Ζένια Λάρσον | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 2 Απριλίου 1922 Λοτζ |
Θάνατος | 4 Σεπτεμβρίου 2007 Στοκχόλμη[1] |
Τόπος ταφής | νότιο εβραϊκό νεκροταφείο στη Στοκχόλμη[2] |
Χώρα πολιτογράφησης | Σουηδία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Σουηδικά[1] Πολωνικά[1] |
Σπουδές | Konstfack |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας[1] γλύπτρια[1] |
Η Ζένια Σάινα Λάρσον (Zenia Szajna Larsson, το γένος Μαρτσινόφσκα [Marcinkowska]) (2 Απριλίου 1922 - 4 Σεπτεμβρίου 2007) ήταν Πολωνή-Σουηδή[3] συγγραφέας και γλύπτρια εβραϊκής καταγωγής. Η Λάρσον ήταν ένας επιζώσα του Ολοκαυτώματος, η οποία ήταν από τους πρώτους στη Σουηδία που περιέγραψε την εμπειρία του πολέμου.
Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1922 στο Λοτζ,[4] ως Ζένια Μαρτσινόφσκα.[5] Μεγάλωσε σε μια εργατική γειτονιά[4] και έγινε φίλη με την Χάβα Ρόζενφαρπ, με την οποία αργότερα αντάλλαζε γράμματα για πολλά χρόνια.[6] Κατά τα έτη 1940-1944, περιορίστηκε στο Γκέτο του Λοτζ.[4] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο πατέρας της Ζένια αυτοκτόνησε για να μπορέσουν η γυναίκα και η κόρη του να πάρουν τις μερίδες του. Ήταν η Ρόζενφαρπ που ανακάλυψε το πτώμα.[6] Μετά την εκκαθάριση του γκέτο, η Ζένια απελάθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς και στη συνέχεια μετακόμισε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλζεν, όπου απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1945.[4] Με τη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού, μετανάστευσε στη Σουηδία τον Αύγουστο του ίδιου έτους.[7]
Στη Σουηδία, ξεκίνησε αρχικά να σπουδάζει στοΠανεπιστήμιο Konstfack και μετά πήγε στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τέχνης,[7] όπου σπούδασε γλυπτική με τον Έρικ Γκρέιτ.[4] Δουλεύοντας με υλικά όπως ξύλο, τερακότα, γύψο και μάρμαρο, η Λάρσον εργάστηκε κυρίως σε μελέτες χαρακτήρων και πορτρέτα, συμπεριλαμβανομένου ενός πορτρέτου της Άστριντ Λίντγκρεν.[4] Τα έργα της σε δημόσιους χώρους περιλαμβάνουν το γλυπτό Vandraren στο Φάλουν.[4]
Το 1960, η Λάρσον έκανε το ντεμπούτο της ως συγγραφέας με το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Skuggorna vid träbron (Οι σκιές δίπλα στην ξύλινη γέφυρα),[4] στο οποίο περιέγραψε την εμπειρία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τη σκοπιά του alter ego της, ενός κοριτσιού που ονομαζόταν Πάουλα Λέβιν (Paula Levin).[4][7] Ήταν ο πρώτος τόμος σε μια πολεμική τριλογία, η οποία περιλαμβάνει επίσης το Lang är gryningen (Μεγάλη είναι η αυγή, 1961) και το Livet till mötes (Ζωή για συνάντηση, 1962).[4][5] Έτσι, η Λάρσον έγινε ένας από τους πρώτους επιζώντες του Ολοκαυτώματος στη Σουηδία που περιέγραψε τις εμπειρίες του πολέμου.[4][6]
Η λογοτεχνική παραγωγή της Λάρσον περιλαμβάνει μια σειρά από μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια και ραδιοφωνικά θεατρικά έργα.[4] Δημοσίευσε επίσης τις επιστολές της στην Χάβα Ρόζενφαρπ σε μια συλλογή με τίτλο Brev Fran En Ny Verk Lighet (Γράμματα από μια νέα πραγματικότητα, 1972).[7]
Η Ζένια Λάρσον πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου 2007[4] στη Στοκχόλμη.[5]