Εμανουέλε Σεβερίνο

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.


Εμανουέλε Σεβερίνο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Emanuele Severino (Ιταλικά)
Γέννηση26  Φεβρουαρίου 1929[1][2]
Μπρέσια
Θάνατος17  Ιανουαρίου 2020[3][4][2]
Μπρέσια[5][6]
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[7][8]
Αγγλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Παβίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος[2]
διδάσκων πανεπιστημίου[9]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Βενετίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςGold medal for merit in school, culture and art
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας
Ιστότοπος
www.emanueleseverino.it
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Εμανουέλε Σεβερίνο (ιταλικά: Emanuele Severino), 26 Φεβρουαρίου 1929 - 17 Ιανουαρίου 2020) ήταν σύγχρονος Ιταλός φιλόσοφος.

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήμενος στη Μπρέσια το 1929, ο Σεβερίνο σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Παβίας με καθηγητή τον Γκουστάβο Μπονταντίνι, ενώ και οι δύο ήταν μέλη της σχολής του Καθολικού Πανεπιστημίου της Ιερής Καρδιάς (Cattolica del Sacro Cuore) στο Μιλάνο όπου και ο Σεβερίνο δίδαξε ως καθηγητής φιλοσοφίας. Ένας από τους μαθητής του υπήρξε και ο καρδινάλιος Άντζελο Σκόλα, ο οποίος αργότερα υπηρέτησε ως Αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου. Ο Σεβερίνο δίδαξε επίσης αρκετά χρόνια στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου της Βενετίας.

Φιλοσοφική θεωρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συγγραφικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεν έχουν μεταφραστεί τα βιβλία του Εμανουέλε Σεβερίνο σε άλλες γλώσσες, εκτός από το Vom Wesen des Nihilismus στα γερμανικά, και το The Essence of Nihilism στα αγγλικά.

  • La struttura originaria, Brescia, La Scuola, 1958. Nuova edizione, con modifiche e una Introduzione 1979, Milano, Adelphi, 1981
  • Per un rinnovamento nella interpretazione della filosofia fichtiana, Brescia, La Scuola,1960
  • Studi di filosofia della prassi, Milano, Vita e pensiero, 1963; nuova ediz.ampliata, Milano, Adelphi, 1984
  • Ritornare a Parmenide, in «Rivista di filosofia neoscolastica», LVI [1964], n. 2, pp. 137–175; poi in Essenza del nichilismo, Brescia, Paideia, 1972, pp. 13–66; nuova edizione ampliata, Milano, Adelphi, 1982, pp. 19–61
  • Essenza del nichilismo. Saggi, Brescia, Paideia, 1972; seconda edizione ampliata, Milano, Adelphi, 1982
  • Vom Wesen des Nihilismus, Stuttgart, Klett-Cotta, 1983, Translation by Magda Oschwald-Di Felice
  • Gli abitatori del tempo. Cristianesimo, marxismo, tecnica, Roma, Armando, 1978; nuova edizione ampliata, ivi, 1981
  • Téchne. Le radici della violenza, Milano, Rusconi, 1979; seconda edizione, ivi, 1988; nuova edizione ampliata, Milano, Rizzoli, 2002
  • Legge e caso, Milano, Adelphi, 1979
  • Destino della necessità. Katà tò chreòn, Milano, Adelphi, 1980; nuova edizione, senza modifiche sostanziali, ivi, 1999
  • A Cesare e a Dio, Milano, Rizzoli, 1983; nuova ediz., ivi, 2007
  • La strada, Milano, Rizzoli, 1983; nuova ediz., ivi, 2008
  • La filosofia antica, Milano, Rizzoli, 1984; nuova ediz. ampliata, ivi, 2004
  • La filosofia moderna, Milano, Rizzoli, 1984; nuova ediz. ampliata, ivi, 2004
  • Il parricidio mancato, Milano, Adelphi, 1985
  • La filosofia contemporanea, Milano, Rizzoli, 1986; nuova ediz. ampliata, ivi, 2004
  • Traduzione e interpretazione dell’Orestea di Eschilo, Milano, Rizzoli, 1985
  • La tendenza fondamentale del nostro tempo, Milano, Adelphi, 1988; nuova ediz., ivi, 2008
  • Il giogo. Alle origini della ragione: Eschilo, Milano, Adelphi, 1989.
  • La filosofia futura, Milano, Rizzoli, 1989; nuova ediz. ampliata, ivi, 2005
  • Il nulla e la poesia. Alla fine dell’età della tecnica: Leopardi, Milano, Rizzoli, 1990; nuova ediz., ivi, 2005
  • Filosofia. Lo sviluppo storico e le fonti, Firenze, Sansoni, 3 voll.
  • Oltre il linguaggio, Milano, Adelphi, 1992

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. severino-emanuele.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 BeWeB. 1174. Ανακτήθηκε στις 3  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ www.corriere.it/cultura/20_gennaio_21/morto-emanuele-severino-b34a3a26-3c60-11ea-a78f-84ea93852c9b.shtml. Ανακτήθηκε στις 21  Ιανουαρίου 2020.
  4. ↑ «ABC». (Ισπανικά) ABC. Ανακτήθηκε στις 22  Ιανουαρίου 2020.
  5. ↑ www.ansa.it/lombardia/notizie/2020/01/21/addio-severino-filosofo-delleterno_affb4dbd-5605-4fae-91de-884c5bcfa63b.html. Ανακτήθηκε στις 21  Ιανουαρίου 2020.
  6. ↑ www.diarioinformacion.com/cultura/2020/01/21/muere-filosofo-italiano-emanuele-severino/2226355.html. Ανακτήθηκε στις 22  Ιανουαρίου 2020.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120198690. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ CONOR.SI. 119972707.
  9. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2017947741. Ανακτήθηκε στις 18  Δεκεμβρίου 2022.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]