Ζαν-Πιέρ Ραφαρέν

Ζαν-Πιέρ Ραφαρέν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean-Pierre Raffarin (Γαλλικά)
Γέννηση3  Αυγούστου 1948[1][2][3]
Πουατιέ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς
ESCP Europe[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΈνωση για την Γαλλική Δημοκρατία, Φιλελεύθερη Δημοκρατία, Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα και Οι Ρεπουμπλικανοί
Οικογένεια
ΣύζυγοςAnne-Marie Raffarin
ΓονείςJean Raffarin
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Γαλλίας (2002–2005)
περιφερειακός σύμβουλος
μέλος της Γερουσίας της Γαλλίας (2005–2017)
Ευρωβουλευτής (1994–1995, Γαλλία)[6]
Ευρωβουλευτής (1989–1994, Γαλλία)[6]
d:Q63154863 (1988–2002)
ΒραβεύσειςΜέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής
Αξιωματικός του Εθνικού Τάγματος του Κεμπέκ (2003)[7]
Τάγμα του Αστέρα της Ρουμανίας
honorary doctor of the Beihang University (2011)[8]
Τάγμα της Φιλιάς (29  Σεπτεμβρίου 2019)[9]
Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής (13  Ιουλίου 2022)[10]
honorary degree of HEC Paris
Ιστότοπος
www.carnetjpr.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζαν-Πιέρ Ραφαρέν (Jean-Pierre Raffarin, γενν. 3 Αυγούστου 1948) είναι Γάλλος πολιτικός που διετέλεσε πρωθυπουργός της Γαλλίας από τις 6 Μαΐου 2002 έως τις 31 Μαΐου 2005.

Παραιτήθηκε μετά την απόρριψη από τους Γάλλους ψηφοφόρους του δημοψηφίσματος για το σχέδιο συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, μετά την παραίτησή του, ο Ραφαρέν δήλωσε ότι η αυτή δεν σχείζεται με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Οι δημοσκοπήσεις μετά την παραίτησή του έδειξαν ότι ο Ραφαρέν ήταν ένας από τους λιγότερο δημοφιλείς πρωθυπουργούς της Γαλλίας από την ίδρυση της Πέμπτης Δημοκρατίας το 1958. Ωστόσο, σύμφωνα με το βιβλίο France: 1815–2003, που γράφτηκε από τους Martin Evans και Emmanuel Godin, ήταν «ένας εξαιρετικά δημοφιλής πρωθυπουργός» παρά την ικανότητά του «να δηλώνει το προφανές και να κάνει κενές δηλώσεις».

Διετέλεσε επίσης Αντιπρόεδρος της Γερουσίας από το 2011 έως το 2014.