Ζαν-Ζυλ-Αντουάν Λεκόντ ντυ Νουί

Ζυλ Λεκόντ ντυ Νουί
Ο Ζυλ Λεκόντ ντυ Νουί σε φωτογραφία του Ναδάρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Jean-Jules-Antoine Lecomte du Nouÿ (Γαλλικά)
Γέννηση	10  Ιουνίου 1842[1][2][3] Παρίσι
Θάνατος	19  Φεβρουαρίου 1923[4][5][6] Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[8]
Σπουδές	Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	γλύπτης ζωγράφος[9]
Αξιοσημείωτο έργο	The White Slave Adolphe Crémieux d:Q17493713
Οικογένεια
Σύζυγος	Valentine Peigné-Crémieux (1876) Καρολίν Εβράρντ Τερέσα Μαρί Φισάν
Τέκνα	Ζακ Τεοντόρ Ζυλ Λεκόντ
Γονείς	Ζυλ Μισέλ Λεκόντ
Αδέλφια	André Lecomte du Noüy[10]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής βραβείο της Ρώμης
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζυλ Λεκόντ ντυ Νουί (Jean-Jules-Antoine Lecomte du Nouÿ) Παρίσι 1842 – 1923) ήταν Γάλλος ζωγράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της οριενταλιστικής σχολής. Μαθήτευσε αρχικά, το 1861, στο εργαστήριο του Σαρλ Γκλέρ (Charles Gleyre, 1818 - 1874) και λίγο αργότερα στα εργαστήρια του Εμίλ Σινιόλ (Emile Signol) και του Ζαν-Λεόν Ζερόμ (Jean-Léon Gérôme), 1824 - 1904).

Τα ταξίδια

Κατόπιν προτροπής του Ζερόμ, ταξίδεψε, όπως και αυτός, στην Ανατολή, επισκεπτόμενος την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Μικρά Ασία και την Αίγυπτο. Τα ταξίδια του αυτά υπήρξαν η κύρια πηγή έμπνευσης στα έργα του. Για πρώτη φορά εξέθεσε τους πίνακές του στο παρισινό Σαλόν του 1863 και κέρδισε διάφορα μετάλλια μεταξύ των ετών 1868 και 1889. Επηρεάστηκε από το έργο του Γάλλου συγγραφέα Θεόφιλου Γκωτιέ και φιλοτέχνησε μια σειρά από πίνακες εμπνευσμένους από το μυθιστόρημα του Γκωτιέ «Η μυθιστορία της μούμιας» (Roman de la momie, 1858).

Τα βραβεία

Εργάστηκε ακόμη στη διακόσμηση της Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας (Église de la Trinité) στο Παρίσι. Εκείνη την εποχή κέρδισε το Βραβείο της Ρώμης (Prix de Rome) και ταξίδεψε στη Βενετία μαζί με το ζωγράφο Σαρλ Τοσέ (Charles Toché). To 1876 του απονεμήθηκε η διάκριση της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ συνέχισε τα ταξίδια του στο Μαρόκο, όπου ήρθε σε άμεση επαφή με τον ανατολίτικο τρόπο ζωής στην Ταγγέρη και το Τετουάν. Το 1895 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, με ένα μικρό σταθμό στο Βουκουρέστι, και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αίγυπτο και την Αλγερία.

Η έμπνευση από την αρχαιότητα

Ο Λεκόντ ντυ Νουί εμπνεύστηκε από την ελληνική αρχαιότητα, τη μυθολογία και τις βιβλικές αφηγήσεις, αλλά κυρίως αντλούσε τα θέματά του από το περιβάλλον της Ανατολής. Ασχολήθηκε με τα γυναικεία γυμνά, τα οποία αναπαριστούσε με έναν εξιδανικευμένο ρεαλισμό και αισθησιακή προσέγγιση, όπως στον αριστουργηματικό πίνακά του «Η Λευκή Σκλάβα» (1888, Μουσείο Καλών Τεχνών, Ναντ, Γαλλία).

Τα πιο γνωστά έργα

Στα πιο γνωστά και αξιόλογα έργα του, που φιλοτέχνησε σε διάφορες περιόδους της καλλιτεχνικής δράσης του, περιλαμβάνονται: «Ο Δημοσθένης εξασκείται στην ομιλία» (1870), «Οι μαντατοφόροι κακών ειδήσεων» (1871, Τύνιδα – Υπουργείο Πολιτισμού), «Χριστιανές γυναίκες στον Τάφο της Παναγίας» (1871), «Το όνειρο του ευνούχου» (1874), «Ιουδίθ» (1875), «Αντόλφ Κρεμιέ» (1878), «Η λευκή σκλάβα» (1888), «Σάββατο στην εβραϊκή συνοικία» (1889), «Αντιόπη κα Ζευς» (1889), «Κυριακή στη Βενετία» (1890), «Πορτρέτο του βασιλιά και της βασίλισσας της Ρουμανίας» (1899), «Δεσποινίς ντε Μωπέν» (1902), «Η μάγισσα» (1904), «Όνειρο της Ανατολής» (1904) κ. ά.

• Επιλογή έργων
• 
  Ο Δημοσθένης εξασκείται στην ομιλία, 1870, ιδιωτική συλλογή
• 
  Η λευκή σκλάβα, 1888, Νάντη, Musée des Beaux-Arts
• 
  Mademoiselle de Maupin, 1902 (από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Θεόφιλου Γκωτιέ)
• 
  Ο καπνισής του οπίου, ιδιωτική συλλογή

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 149577467. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
2. «Jean Jules Antoine Lecomte du Nouy». (Ολλανδικά) RKDartists. 48724.
3. «Jean Antoine Jules Lecomte dunouy». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1536/28.
4. (Ολλανδικά) RKDartists. 48724. Ανακτήθηκε στις 27  Αυγούστου 2017.
5. «Jean Jules Antoine Lecomte du Nouÿ». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00106208. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
6. (Αγγλικά) SNAC. w6jd6kf2. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
7. (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/48724. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουνίου 2020.
8. «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 081543603. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
9. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/119437. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
10. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 12  Αυγούστου 2015. 500022329. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.

Πηγές

• Gérard – Georges Lemaire: “The Orient in Western Art” (English edition), pp. 277 & 342, Koenemann, 2005.
• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Λεκόντ ντυ Νούιγ, Ζυλ», τόμος 38, σελ. 66, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jean Lecomte du Nouÿ στο Wikimedia Commons