογές. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, κέρδισε 52 από τις 91 έδρες της Γερουσίας και 314 επί συνόλου 593 της Βουλής, παρότι η Εθνική Ρεπουμπλικανική Συνέλευση πήρε περισσότερες ψήφους.[3] Η συμμετοχή ήταν μόλις 25%.[6]

1993 (προεδρικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες προεδρικές εκλογές μετά το πραξικόπημα του 1983 διεξήχθησαν στις 12 Ιουνίου 1993. Νικητής αναδείχθηκε ο Μοσούντ Αμπιόλα από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα με ποσοστό 58,36% έναντι 41,64% για τον αντίπαλό του, Μπασίρ Τόφα από την Εθνική Ρεπουμπλικανική Συνέλευση[2] Αργότερα οι εκλογές ακυρώθηκαν από τον στρατιωτικό ηγέτη Ιμπραχίμ Μπαμπανγκίντα. Η πολιτική κρίση τερματίστηκε με το πραξικόπημα και την κατάληψη της εξουσίας από το στρατιωτικό Σάνι Αμπάτσα, το Νοέμβριο του 1993.

1998 (βουλευτικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά το πραξικόπημα του 1993 διεξήχθησαν στις 25 Απριλίου 1998. Δεν έλαβαν μέρος τα απαγορευμένα κόμματα της αντιπολίτευσης, παρά μόνο όσα κόμματα ήταν προσκείμενα στο στρατό. Η συμμετοχή ήταν πολύ χαμηλή και τα αποτελέσματα ακυρώθηκαν. Ακολούθησε η διεξαγωγή νέων εκλογών, την επόμενη χρονιά.[2]

1999 (βουλευτικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βουλευτικές εκλογές έγιναν στις 20 Φεβρουαρίου 1999 και κέρδισε το Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού, με 59 από συνολικά 109 έδρες στη Γερουσία και 206 επί συνόλου 360 στη Βουλή. Το 42,1% των ψηφοφόρων προσήλθαν στις κάλπες. Στις 27 Φεβρουαρίου 1999 έγιναν οι πρώτες εκλογές μετά το πραξικόπημα του 1993. Πρόεδρος εξελέγη ο Ολουσέγκουν Ομπασάντζο από το Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού με ποσοστό 62,78% έναντι 37,22% για τον Ολού Φαλάε από το Συνασπισμό για τη Δημοκρατία-Κόμμα Όλου του Λαού. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 52,3%.[2]

2003 (βουλευτικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 12 Απριλίου 2003. Ειδικότερα, πήρε 76 έδρες επί συνόλου 109 στη Γερουσία και 223 από τις συνολικά 360 στη Βουλή, με συμμετοχή 50%.[7] Στις προεδρικές εκλογές, που έγιναν στις 19 Απριλίου 2003 επανεξελέγη πρόεδρος ο Ομπασάντζο με ποσοστό 61,94% έναντι 32,19% για τον κυριότερο αντίπαλό του, Μουχαμάντου Μπουχαρί. Η συμμετοχή ήταν 69,1%. Εκατομμύρια ατόμων ψήφισαν περισσότερες από μία φορές. Σε 11 από τις 36 πολιτείες έγινε εκλογική νοθεία, σύμφωνα με παρατηρητές της ΕΕ, ενώ σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα.[2]

2007 (γενικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 14 Απριλίου και στις 21 Απριλίου 2007.[8] Νικητής αναδείχθηκε ο Ουμάρου Γιαρ Αντούα με 69,82% των ψήφων από το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού (PDP) έναντι 18,72% για τον Μουχαμαντού Μπουχαρί και ορκίστηκε πρόεδρος στις 29 Μαΐου.

Το κυβερνών PDP κέρδισε σε 26 από τις 32 πολιτείες, μεταξύ των οποίων και η Καντούνα και Κατσίνα.[9]

Οι διεθνείς παρατηρητές ανέφεραν ότι η εκλογική διαδικασία δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αξιόπιστη και ότι οι εκλογές δεν διεξήχθησαν με βάση τα διεθνή πρότυπα.[10] Οι ΗΠΑ επίσης έκαναν λόγο για "βαθιά προβλήματα" με τις εκλογές στη Νιγηρία.[11]

2011 (προεδρικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Απριλίου 2011 οι Νιγηριανοί προσήλθαν ξανά στις κάλπες, για τις προεδρικές εκλογές. Έπειτα από τις εκλογές, ξέσπασαν βίαια επεισόδια στα βόρεια της χώρας.[12] Στις 19 Απριλίου 2011 νικητής των προεδρικών εκλογών ανακηρύχθηκε ο Γκούντλακ Τζόναθαν.[13] Σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ, οι εκλογές κύλησαν σχετικά ομαλά χωρίς πολλά επεισόδια βίας ή νοθεία.

ε • σ Πρόεδρος, 16 Απριλίου 2011
Υποψήφιοι Κόμματα Ψήφοι %
Γκούντλακ Τζόναθαν Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού (PDP) 22.495.187 58,89
Μουχαμάντου Μπουχαρί Κογκρέσο για Προοδευτική Αλλαγή (CPC) 12.214.853 31,98
Νουχού Ριμπάντου Κογκρέσο Δράσης για τη Νιγηρία (ACN) 2.079.151 5,41
Ιμπραχίμ Σεκαράου Λαϊκό Κόμμα Όλης της Νιγηρίας (ANPP) 917.012 2,40
Μαχμούντ Γουαζίρι Λαός για την Δημοκρατική Αλλαγή (PDC) 82.243 0,21
Νουαντίκε Τσικέζιε Κόμμα Εντολής του Λαού (PMP) 56.248 0,15
Λόουσον Ιγκμποανούγκο Αρόχ (Lawson Igboanugo Aroh) Προοδευτικό Κόμμα του Λαού (PPP) 54.203 0,14
Πίτερ Νουανγκούου Αφρικανικό Δημοκρατικό Κογκρέσο (ADC) 51.682 0,14
Ιχεανιτσούκγου Ενάτζι (Iheanyichukwu Nnaji) Προοδευτικό Κόμμα Καλύτερη Νιγηρία (BNPP) 47.272 0,12
Κρις Οκότιε Δημοκρατικό Κόμμα Φρες (FRESH) 34.331 0,09
Ντέλε Μομόντου Εθνικό Κόμμα Συνείδησης (NCP) 26.376 0,07
Ακπόνα Σόλομον Δημοκρατικό Κόμμα Εθνικής Πλειοψηφίας (NMDP) 25.938 0,07
Λόρενς Μακίντε Αντεντόγιν Αφρικανικό Πολιτικό Σύστημα (APS) 23.740 0,06
Εμπίτι Εντόκ Ενωμένο Εθνικό Κόμμα για Ανάπτυξη (UNPD) 21,203 0,06
Τζον Ντάρα Εθνικό Κόμμα Μεταμόρφωσης (NTP) 19.744 0,05
Ρασίντ Σίτα-Μπέι Μέγα Προοδευτικό Κόμμα του Λαού (MPPP) 16.492 0,04
Γιαχαγιά Εντού Αφρικανικό Κόμμα Αναγέννησης (ARP) 12.264 0,03
Αμπρόουζ Αγούρου Δημοκρατικό Κόμμα Ελπίδα (HDP) 12.023 0,03
Πάτρικ Ουτόμι Μέγα Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDMP) 11.544 0,03
Κρις Νουακόμπια Δημοκρατικό Κόμμα Φιλελευθέρων της Νιγηρίας (LDPN) 8.472 0,02
Άκυρα 1.259.506 3,19
Έγκυρα (συμμετοχή 53,7%) 39.469.484 96,81
Πηγή: INEC

2011 (βουλευτικές)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βουλευτικές εκλογές του 2011 διεξήχθησαν στις 9 Απριλίου (είχαν αρχικά προγραμματιστεί για τις 2 Απριλίου, αλλά αναβλήθηκαν). Μία ημέρα πριν την ψηφοφορία, εκδηλώθηκαν επιθέσεις με βόμβες, που είχαν ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 8 άτομα.[14]

Σε 15 επαρχίες γερουσιαστών και σε 48 ομοσπονδιακές περιφέρειες, οι εκλογές αναβλήθηκαν ξανά για τις 26 Απριλίου εξαιτίας λογιστικών προβλημάτων.[15]

2015

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Νιγηριανές γενικές εκλογές 2015

2019

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Νιγηριανές γενικές εκλογές (2019)


Δημοψηφίσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Νιγηρία έχουν διεξαχθεί 2 δημοψηφίσματα.

1959

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα Βόρεια Καμερούν το Νοέμβριο του 1959 διεξήχθη δημοψήφισμα για να αποτελέσουν τμήμα της Νιγηρίας.[16] Οι ψηφοφόροι κλήθηκαν να επιλέξουν ανάμεσα στην ένωση με τη Νιγηρία ή στην αναβολή της απόφασης. Οι πολίτες επέλεξαν την αναβολή με ποσοστό 62,25%.

Επιλογή Ψήφοι %
Αναβολή της απόφασης 70.546 62,25
Ένωση με τη Νιγηρία 42.788 27,75
Άκυρα/λευκά 525 –
Σύνολο 113.859 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 129.549 87,9
Πηγή: African Elections Database

1961

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα δεύτερο δημοψήφισμα διεξήχθη στα Βρετανικά Καμερούν στις 11 Φεβρουαρίου 1961 προκειμένου να αποφασιστεί αν το έδαφος θα ενωνόταν με το γειτονικό Καμερούν ή με τη Νιγηρία. Οι κάτοικοι των Βορείων Καμερούν (υπό μουσουλμανική πλειοψηφία) υπερψήφισαν σε ποσοστό 60% την ένωση με τη Νιγηρία, ενώ οι κάτοικοι των Νότιων Καμερούν (υπό χριστιανική πλειοψηφία) ψήφισαν υπέρ της ένταξης στο Καμερούν.[17] Τα Βόρεια Καμερούν ενώθηκαν επίσημα με τη Νιγηρία την 1η Ιουνίου, ενώ τα Νότια Καμερούν αποτέλεσαν τμήμα του Καμερούν την 1η Οκτωβρίου.

Επιλογή Βόρεια Καμερούν Νότια Καμερούν
Ψήφοι % Ψήφοι %
Ένταξη στο Καμερούν 97.659 40.0 233.571 70.5
Ενσωμάτωση στη Νιγηρία 146.296 60.0 97.741 29.5
Άκυρα/λευκά – –
Σύνολο 243.955 100 331.312 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 292.985 349.652
Πηγή: Nohlen et al., African Elections Database


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «BREAKING: I'll be your servant, Tinubu promises Nigerians». Μαρτίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2023. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Elections in Nigeria African Elections Database
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p707 ISBN 0-19-829645-2
  4. ↑ Nigeria Inter-Parliamentary Union
  5. ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p716 ISBN 0-19-829645-2
  6. ↑ Nigeria: Elections in 1992 Inter-Parliamentary Union
  7. ↑ Nigeria: Elections in 2003 Inter-Parliamentary Union
  8. ↑ Ola Awoniyi (29 Αυγούστου 2006). «Nigeria sets date for elections». Mail & Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  9. ↑ Barry Moody (16 Απριλίου 2007). «Nigeria court clears way for late presidential bid». Reuters (Alertnet.org). 
  10. ↑ «Nigeria election 'worst ever seen'». SMH News. 24 Απριλίου 2007. 
  11. ↑ «Huge win for Nigeria's Yar'Adua». BBC News. 23 Απριλίου 2007. 
  12. ↑ «Jonathan rival rejects vote result as thousands flee Nigeria unrest». Daily Nation (Kenya). 2011-04-20. http://www.nation.co.ke/News/africa/-/1066/1148266/-/12k89km/-/index.html. Ανακτήθηκε στις 2011-04-21. 
  13. ↑ Purefoy, Christian. «Widespread election violence erupts in Nigeria». CNN. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2011. 
  14. ↑ «Nigeria hit by second blast as polls continue - Africa». Al Jazeera English. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2011. 
  15. ↑ «An Address by the Chairman of INEC, Prof. A. M. Jega on Preparations for the rescheduled National Assembly Elections (Affected Sen. & Fed Const. inserted)». INEC Nigeria. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2011. 
  16. ↑ Sub-National Referendums in Sub-Saharan Africa African Elections Database
  17. ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p177 ISBN 0-19-829645-2