Ενέργεια στην Ιταλία

Θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο στην Civitavecchia, Λάτιο

Η ενέργεια στην Ιταλία προέρχεται κυρίως από ορυκτά καύσιμα. Μεταξύ των πιο χρησιμοποιούμενων πόρων είναι το πετρέλαιο (που χρησιμοποιείται κυρίως για τον τομέα των μεταφορών), το φυσικό αέριο (που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τη θέρμανση), ο άνθρακας και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας . Η Ιταλία έχει λίγους ενεργειακούς πόρους και οι περισσότερες προμήθειες εισάγονται. [1]

Σημαντικό μερίδιο της ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από εισαγωγές, κυρίως από την Ελβετία και τη Γαλλία. Το μερίδιο της πρωτογενούς ενέργειας που αφιερώνεται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι πάνω από 35%, [2] και αυξάνεται σταθερά από τη δεκαετία του 1970.

Η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται κυρίως από φυσικό αέριο, το οποίο αποτελεί την πηγή περισσότερο από το 50% της συνολικής ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται. Μια άλλη σημαντική πηγή είναι η υδροηλεκτρική ενέργεια, η οποία ήταν ουσιαστικά η μόνη πηγή ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το 1960. Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια αυξήθηκαν γρήγορα μεταξύ 2010 και 2013 χάρη στα υψηλά κίνητρα. Η Ιταλία είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στον κόσμο. [3]

Επισκόπηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Eni θεωρείται μία από τις «μεγάλες» πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο. [4]

Η ενέργεια στην Ιταλία προέρχεται κυρίως από ορυκτά καύσιμα. Μεταξύ των πιο χρησιμοποιούμενων πόρων είναι το πετρέλαιο (που χρησιμοποιείται κυρίως για τον τομέα των μεταφορών), το φυσικό αέριο (που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τη θέρμανση), ο άνθρακας και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας . Η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται κυρίως από φυσικό αέριο, το οποίο αποτελεί την πηγή περισσότερο από το ήμισυ της συνολικής τελικής ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται. Μια άλλη σημαντική πηγή είναι η υδροηλεκτρική ενέργεια, η οποία ήταν ουσιαστικά η μόνη πηγή ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το 1960. Το πρώτο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής στην ηπειρωτική Ευρώπη εγκαινιάστηκε στο Μιλάνο το 1883 [5]

Η Eni, με δραστηριότητες σε 79 χώρες, θεωρείται μία από τις επτά « μεγάλες » εταιρείες πετρελαιοειδών στον κόσμο και μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές εταιρείες στον κόσμο. [6] Η περιοχή Val d'Agri, Basilicata, φιλοξενεί το μεγαλύτερο χερσαίο πεδίο υδρογονανθράκων στην Ευρώπη. [7] Μέτρια αποθέματα φυσικού αερίου, κυρίως στην κοιλάδα του Πάδου και στην υπεράκτια Αδριατική Θάλασσα, έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και αποτελούν σημαντικό ορυκτό πόρο.[8]

Ηλιακά πάνελ στο Piombino της Τοσκάνης. Η Ιταλία είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στον κόσμο. [3]

Την τελευταία δεκαετία, η Ιταλία έχει γίνει ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στον κόσμο, κατατάσσοντας τον δεύτερο μεγαλύτερο παραγωγό στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ένατο στον κόσμο. Η αιολική ενέργεια, η υδροηλεκτρική ενέργεια και η γεωθερμική ενέργεια είναι επίσης σημαντικές πηγές ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα. Η Ιταλία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που εκμεταλλεύτηκε τη γεωθερμική ενέργεια για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. [9] Το πρώτο ιταλικό εργοστάσιο γεωθερμίας κατασκευάστηκε στην Τοσκάνη, όπου βρίσκονται όλα τα σημερινά ενεργά γεωθερμικά εργοστάσια στην Ιταλία. Το 2014 η γεωθερμική παραγωγή ήταν 5,92 TWh. [10]

Η παραγωγή ηλιακής ενέργειας από μόνη της αντιπροσώπευε σχεδόν το 9% της συνολικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα το 2014, καθιστώντας την Ιταλία τη χώρα με τη μεγαλύτερη συμβολή ηλιακής ενέργειας στον κόσμο. [3] Ο φωτοβολταϊκός σταθμός Montalto di Castro, που ολοκληρώθηκε το 2010, είναι ο μεγαλύτερος φωτοβολταϊκός σταθμός παραγωγής ενέργειας στην Ιταλία με 85 MW. Άλλα παραδείγματα μεγάλων φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων στην Ιταλία είναι το Σαν Μπελίνο (70,6 MW), το Σελίνο Σαν Μάρκο (42,7 MW) και το Σαντ Αλμπέρτο (34,6 MW). [11]

Οι ανανεώσιμες πηγές αντιπροσωπεύουν το 27,5% του συνόλου της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στην Ιταλία, με την υδροηλεκτρική μόνο να φτάνει το 12,6%, ακολουθούμενη από την ηλιακή με 5,7%, την αιολική με 4,1%, τη βιοενέργεια με 3,5% και τη γεωθερμία στο 1,6%. [12] Το υπόλοιπο της εθνικής ζήτησης καλύπτεται από ορυκτά καύσιμα (38,2% φυσικό αέριο, 13% άνθρακας, 8,4% πετρέλαιο) και από εισαγωγές. [12]

Η Ιταλία διαχειριζόταν τέσσερις πυρηνικούς αντιδραστήρες μέχρι τη δεκαετία του 1980, αλλά το 1987, μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, η μεγάλη πλειοψηφία των Ιταλών πέρασε σε δημοψήφισμα επιλέγοντας τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία. Η κυβέρνηση απάντησε κλείνοντας υπάρχοντες πυρηνικούς σταθμούς και σταμάτησε τις εργασίες σε έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη, συνεχίζοντας να εργάζεται για το πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας στο εξωτερικό. Η εθνική εταιρεία ενέργειας Enel λειτουργεί επτά πυρηνικούς αντιδραστήρες στην Ισπανία και τέσσερις στη Σλοβακία, [13] και το 2005 συνήψε συμφωνία με την Électricité de France για έναν πυρηνικό αντιδραστήρα στη Γαλλία. [14] Με αυτές τις συμφωνίες, η Ιταλία κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στην πυρηνική ενέργεια και να εμπλακεί άμεσα στο σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία των σταθμών χωρίς να τοποθετήσει αντιδραστήρες σε ιταλικό έδαφος. [14]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «IEA Key energy statistics 2010» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2011. 
  2. ↑ data from Te - Italian electric grid
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Il rapporto Comuni Rinnovabili 2015». Comuni Rinnovabili (στα Ιταλικά). Legambiente. 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016. 
  4. ↑ «The spotlight sharpens: Eni and corruption in Republic of Congo's oil sector». Global Witness. 
  5. ↑ «Storia di Milano – La Centrale elettrica di via Santa Radegonda» (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2022. 
  6. ↑ «Summary for Eni SpA». Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020. 
  7. ↑ «In Val d'Agri with Upstream activities». Eni. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021. 
  8. ↑ «Trivellazioni in Adriatico ferme ma il gas italiano costa un decimo» (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2022. 
  9. ↑ «Inventario delle risorse geotermiche nazionali». UNMIG. 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2011. 
  10. ↑ «TERNA statistics data». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2015. 
  11. ↑ «The Italian Montalto di Castro and Rovigo PV plants». www.solarserver.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2018. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Rapporto Statistico sugli Impianti a fonti rinnovabili». Gestore dei Servizi Energetici. 19 Δεκεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2015. 
  13. ↑ «Nuclear Production». Enel. 31 Δεκεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2015. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Emerging Nuclear Energy Countries». World Nuclear Association. Δεκεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2015.