Εμερί ντ' Αμπουάζ | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Emery d'Amboise (Γαλλικά) |
Γέννηση | 1434[1] Chaumont-sur-Loire[2] |
Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1512 Ρόδος[3] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Θρησκεία | Καθολικισμός |
Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολεμιστής μοναχός |
Οικογένεια | |
Γονείς | Πιέρ ντ' Αμπουάζ και Anne de Bueil |
Αδέλφια | Madeleine d'Amboise Jacques d'Amboise Louis I d'Amboise Jean III d'Amboise Giovanni IV d'Amboise Pierre III d'Amboise Charles I d'Amboise Georges d'Amboise |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Μεγάλος Μάγιστρος του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ (1503–1512) |
![]() | |
Ο Εμερί ντ' Αμπουάζ (γαλλικά: Émery d'Amboise, 1434-1512) ήταν ο τεσσαρακοστός πρώτος Μέγας Μάγιστρος των Ιωαννιτών Ιπποτών. Διαδέχτηκε το 1503 τον Πιερ ντ' Ομπισόν[4] και διατηρήθηκε στο αξίωμα μέχρι τον θάνατό του το 1512.
Γεννήθηκε το 1434 στη Λουάρ-ε-Σερ της κεντρικής Γαλλίας και ήταν το τρίτο τέκνο του τοπικού άρχοντα και κρατικού αξιωματούχου Πιερ ντ' Αμπουάζ.[4] Αδελφός του ήταν ο καρδινάλιος της Ρουέν, Ζορζ ντ' Αμπουάζ.[5]
Κατετάγη στους Ιωαννίτες Ιππότες και αργότερα ανέλαβε τη θέση του ταμία του τάγματος, ενώ διορίστηκε από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΒ΄ ως πριόρης της Γαλλίας. Παράλληλα ανέλαβε διάφορες διοικητικές θέσεις στα παραρτήματα του τάγματος εντός της Γαλλίας και προχώρησε στην κατασκευή του επιβλητικού μέγαρου του Πριόρη της Γαλλίας στη Ρόδο.[6]
Τον Ιούλιο του 1503, μετά τον θάνατο του Πιερ ντ' Ομπισόν, εξελέγη νέος μάγιστρος του τάγματος και το 1504 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Ρόδο.[7] Κατά τη διάρκεια της θητείας του αντιμετώπισε με επιτυχία τις πειρατικές επιδρομές και πραγματοποίησε επιτυχημένες θαλάσσιες επιθέσεις εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του σουλτανάτου της Αιγύπτου, ενώ μερίμνησε και για την ενίσχυση της άμυνας της Ρόδου[8] (χαρακτηριστική είναι η πύλη στη βορειοδυτική πλευρά του μεσαιωνικού κάστρου της Ρόδου, η κατασκευή της οποίας ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του και είναι σήμερα γνωστή ως Πύλη ντ' Αμπουάζ)[9] και τη βελτίωση των οικονομικών του τάγματος[10].
Απεβίωσε στις 13 Νοεμβρίου του 1512.[11] Τον διαδέχτηκε ο συγγενής του Γκυ ντε Μπλανσεφόρ, ο οποίος όμως πέθανε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του προς τη Ρόδο.[12]