Ελεύθερη χιονοδρομία
Το ελεύθερο σκι (Freestyle skiing) είναι ένας τύπος χιονοδρομίας με ακροβατικά στον αέρα και τεχνικές. Το άλμα που γίνεται είναι συνήθως 13 ίντσες. Αποτελεί άθλημα που συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Οι ρίζες του ελεύθερου σκι ανάγονται στη δεκαετία του 1930, όταν Νορβηγοί χιονοδρόμοι έκαναν ακροβατικά στη διάρκεια προπόνησης αλπικού σκι και σκι ανωμάλου δρόμου. Το σκι με ακροβατικά στον αέρα (Aerial skiing) αναπτύχθηκε γύρω στα 1950 από τον Ολυμπιονίκη Στέιν Έρικσεν.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ξεκίνησε στη δεκαετία του ' 60 και τις αρχές της δεκαετίας του ' 70, οπότε και ήταν γνωστό με την ονομασία "hot-dogging." Ο Μπομπ Μπερνς παρουσίασε πρώτος το στιλ, στο Σαν Βάλεϊ του Αϊντάχο, από το 1965 και έπειτα.[1] Ορισμένοι θεώρησαν ότι αυτό το είδος χιονοδρομίας ήταν επικίνδυνο και δεν επιθυμούσαν να συμπεριληφθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πραγματικά, ήταν κοινό φαινόμενο οι συχνοί τραυματισμοί στο γόνατο των αθλητών και αθλητριών του ελεύθερου σκι.
Ως άθλημα αναγνωρίστηκε το 1979 από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Χιονοδρομίας (FIS) και τότε θεσπίστηκαν κανονισμοί, με σκοπό να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι για τραυματισμούς. Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο διεξήχθη το 1980 και έξι χρόνια μετά η FIS διοργάνωσε για πρώτη φορά και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Τιν της Γαλλίας. Το ελεύθερο σκι ήταν άθλημα επίδειξης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στο Κάλγκαρι. Το 1992 προστέθηκε στα αγωνίσματα το σκι σε μόγκουλς και το 1994 τα aerials .
Σήμερα υπάρχουν δύο κύριες σχολές στο ελεύθερο σκι: η μία που περικλείει τα παραδοσιακά αγωνίσματα των μόγκουλς και των aerials και η λεγόμενη νέα σχολή (που άρχισε να αναπτύσσεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1990), η οποία περιλαμβάνει τα αγωνίσματα σε μικρή πίστα (halfpipe), big air, σε πλαγιά (slopestyle) και σε μεγάλο βουνό.
Αγωνιστικό ελεύθερο σκι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το επαγγελματικό ελεύθερο σκι οργανώνεται σε διαφορετικά αγωνίσματα.
Aerial σκι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι σκιέρ εκτελούν άλματα από ειδικές σανίδες, συνήθως κατασκευασμένες από ξύλο και μερικές φορές από μέταλλο, που μετά καλύπτονται με χιόνι και εκτοξεύονται στον αέρα σε απόσταση ως και 40-50 πόδια. Ενώ βρίσκονται στον αέρα οι αθλητές και αθλήτριες πραγματοποιούν πολλαπλές στροφές και προσγειώνονται σε έναν λόφο με κλίση 34-39 μοιρών μήκους γύρω στα 100 πόδια. Το αγώνισμα βαθμολογείται από κριτές, με βάση την αρχή του άλματος (20%), το πώς εκτελούν το άλμα (50%) και την προσγείωση (30%). Ένας βαθμός δυσκολίας καθορίζει το συνολικό σκορ.
Μόγκουλ σκι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το σκι με μόγκουλς είναι ένας τύπος σκι όπου οι χιονοδρόμοι κάνουν σκι σε έδαφος που έχει πολλές λακκούβες. Επιπρόσθετα, κατά τη διαδρομή, οι αθλητές και αθλήτριες εκτελούν διάφορες τεχνικές (κόλπα).
Μπαλέτο σκι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ski ballet (μετονομάστηκε σε acroski) ήταν το τρίτο αγώνισμα του ελεύθερου σκι και δεν αποτελεί πλέον αγώνισμα. Οι αγώνες διεξάγονταν από τα τέλη της δεκαετίας του 106- ως το 2000. Το μπαλέτο περιελάμβανε χορευτικές φιγούρες σε πλαγιά. Στη δεκαετία του 1970 συνοδευόταν και από μουσική διάρκειας 90 δευτερολέπτων. Η απόδοση βαθμολογούνταν από ομάδα κριτών. Το μπαλέτο σκι ήταν άθλημα επίδειξης στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες των ετών 1988 και 1992.
Σκι κρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το σκι κρος είναι ένα νέο ολυμπιακό αγώνισμα και σήμερα εντάσσεται στα αγωνίσματα του ελεύθερου σκι. Ωστόσο, δεν βαθμολογείται από κριτές.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Barrymore, Dick (1997). Breaking Even. Pictorial Histories Publishing Company. ISBN 1-5751-0037-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2010.