Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ζαν-Ζακ Πραντιέ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | James Pradier (Γαλλικά) |
Γέννηση | 23 Μαΐου 1790[1][2][3] Γενεύη[4][5] |
Θάνατος | 4 Ιουνίου 1852[6][1][2] Rueil[5] και Μπουζιβάλ |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[7][8][9] και Grave of James Pradier |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[10][11] Δημοκρατία της Γενεύης[5] Ελβετία (από 1815)[11] |
Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού[5] και Γαλλική Ακαδημία Ρώμης (1814, 1818)[12] |
Ιδιότητα | γλύπτης[6][5][13] και ζωγράφος[5] |
Σύζυγος | Λουίζ Πρατιέ (από 1833)[5] |
Τέκνα | John Pradier[14] και Claire Pradier |
Αδέλφια | Charles-Simon Pradier[15] |
Σημαντικά έργα | Chloris caressée par Zéphir, The Three Graces και statue of Augustin Pyramus de Candolle |
Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1828)[5], Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1834)[6][5] και βραβείο της Ρώμης (1813)[5] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαν – Ζακ Πραντιέ, επονομαζόμενος και Τζέιμς Πραντιέ (Jean-Jacques Pradier ή James Pradier, Γενεύη 1790 – Ρυέιγ 1852) ήταν Γάλλος γλύπτης ελβετικής καταγωγής, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νεοκλασικισμού στη Γαλλία του πρώτου μισού του 19ου αιώνα.
Το 1807, ο Πραντιέ εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και το 1809 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, σπουδάζοντας γλυπτική στο εργαστήριο του Φρεντερίκ Λεμό (Frederic Lemot). Το 1813 κέρδισε το Βραβείο της Ρώμης με το έργο του «Ο Νεοπτόλεμος εμποδίζοντας τον Φιλοκτήτη να χτυπήσει τον Οδυσσέα με τα βέλη του». Είχε αναπτύξει και στενές φιλίες με διάσημα πρόσωπα της εποχής του, όπως ο Αλφρέ ντε Μυσέ, ο Βικτόρ Ουγκώ και ο Τεοφίλ Γκωτιέ.
Ο Πραντιέ επιστρέφει στη Ρώμη το 1819 με το έργο «Βακχίς», που του άνοιξε το δρόμο για την επιτυχία. Έλαβε πολυάριθμες δημόσιες παραγγελίες επί βασιλείας Λουδοβίκου – Φιλίππου, φιλοτεχνώντας τις «Φήμες» (Renommees, 1834) στην Αψίδα του Θριάμβου στην Πλατεία Ετουάλ του Παρισιού και τις δώδεκα «Νίκες» (Victoires, 1852) στο ταφικό μνημείο του Ναπολέοντα στο Μέγαρο των Απομάχων (Invalides).
Φιλοτέχνησε επίσης πολυάριθμα δημόσια μνημεία στο Παρίσι, όπως « Η Κρήνη του Μολιέρου», οι γυναικείες μορφές των πόλεων «Λίλη» και «Στρασβούργο» στην Πλατεία Ομονοίας (Place de la Concorde), καθώς και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας. Ιδιαίτερα προσείλκυσαν το ενδιαφέρον τα γυναικεία αγάλματά του, όπως η «Αφροδίτη» με τα χαρακτηριστικά της ερωμένης του Ζυλιέτ Ντρουέ (Juliette Drouet, 1806 – 1883).
Μεταξύ άλλων, στα πιο αξιόλογα έργα του Πραντιέ περιλαμβάνονται: «Προμηθέας δεσμώτης» και «Φειδίας» (Κήπος του Λουξεμβούργου), « Βιομηχανία» (Χρηματιστήριο του Παρισιού), «Αυγή και Νύκτα» (1841, Ανάκτορο του Λουξεμβούργου). Στο Μουσείο του Λούβρου βρίσκονται τα γλυπτά του «Πληγωμένος Νιοβίδης» (1822), «Σάτυρος και Βακχίς», «Ψυχή», «Προμηθέας», «Φειδίας», «Οι Τρεις Χάριτες» (1825) και «Φρύνη» (1845), ενώ στο Μουσείο Ορσέ υπάρχει μια αριστουργηματική «Σαπφώ» (1852).
Στη Γενεύη έχει ανεγερθεί σ’ ένα νησάκι της λίμνης Λεμάν το ορειχάλκινο μνημείο του «Ζαν_Ζακ Ρουσσώ» (1838), μια από τις πιο σημαντικές γλυπτικές δημιουργίες του Πραντιέ. Πέθανε στις 4 Ιουνίου 1852 και έχει ενταφιαστεί στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ (Père Lachaise) του Παρισιού.
|