Η Επίδαυρος (λατινικά: Epidaurum) ήταν αρχαία ελληνική αποικία στην Δαλματία, η οποία ιδρύθηκε κάπου στο 6ο αιώνα π.Χ.. Το 228 π.Χ. η πόλη μετονομάστηκε σε Επιδαύρουμ (Epidaurum) από τους Ρωμαίους. Διοικητικά η πόλη υπαγόταν στην επαρχία Ιλλυρίας, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε επαρχία Δαλματίας.[1] Στην θέση της αρχαίας Επιδαύρου βρίσκεται η σύγχρονη πόλη Τσάβτατ στην νότια Κροατία, 15 χιλιόμετρα νότια του Ντουμπρόβνικ.
Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πόλεμου ανάμεσα στις δυνάμεις του Ιουλίου Καίσαρα και του Ποημπίου η πόλη πολιορκήθηκε από τα στρατεύματα του Μ. Οκταβίου, ωστόσο η άφιξη του υπάτου Πούμπλιου Βατινίου έσωσε την πόλη.
Τον 7ο αιώνα, η πόλη καταστράφηκε από Άβαρους και Σλάβους εισβολείς.[2] Οι πρόσφυγες της Επιδαύρου κατέφυγαν στο κοντινό νησί Λαύσα ή Λαύς (= πέτρα).[3] Μέσω ρωτακισμού, από το Λαύσα προήλθε το όνομα Ραγκούσα. Το Ραγκούσα είναι το ιστορικό όνομα του Ντουμπρόβνικ.[4]
Στα ερείπια της πόλης έχουν βρεθεί πολλές επιγραφές και ερείπια διάφορων κτιρίων της πόλης. Μεταξύ άλλων συγκαταλέγονται το μνημείον του P. Κορνέλιου Δολαμπέλλα, ενός υπάτου της εποχής του Οκταβιανού Αυγούστου και διοικητής της επαρχίας Ιλλυρίας. Επίσης έχουν βρεθεί τα ερείπια ενός υδραγωγείου.[5]
Κατά τον Μεσαίωνα, στην θέση της Επιδαύρου ιδρύθηκε το Τσάβτατ (Ραγκούσα-Βέκια), πόλη η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα.