Οι "Επτά Θάλασσες" ("Seven Seas" όπως στο ιδίωμα "sail the Seven Seas" [πλέει στις επτά θάλασσες]) είναι μια αρχαία φράση για όλους τους ωκεανούς του κόσμου.[1] Από τον 19ο αιώνα, ο όρος έχει ληφθεί να περιλαμβάνει επτά σώματα ωκεάνιου νερού:[2][3]
Ο Παγκόσμιος Ωκεανός είναι επίσης συλλογικά γνωστός ως 'η θάλασσα' ('the sea'). Ο Διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός (International Hydrographic Organization), καταγράφει άνω των 70 διακριτών σωμάτων νερού, ονόματι θάλασσες.[4]
Ο όρος "Επτά Θάλασσες", εμφανίζεται ήδη από το 2300 Π.Χ., στον 8ο Ύμνο της Σουμέριας Ενχεντουάννα (Sumerian Enheduanna) προς τη θεότητα Ινάνα (Inanna).[5] Οι Μεσοποτάμιοι, ήσαν οι πρώτοι στην ιστορία της αστρονομίας, που διατήρησαν αρχεία των επτά κινουμένων ουράνιων σωμάτων τα οποία παρατηρούσαν – οι επτά Κλασσικοί Πλανήτες/Επτά Ουρανοί (Classical Planets/Seven Heavens) – και έκαναν αυτή τη σύνδεση, με τις επτά τους θάλασσες.[6]
Τον 9ο αιώνα μ.Χ., ο συγγραφέας Ya'qubi[Σημ. 1] έγραψε:
Οποιοσδήποτε θέλει να πάει στην Κίνα, πρέπει να διασχίσει επτά θάλασσες, κάθε μια με τα δικά της χρώματα, ανέμους, ψάρια και αεράκι, εντελώς αντίθετη από τη θάλασσα που βρίσκεται δίπλα της.
- Η πρώτη από αυτές είναι ο Περσικός Κόλπος (Sea of Fars - Θάλασσα των Φαρς), την οποία οι άνδρες αποπλέουν, από τη Siraf.[Σημ. 2][Υποσημ. 1] Καταλήγει στο Ra’s al-Jumha· είναι το στενό όπου αλιεύονται μαργαριτάρια.
- Η δεύτερη θάλασσα ξεκινά από το Ra’s al-Jumha και ονομάζεται Larwi· (Αραβική Θάλασσα). Είναι μεγάλη θάλασσα και είναι το νησί του Waqwaq και άλλων που ανήκουν στη Ζανζ. Τα νησιά αυτά έχουν βασιλείς. Κάποιος μπορεί να πλεύσει αυτή τη θάλασσα, μόνο δια των αστεριών. Περιέχει τεράστια ψάρια και σε αυτήν υπάρχουν πολλά θαύματα και πράγματα τα οποία ξεπερνούν κάθε περιγραφή.
- Η τρίτη θάλασσα ονομάζεται Harkand (Κόλπος της Βεγγάλης) και εντός της βρίσκεται η Νήσος του Σαραντίμπ (Island of Sarandib - Σρι Λάνκα), στην οποία βρίσκονται πολύτιμοι λίθοι και ρουμπίνια. Εδώ βρίσκονται νησιά με βασιλείς, αλλά υπάρχει ένας βασιλιάς, που είναι υπεράνω τους. Στα νησιά αυτής της θάλασσας, αναπτύσσονται μπαμπού και ινδοκάλαμα (rattan).
- Η τέταρτη θάλασσα ονομάζεται Kalah (Στενό της Μαλάκα - Strait of Malacca), είναι ρηχή και γεμίζει με τεράστια φίδια. Μερικές φορές μεταφέρονται από τον άνεμο και χτυπάνε στα πλοία. Εδώ υπάρχουν νησιά όπου φύεται το δέντρο καμφορά (Cinnamomum camphora).
- Η πέμπτη θάλασσα ονομάζεται Salahit (Στενό της Σιγκαπούρης - Singapore Strait) και είναι πολύ μεγάλη και γεμάτη με θαύματα.
- Η έκτη θάλασσα ονομάζεται Κόλπος της Ταϊλάνδης (Kardanj)· είναι πολύ βροχερή.
- Η έβδομη θάλασσα ονομάζεται η Θάλασσα της Νότιας Κίνας (sea of Sanji), επίσης γνωστή και ως Kanjli. Είναι η Θάλασσα της Κίνας (sea of China)· οδηγείται από τον νοτιά έως ότου φθάσει στον κόλπο του γλυκού νερού, κατά μήκος του οποίου βρίσκονται οχυρωμένες θέσεις και πόλεις, έως ότου κάποιος φθάνει στο Κουανγκτσόου (Khanfu).[7]
Το πέρασμα αυτό επιδεικνύει τις «Επτά Θάλασσες», όπως αναφέρεται στη Μεσαιωνική Αραβική λογοτεχνία: ο Περσικός Κόλπος (Persian Gulf - "Sea of Fars"), η Αραβική Θάλασσα (Arabian Sea - "Sea of Larwi"),[8] ο Κόλπος της Βεγγάλης (Bay of Bengal - "Sea of Harkand"),[9] το Στενό της Μαλάκα (Strait of Malacca - "Sea of Kalah"),[10] το Στενό της Σιγκαπούρης (Singapore Strait -"Sea of Salahit"),[11] ο Κόλπος της Ταϊλάνδης (Gulf of Thailand - "Sea of Kardanj"),[10] και η Θάλασσα της Νότιας Κίνας (South China Sea - "Sea of Sanji").[10]
Όλες οι Ρωμαϊκές χρήσεις των septem maria (οι επτά θάλασσες στα Λατινικά) δεν θα χτυπούσαν σήμερα μια ευαίσθητη χορδή. Το πλωτό δίκτυο στα στόμια του Πάδου ποταμού εκβάλλει στους αλμυρόβαλτους των ακτών της Αδριατικής και κοινώς ονομαζόταν στην Αρχαία Ρωμαϊκή εποχή, «Επτά Θάλασσες». Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος συγγραφέας και διοικητής στόλου, έγραψε γι'αυτές τις λιμνοθάλασσες, ότι διαχωρίζονταν από την ανοικτή θάλασσα, με αμμώδεις περιοχές:
Όλα αυτά τα ποτάμια και οι τάφροι, έγιναν για πρώτη φορά, από τους Ετρούσκους, εκφορτώνοντας έτσι τη ροή του ποταμού κατά μήκος των ελών της Atriani η οποία ονομαζόταν Επτά Θάλασσες, με το διάσημο λιμάνι της ετρουσκικής πόλης Atria, η οποία κατά το παρελθόν έδωσε το όνομα της «Ατριατικής», προς τη θάλασσα και που τώρα ονομάζεται «η Αδριατική».[12]
Η ιστορία της Βενετίας αναφέρει:
Η έκφραση «να πλέουν στις επτά θάλασσες» ήταν κλασική ακμάζουσα έκφραση ναυτικών δεξιοτήτων. Απευθυνόταν στους Ενετούς, πολύ πριν αποπλεύσουν τους ωκεανούς.[13]
Οι Άραβες και οι κοντινοί τους γείτονες θεωρούσαν τις Επτά Θάλασσες بحار العالم ، سبعة البحار να είναι οι θάλασσες που ανέκυψαν κατά τα ταξίδια τους προς την Ανατολή. Ήταν εμπορικές διαδρομές από την αρχαιότητα και από την εποχή του Μωάμεθ, αυτά είναι τα μέρη όπου εξαπλώθηκε και ασκείται ευρέως το Ισλάμ.
Οι «επτά Αραβικές θάλασσες» (بحار العالم ، سبعة البحار), πρέπει επίσης να έχουν θεωρηθεί άλλες σημαντικές παραπλήσιες θάλασσες, οι οποίες είχαν πλοηγηθεί από τους Άραβες και Φοίνικες θαλασσοπόρους:
Η Μεσαιωνική έννοια των Επτά Θαλασσών έχει την προέλευσή της στην Ελλάδα και τη Ρώμη. Στην Ευρωπαϊκή Μεσαιωνική λογοτεχνία, οι Επτά Θάλασσες αναφέρονταν τις ακόλουθες θάλασσες:
Κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους, οι Επτά Θάλασσες συμπεριλάμβαναν επίσης:
Κατά την Αναγέννηση, δημιουργήθηκε η μετρίως τυποποιημένη εικονογραφία των τεσσάρων ηπείρων (και των αντιστοίχων τεσσάρων ποταμών) του κόσμου.
Οι Πέρσες χρησιμοποιούσαν τον όρο «οι Επτά Θάλασσες», για να αναφερθούν στις ρεματιές που σχημάτιζαν τον Ώξο ποταμό.[14]
Ο κληρικός και λόγιος του 17ου αιώνα John Lightfoot,[Σημ. 3] αναφέρει ένα πολύ διαφορετικό σύνολο θαλασσών στα σχόλιά του σχετικά με την Καινή Διαθήκη. Ένα κεφάλαιο με τίτλο «Οι επτά θάλασσες, σύμφωνα με τους Ταλμουδιστές και οι τέσσερις Ποταμοί περικυκλώνοντας τη Στεριά» (The Seven Seas according to the Talmudists, and the four Rivers compassing the Land), περιλαμβάνουν τη «Μεγάλη Θάλασσα» (που τώρα ονομάζεται η Μεσόγειος Θάλασσα), τη «Θάλασσα της Τιβεριάδας» (Θάλασσα της Γαλιλαίας), τη «Θάλασσα των Σοδόμων» (Νεκρά θάλασσα), τη «Λίμνη του Samocho» (ίσως (κυρίως) την αποξηραμένη λίμνη Hula, ονομαζόμενη Semechonitis από τον Josephus και τη λίμνη Sumchi στο Ταλμούδ) και τη "Sibbichaean".[15]
Στην εποχή της Αποικιοκρατίας η 'Διαδρομή του Τσαγιού' με το Clipper Ship από την Κίνα στην Αγγλία, ήταν η μεγαλύτερη εμπορική διαδρομή στον κόσμο. Μετέφερε τους ναυτικούς, δια μέσου των επτά θαλασσών, πλησίον των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών: τη Θάλασσα Μπάντα (Banda Sea), τη Θάλασσα Κελέβης (Celebes Sea), τη Θάλασσα Φλόρες (Flores Sea), τη Θάλασσα της Ιάβας (Java Sea), τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, τη Θάλασσα Σούλου (Sulu Sea) και τη Θάλασσα του Τιμόρ (Timor Sea). Οι Επτά Θάλασσες αναφέρονταν σε αυτές τις θάλασσες και εάν κάποιος είχε πλεύσει τις Επτά Θάλασσες, σήμαινε ότι είχε πλεύσει προς / και επιστρέψει από την άλλη πλευρά του κόσμου.[16]
Πριν από τη σύγχρονη αναγνώριση, ο όρος «Επτά Θάλασσες», είχε χρησιμοποιηθεί για να αναφερθεί στα επτά από τα μεγαλύτερα σώματα νερού στον κόσμο:[3]
Το 2014, ο Βρετανός κολυμβητής αντοχής Lewis Pugh, ανέλαβε την πρώτη μεγάλης απόστασης κολύμβηση στις Επτά Θάλασσες. Οι κολυμβήσεις του, πραγματοποιήθηκαν στη:
Popular expression for all of the world’s oceans.
the seven seas: 2. All the oceans of the world (conventionally listed as the Arctic, Antarctic, North Pacific, South Pacific, North Atlantic, South Atlantic, and Indian Oceans).