Το Εντερούν (Τουρκικά: Enderûn, από το περσικό andarûn, μετ. "μέσα") ήταν ο όρος που χρησιμοποιήθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να προσδιορίσει την "Εσωτερική Υπηρεσία" της αυτοκρατορικής αυλής, που αφορούσε την ιδιωτική υπηρεσία των Οθωμανών σουλτάνων, σε αντίθεση με η κρατικοδιοικητική «Εξωτερική Υπηρεσία» (Μπιρούν).[1] Το όνομά του προέρχεται από τη θέση των διαμερισμάτων του σουλτάνου στην εσωτερική αυλή του παλατιού Τοπ Καπί, που με τη σειρά του απηχούσε τις ρυθμίσεις του παλατιού στην Αδριανούπολη, τη δεύτερη πρωτεύουσα των Οθωμανών.[2]
Η Εσωτερική Υπηρεσία χωρίστηκε σε τμήματα (ονομαζόταν οντάς, «δωμάτιο»). Τέσσερα ήταν αφιερωμένα στην προσωπική υπηρεσία του Σουλτάνου. Κατά φθίνουσα σειρά σπουδαιότητας, αυτά ήταν το Μυστικό Δωμάτιο, το Ταμείο, το Μυστικό Κελάρι και το Δωμάτιο Εκστρατείας.[3] Επικεφαλής της Εσωτερικής Υπηρεσίας—και μέχρι την άνοδο του Κιζλάρ Αγά, του πιο ισχυρού προσώπου στο παλάτι μετά τον Σουλτάνο— ήταν ο Καπί Αγά ή ο αρχιλευκός ευνούχος.[1][4]
Μετά τον Καπί Αγά ήρθαν αρκετοί ανώτεροι αξιωματικοί ή αγάδες: ο επικεφαλής του Ιδιωτικού Δωματίου, ο οποίος λόγω της μόνιμης εγγύτητάς του με τον Σουλτάνο ήταν ένα άτομο με μεγάλη επιρροή, αναβολέας του Σουλτάνου, ο φύλακας των εξωτερικών ενδυμάτων του Σουλτάνου, ο φύλακας των λινών εσώρουχων του Σουλτάνου και ο εμπιστευτικός γραμματέας του Σουλτάνου.[3]
Ο Καπί Αγά ήταν επίσης ο επικεφαλής των σαράντα λευκών ευνούχων ή των λευκών αγάδων των οποίων η ευθύνη ήταν να διευθύνουν το σχολείο του παλατιού,[1] όπου οι ηγεμόνες εκπαιδεύονταν μαζί με επιλεγμένα νεαρά χριστιανά αγόρια, συγκεντρωμένα μέσω του συστήματος παιδομάζωμα - από τον 17ο αιώνα, ωστόσο γίνονταν δεκτοί και αγόρια μουσουλμάνοι. Αυτά τα αγόρια έλαβαν πλήρη εκπαίδευση και προορίζονταν για τα ανώτατα κρατικά αξιώματα, ξεκινώντας την καριέρα τους ως υπηρέτες στην Εσωτερική Υπηρεσία, και ήταν γνωστά ως ιτσόλαν («παλικάρια του εσωτερικού»).[5][6] Οι πιο ικανοί από αυτούς τους υπηρέτες μπήκαν στην υπηρεσία των Μεγάλων και Μικρών Δωματίων που ήταν, και μετά από τέσσερα χρόνια οι καλύτεροι στάλθηκαν σε έναν από τους τέσσερα δωμάτια αφιερωμένα στην προσωπική υπηρεσία του Σουλτάνου, ενώ οι υπόλοιποι βρήκαν τον δρόμο τους στους επίλεκτους καπικουλήδες τμήματα ιππικού.[7]
Η Εσωτερική Υπηρεσία ήταν αξιοσημείωτη για την απασχόλησή της σε κωφάλαλους, τουλάχιστον από την εποχή του Μωάμεθ Β΄, μέχρι το τέλος της αυτοκρατορίας. Ενεργούσαν ως φρουροί και συνοδοί, και λόγω της ιδιαίτερης φύσης τους συχνά τους ανατέθηκαν εξαιρετικά εμπιστευτικές αναθέσεις, συμπεριλαμβανομένων των εκτελέσεων.[8] Ο αριθμός τους διέφερε αλλά ποτέ δεν ήταν πολυάριθμοι. Είχαν τις δικές τους στολές, τους δικούς τους ανωτέρους και παρόλο που πολλοί ήταν εγγράμματοι, επικοινωνούσαν και στη δική τους ειδική νοηματική γλώσσα.[8]