Ευσταθία Άρσιτς

Ευσταθία Άρσιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση14  Μαρτίου 1776
Irig
Θάνατος17  Φεβρουαρίου 1843
Αράντ
Χώρα πολιτογράφησηςΣερβία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΣερβικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ευσταθία Άρσιτς (σερβικά κυριλλικά: Еустахија Арсић‎‎, 14 Μαρτίου 1776, στο Ίριγκ - 17 Φεβρουαρίου 1843, στο Αράντ) ήταν Σέρβα συγγραφέας και διοργανώτρια σαλονιού. Ήταν η πρώτη γυναίκα μέλος της Μάτιτσα Σρπσκα και συνέβαλε στο περιοδικό «Λετόπις». Προήγαγε, επίσης, τα έργα των Σέρβων και Ρουμάνων συγγραφέων, συμπεριλαμβανομένων των Ντοσιτέι Ομπράντοβιτς, Γιοακίμ Βούγιτς και Βουκ Κάραζιτς.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ευσταθία Άρσιτς γεννήθηκε το 1776 σε οικογένεια Σέρβων Σίνσιτς στο Ιρίγκ, τότε τμήμα της νότιας Ουγγαρίας (Αυτοκρατορία Αψβούργων). [1] Είχε μία εξαιρετική εκπαίδευση και έμαθε να μιλάει πολλές γλώσσες, Ουγγρικά, Γερμανικά, Ρουμάνικα, Εκκλησιαστικά Σλαβικά, Ιταλικά, Λατινικά και μερικά Αγγλικά. Η προσωπική της ζωή ήταν δυστυχισμένη, παντρεύτηκε και χήρεψε τρεις φορές. Ως νεαρή γυναίκα παντρεύτηκε τον κ. Λάκοβιτς, έμπορο στην Κοπρίβνιτσα της Κροατίας. Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο Τομά Ραντοβανόβιαν, ένας πλούσιος Σέρβος έμπορος στο Κάρλοβακ (Κροατία), ο οποίος αγόρασε τον τίτλο ευγενείας του από τη βιεννέζικη αυλή. Στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα, παντρεύτηκε τον τρίτο σύζυγό της, τον ευγενή Σάβα Άρσιτς, ο οποίος ήταν επί μακρόν γερουσιαστής και δήμαρχος του Αράντ, μεγάλος ευεργέτης του σχολείου Αράντ για δασκάλους και προστάτης των Σέρβων συγγραφέων εκείνης της εποχής. Μετά το γάμο τους ξεκίνησε η Ευσταθία Άρσιτς το λογοτεχνικό της έργο.

Ήταν ένας σημαντικός προστάτης των λογοτεχνικών προσπαθειών των συγχρόνων της και πιθανότατα ήταν πιο γνωστή στη ζωή της για αυτή τη δραστηριότητα παρά για τα δικά της γραπτά. Ένα από τα πιο δημοφιλή μέρη για την ανταλλαγή ιδεών ήταν το σαλόνι εκείνη την εποχή. Το σπίτι της Ευσταθίας Άρσιτς στο Αράντ είχε ένα αναγνωστήριο, συχνά διεγερμένο από την παρουσία πολιτικών και άλλων μεταναστών Σέρβων, συμπεριλαμβανομένου του Ντοσιτέι Ομπράντοβιτς. Εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τον δραματουργό Γιοακίμ Βούγιτς (1772-1847), ο οποίος την ονόμασε «ma seule protectrice» (η μοναδική υποστηρίκτριά μου). Ο Βουκ Κάραντζιτς ζήτησε να της προωθήσει τα βιβλία του και πολλοί άλλοι Σέρβοι και Ρουμάνοι συγγραφείς έκαναν το ίδιο. Τα αραιά γραπτά της Ευσταθίας Άρσιτς έχουν επαινεθεί ιδιαίτερα. Μεγάλο μέρος ασχολείται με ηθικές διδασκαλίες, σύντομες συμβουλές και φιλοσοφικές σκέψεις.

Τα έργα της, που δημοσιεύθηκαν κάπως αναχρονικά, το 1814, το 1816 και το 1829, ανταποκρίνονται πλήρως στο πνεύμα του Διαφωτισμού. Αναφέρεται συχνά στο παράδειγμα του Ντοσιτέι (Ομπράντοβιτς), του μοντέλου για αυτήν ενός αφοσιωμένου εκπαιδευτή του λαού του.

Τα γραπτά της είναι προσεκτικά, εύγλωττα, σοβαρά και άμεσα. Προτείνουν ένα εντυπωσιακό μυαλό και μια βαθιά δέσμευση σε μια εποχή που ήταν άγνωστο για μια Σέρβα γυναίκα να ασχολείται με κάθε είδους λογοτεχνική δραστηριότητα, πόσο μάλλον την προώθηση άλλων έργων συγγραφέων, ενώ παράλληλα παράγει το δικό της έργο.

Στο βιβλίο του «Ταξιδεύοντας στη Σερβία το έτος 1829» (Reise in Serbien im Spatherbst 1829; 2 vols., Berlin, 1830), ο Όττο Φέρνιναντ Ντούμπισλαβ φον Πιρτσ (1799–1832) αναφέρει ότι η Άρσιτς έχει μεταφράσει έργα των Βολταίρου, Βίλαντ και Τζέιμς Τόμας.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Sovet 'Maternii (A Mother's Advice, Buda, 1814), αφιερωμένο στον Ούρος Στέφαν Νέστόροβιτς, βασιλικό σύμβουλο και επιθεωρητή των Σερβικών και Ρουμανικών σχολείων στη Μοναρχία Habsburg.
  • Poleznaya Razmislyenye o chetirih Godishnih 'Vremeneh (Useful Reflections on the Four Seasons) περίπου 160 σελίδες στίχων και πεζογραφικών κομματιών διαφορετικού μήκους, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων αρκετά ουσιαστικών, περίπλοκων και προκλητικών κειμένων.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Živan Milisavac (1971). Živan Milisavac, επιμ. Jugoslovenski književni leksikon (στα Σερβοκροατικά). Novi Sad (SAP Vojvodina, SR Serbia): Matica srpska. σελ. 21. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Eustahija Arsic στο Wikimedia Commons