Εσερίχια κόλι O157:H7

Τοπογραφικές εικόνες αποικιών των στελεχών E. coli O157:H7 (A) 43895OW (που δεν παράγουν πρωτεΐνη curli) και (B) 43895OR (που παράγουν πρωτεΐνη curli) που αναπτύχθηκαν σε άγαρ για 48 ώρες στους 28°C

Το Εσερίχια κόλι O157:H7 είναι παθογόνο στέλεχος του βακτηρίου Εσερίχια κόλι και ένα από τα είδη που παράγει τοξίνες τύπου Shiga. Αποτελεί αιτία ασθενειών, συνήθως τροφιμογενών λοιμώξεων, μέσω της κατανάλωσης μολυσμένων και ωμών τροφίμων, συμπεριλαμβανομένου του νωπού γάλακτος και του μη μαγειρεμένου μοσχαρίσιου κιμά.[1][2] Η μόλυνση με αυτόν τον τύπο παθογόνου βακτηρίου μπορεί να οδηγήσει σε αιμορραγική διάρροια και σε νεφρική ανεπάρκεια. Το στέλεχος έχει αναφερθεί ότι μπορεί να προκαλέσει το θάνατο παιδιών ηλικίας μικρότερης των πέντε ετών, ηλικιωμένων ασθενών και ανοσοκατεσταλμένων ασθενών.

Η μετάδοση γίνεται μέσω της πρωκτοφαρυγγικής οδού και οι περισσότερες ασθένειες οφείλονται στην κατανάλωση μολυσμένων ωμών πράσινων λαχανικών με φύλλα, κακοψημένου κρέατος και νωπού γάλατος.[3]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη καταγεγραμμένη παρατήρηση του E. coli O157:H7 ήταν το 1975, σε συνδυασμό με ένα σποραδικό περιστατικό αιμορραγικής κολίτιδας, αλλά τότε δεν είχε αναγνωριστεί ακόμα ως παθογόνο.[4] Αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως ανθρώπινο παθογόνο μετά από ένα ξέσπασμα αιμορραγικής κολίτιδας το 1982 στο Όρεγκον και το Μίσιγκαν , κατά το οποίο τουλάχιστον 47 άνθρωποι αρρώστησαν τρώγοντας μπιφτέκια χάμπουργκερ βοείου κρέατος από μια αλυσίδα fast food που βρέθηκε ότι ήταν μολυσμένα με αυτό.[4][5][6]

Συμπτώματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μόλυνση από E. coli O157:H7 συχνά προκαλεί σοβαρή, οξεία αιμορραγική διάρροια (αν και μη αιμορραγική διάρροια είναι επίσης δυνατή) και κοιλιακές κράμπες . Συνήθως υπάρχει ελάχιστος ή καθόλου πυρετός και η ασθένεια υποχωρεί σε 5 έως 10 ημέρες.[7] Μπορεί επίσης μερικές φορές να είναι ασυμπτωματική.[8]

Σε μερικούς ανθρώπους, ιδιαίτερα σε παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών, σε άτομα με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα και σε ηλικιωμένους, η λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει αιμολυτικό-ουραιμικό σύνδρομο (HUS), στο οποίο τα ερυθρά αιμοσφαίρια καταστρέφονται και τα νεφρά παύουν να λειτουργούν. Περίπου το 2-7% των λοιμώξεων οδηγεί σε αυτή την επιπλοκή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το HUS είναι η κύρια αιτία οξείας νεφρικής ανεπάρκειας στα παιδιά και οι περισσότερες περιπτώσεις HUS προκαλούνται από το στέλεχος E. coli O157:H7.[9]

Μετάδοση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μόλυνση με E. coli O157:H7 μπορεί να προέλθει από κατάποση μολυσμένων τροφών ή νερού ή από στοματική επαφή με μολυσμένες επιφάνειες. Παραδείγματα αυτού μπορεί να είναι ο μη καλά μαγειρεμένος κιμάς αλλά και τα φυλλώδη λαχανικά και το νωπό γάλα. Τα χωράφια συχνά μολύνονται με το βακτήριο μέσω διαδικασιών άρδευσης ή μολυσμένου νερού που εισέρχεται φυσικά στο έδαφος.[10] Είναι γνωστό πως είναι εξαιρετικά μολυσματικό βακτηριακό στέλεχος.

Πρόληψη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αποφυγή της κατανάλωσης ή της επαφής με μη παστεριωμένα γαλακτοκομικά προϊόντα, μη μαγειρεμένο βόειο κρέας, ακάθαρτα λαχανικά και μη απολυμασμένο νερό μειώνει τον κίνδυνο μόλυνσης από E. coli. Το σωστό πλύσιμο των χεριών με νερό με επαρκή επίπεδα χλωρίου ή άλλα αποτελεσματικά απολυμαντικά μετά τη χρήση της τουαλέτας ή την αλλαγή πάνας, ειδικά σε παιδιά ή σε άτομα με διάρροια, μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης.[11]

Η μόλυνση από E. coli O157:H7 είναι μια εθνικά αναφερόμενη ασθένεια στις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία. Αναφέρεται επίσης στις περισσότερες πολιτείες της Αυστραλίας συμπεριλαμβανομένου του Κουίνσλαντ.[12]

Θεραπεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενώ η αντικατάσταση υγρών και η υποστήριξη της αρτηριακής πίεσης μπορεί να είναι απαραίτητες για την πρόληψη του θανάτου από αφυδάτωση, οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν χωρίς θεραπεία σε 5-10 ημέρες. Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι τα αντιβιοτικά βελτιώνουν την πορεία της νόσου και η θεραπεία με αντιβιοτικά μπορεί να επισπεύσει το αιμολυτικό-ουραιμικό σύνδρομο (HUS).[13] Τα αντιβιοτικά πιστεύεται ότι προκαλούν επαγωγή προφάγου και οι προφάγοι που απελευθερώνονται από τα βακτήρια που πεθαίνουν μολύνουν άλλα ευαίσθητα βακτήρια, μετατρέποντάς τα σε μορφές που παράγουν τοξίνες. Οι αντιδιαρροϊκοί παράγοντες, όπως η λοπεραμίδη (imodium), θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται καθώς μπορεί να παρατείνουν τη διάρκεια της λοίμωξης.[14]

Ορισμένες νέες στρατηγικές θεραπείας, όπως η χρήση στρατηγικών κατά της επαγωγής για την πρόληψη της παραγωγής τοξινών[15] και η χρήση αντισωμάτων κατά της τοξίνης Shiga, έχουν επίσης προταθεί.[16]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Gally, David L.; Stevens, Mark P. (2017-01-01). «Microbe Profile: Escherichia coli O157 : H7 – notorious relative of the microbiologist’s workhorse: This article is part of the Microbe Profiles collection.» (στα αγγλικά). Microbiology 163 (1): 1–3. doi:10.1099/mic.0.000387. ISSN 1350-0872. https://www.microbiologyresearch.org/content/journal/micro/10.1099/mic.0.000387. 
  2. ↑ Karch, Helge; Tarr, Phillip I.; Bielaszewska, Martina (2005-10). «Enterohaemorrhagic Escherichia coli in human medicine» (στα αγγλικά). International Journal of Medical Microbiology 295 (6-7): 405–418. doi:10.1016/j.ijmm.2005.06.009. https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S1438422105000901. 
  3. ↑ «Reports of Selected E. coli Outbreak Investigations | E. coli | CDC». www.cdc.gov (στα Αγγλικά). 20 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Riley, Lee W.; Remis, Robert S.; Helgerson, Steven D.; McGee, Harry B.; Wells, Joy G.; Davis, Betty R.; Hebert, Richard J.; Olcott, Ellen S. και άλλοι. (1983-03-24). «Hemorrhagic Colitis Associated with a Rare Escherichia coli Serotype» (στα αγγλικά). New England Journal of Medicine 308 (12): 681–685. doi:10.1056/NEJM198303243081203. ISSN 0028-4793. http://www.nejm.org/doi/abs/10.1056/NEJM198303243081203. 
  5. ↑ «Multistate Outbreak of Escherichia coli O157:H7 Infections Associated with Eating Ground Beef --- United States, June--July 2002». www.cdc.gov. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  6. ↑ «Escherichia coli O157:H7». www.hopkinsmedicine.org (στα Αγγλικά). 14 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  7. ↑ Caramia, Giuseppe; Ciccarelli, Simona; Stolfi, Ilaria (2013-10). «Management strategies in the treatment of neonatal and pediatric gastroenteritis» (στα αγγλικά). Infection and Drug Resistance: 133. doi:10.2147/IDR.S12718. ISSN 1178-6973. PMID 24194646. PMC PMC3815002. http://www.dovepress.com/management-strategies-in-the-treatment-of-neonatal-and-pediatric-gastr-peer-reviewed-article-IDR. 
  8. ↑ Roos, Viktoria; Ulett, Glen C.; Schembri, Mark A.; Klemm, Per (2006-01). «The Asymptomatic Bacteriuria Escherichia coli Strain 83972 Outcompetes Uropathogenic E. coli Strains in Human Urine» (στα αγγλικά). Infection and Immunity 74 (1): 615–624. doi:10.1128/IAI.74.1.615-624.2006. ISSN 0019-9567. PMID 16369018. PMC PMC1346649. https://journals.asm.org/doi/10.1128/IAI.74.1.615-624.2006. 
  9. ↑ «Hemolytic Uremic Syndrome (HUS) - MN Dept. of Health». www.health.state.mn.us. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  10. ↑ Scutti, Susan (2 Μαΐου 2018). «Why deadly E. coli loves leafy greens». CNN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  11. ↑ «Viruses, Bacteria, and Parasites in the Digestive Tract - Health Encyclopedia - University of Rochester Medical Center». www.urmc.rochester.edu. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  12. ↑ academic.oup.com https://academic.oup.com/cid/article/69/3/428/5146342?login=false. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  13. ↑ Walterspiel, J. N.; Morrow, Ardythe L.; Cleary, T. G.; Ashkenazi, S. (1992-01). «Effect of subinhibitory concentrations of antibiotics on extracellular shiga-like toxin I» (στα αγγλικά). Infection 20 (1): 25–29. doi:10.1007/BF01704889. ISSN 0300-8126. http://link.springer.com/10.1007/BF01704889. 
  14. ↑ Sahi, Nidhi· Nguyen, Rosalee (2024). Loperamide. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing. 
  15. ↑ Keen, Eric C. (2012). «Paradigms of pathogenesis: targeting the mobile genetic elements of disease». Frontiers in Cellular and Infection Microbiology 2. doi:10.3389/fcimb.2012.00161. ISSN 2235-2988. PMID 23248780. PMC PMC3522046. http://journal.frontiersin.org/article/10.3389/fcimb.2012.00161/abstract. 
  16. ↑ Tzipori, Saul; Sheoran, Abhineet; Akiyoshi, Donna; Donohue-Rolfe, Arthur; Trachtman, Howard (2004-10). «Antibody Therapy in the Management of Shiga Toxin-Induced Hemolytic Uremic Syndrome» (στα αγγλικά). Clinical Microbiology Reviews 17 (4): 926–941. doi:10.1128/CMR.17.4.926-941.2004. ISSN 0893-8512. PMID 15489355. PMC PMC523565. https://journals.asm.org/doi/10.1128/CMR.17.4.926-941.2004.